Άγνωστοι μου ήταν οι Σλοβένοι SKYEYE μέχρι πρότινος, αλλά «ποτέ δεν είναι αργά». Διαβάζω στο βιογραφικό σημείωμα που συνοδεύει το “Soldiers of Light”, πως υπάρχουν από το 2014 και έχουν στο παλμαρέ τους δύο ακόμη κυκλοφορίες, το EP “Run for your life” του 2017 και το full length “Digital God” του 2018. Αφορμή για την υπογραφή συμβολαίου με την Reaper Entertainment στάθηκε η εμφάνισή τους στα πλαίσια του EMFA Streaming Festival (η νέα μόδα που δυστυχώς μας επιβλήθηκε ελέω της πανδημίας), όπου χαρακτηρίστηκαν από πολλούς ως «η αποκάλυψη του festival» και μια «νέα, μεγάλη ελπίδα στον χώρο του παραδοσιακού heavy metal». Έχοντας διαβάσει πολλές ηλιθιότητες κατά καιρούς σε σημειώματα που συνοδεύουν τα εκάστοτε promos, δεν έδωσα σημασία. Άσε που, μπορεί από τη μία η Reaper Entertainment να μην έχει στο roster της «σαβούρα», αλλά από την άλλη η ανασύσταση του παραδοσιακού heavy metal, μαζί με συγκροτήματα που αξίζουν, έχει και αρκετά που θα έπρεπε να μαζέψουν τα πράγματά τους και να πάνε σπίτια τους. Για να το πω…κομψά, δεν θα ήθελα να ανοίξω το στόμα μου λέγοντας αυτά που πραγματικά πρέπει, νομίζω τα κατάλαβες ήδη. Έτσι, ήμουν στο 50-50 ως προς το τί να περιμένω και απλά πάτησα το “play”, για να βγάλω τα δικά μου συμπεράσματα…
… τα οποία συμφωνούν και συμβαδίζουν με τα όσα γράφει ο promoter. Ευτυχώς, η όποια αρνητική προοπτική εξανεμίστηκε στις πρώτες νότες! Δεν το περίμενα αυτό που άκουσα, με κάθε ειλικρίνεια. Πριν γράψω το οτιδήποτε για τα τραγούδια, μια σημαντική λεπτομέρεια που πρέπει να αναφερθεί είναι πως οι Grega Smola Crnkovič και Boban Milunović έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά στη παραγωγή. Τι ήχος είναι αυτός;!; Ακούω το album και έχω μείνει άναυδος να χαζεύω τον τοίχο, μόνο και μόνο από αυτό το χαρακτηριστικό… Υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να παίξουν βέρο heavy metal αναπαράγοντας τη παραγωγή συγκροτημάτων β’ και γ’ διαλογής του πρώτου μισού της δεκαετίας του ’80, επειδή ήταν “cult” και “underground”. Επειδή μάλλον δεν το έχουν καταλάβει, τους ενημερώνω πως αυτό απαιτεί πολλή μεγάλη μαεστρία και ικανότητα. Αν δεν διαθέτεις, ακούγεσαι καρνάβαλος. Στον αντίποδα, στέκουν μουσικοί σαν τους SKYEYE που έχουν ημερολόγιο σπίτι τους και ευτυχώς, το κοιτάζουν συχνά, αποφεύγοντας να γίνουν κομμάτι αυτής της μάστιγας! Πάμε γρήγορα τώρα στο συνθετικό περιεχόμενο. Το εναρκτήριο “King of the skies” και το ομώνυμο τραγούδι κερδίζουν τις πρώτες εντυπώσεις και ανοίγουν την όρεξη του ακροατή για τα περαιτέρω. Υμνικό heavy metal, με επιρροές αντλούμενες από το “Resurrection” του Rob Halford και το “Tyranny of souls” του Bruce Dickinson, που τιμά τα «πρώτα» και συμβαδίζει με τον 21ο αιώνα, χωρίς να ακούγεται στο ελάχιστο παρωχημένο ή, ακόμη χειρότερα, επιτηδευμένα ερασιτεχνικό.
Οι σωστές επιρροές και η ακόμη σωστότερη αντίληψη περί των σύγχρονων πεπραγμένων δεν σταματούν όμως εκεί. Το εντυπωσιακό “Constellation” θυμίζει DIVINER, INNERWISH του τελευταίου ομότιτλου, θεϊκού δίσκου και FIREWIND εποχής “Burning Earth”, όταν ο Gus G αντί για riffs μας πετούσε τούβλα στο κεφάλι, το “Brothers under the same sun” θα μπορούσε να ανήκει στους HAMMERFALL και οι σύγχρονοι SAXON έχουν τον δικό τους φόρο τιμής στο “Son of God”. Επιστροφή σε Halford και Dickinson με το επιθετικό “Detonate” και τη μπαλάντα “Eternal starlight” αντίστοιχα για να κλείσει ο δίσκος με το 14λεπτο, θεατρικό, Maiden-ικό “Chernobyl”. Οι στίχοι τώρα, γεμάτοι αισιοδοξία και θετικά μηνύματα, προσπαθούν να αντισταθμίσουν τη γενικότερη «μαυρίλα» των ημερών μας και αποθεώνουν δύο μεγάλες αρετές, τη Γνώση και τη Σοφία. Νομίζω πως όλοι χρειαζόμαστε μια τέτοια προσέγγιση στη μουσική που ακούμε, έτσι δεν είναι; Θα ήθελα επίσης να σταθώ, εκτός της προαναφερθείσας παραγωγής, στη τεχνική και στην απόδοση των μελών του group. Οι Grega Stalowsky και Marko Kavčnik στις κιθάρες, όπως και οι Primož Lovšin και Jurij Nograšek που απαρτίζουν το rhythm section είναι παίκτες «πρώτης διαλογής», αλλά πιο εντυπωσιακός απ’ όλους, κλέβει τη παράσταση ο Jan Leščanec. Φωνή φυσική, με πολλές δυνατότητες, γρέζι, ένταση και επιρροές από Bruce Dickinson, Ronnie Romero και Nils Patrik Johansson. Και το κυριότερο, όχι επεξεργασμένη στο studio. Είναι ο εαυτός του. Φαντάσου πως ακούς μέχρι και 1-2 λάθος «πατήματα» σε αντίστοιχα σημεία. Μπράβο του λοιπόν που δεν κρύφτηκε πίσω από το autotune!
Δεν έχω κάτι άλλο να γράψω για το “Soldiers of Light”. Δηλώνω εντυπωσιασμένος από τους Σλοβένους και περιμένω ακόμη καλύτερα πράγματα από αυτούς στο μέλλον. Γιατί όχι και ένα αριστούργημα. Το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουν αυτό το άλμπουμ ως «δείκτη», ώστε να προσπαθήσουν να το ξεπεράσουν. Τα παλικάρια έχουν απίστευτες δυνατότητες!
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
