Η είδηση του θανάτου του Joey Jordison, ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Η πανδημία μας έχει κάνει να «ξεκόψουμε» λίγο από αγαπημένους μας καλλιτέχνες και ιδιαίτερα όσους δεν είναι πολύ ενεργοί στα social media, αφού δεν υπάρχουν περιοδείες, ούτε καν κυκλοφορίες δίσκων. Μπήκα στο Instagram και το πρώτο που είδα, ήταν το post του Robb Flynn, που θρηνούσε τον χαμό του φίλου του… Στα καπάκια, μου ήρθαν ένα σωρό εικόνες του Jordison στο μυαλό, σαν ένα trailer της ζωής του και αναλογίστηκα, αλήθεια, πόσοι metal καλλιτέχνες έχουν υπάρξει πιο επιδραστικοί από αυτόν, την τελευταία εικοσαετία;
Διότι, ο Joey Jordison, δεν ήταν απλά ένας ντράμερ, ή για να μιλήσουμε ανοιχτά, ένας πολύ καλός ντράμερ, αλλά μία προσωπικότητα πολύ επιδραστική και πολυσχιδής, την οποία θα αναλύσουμε αμέσως παρακάτω.
Θα ξεκινήσω από το προφανές. Εγώ δεν είμαι ντράμερ, άρα δεν μπορώ να αναλύσω τις τεχνικές του παιξίματός του, αλλά αν ακούσεις ή δεις τις εκτελέσεις των “Eyeless”, “Disasterpiece” ή ακόμα και της πολύ μεγάλης επιτυχίας τους, “People = Shit”, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς, πως στο διάολο σκέφτεται αυτά τα drum fills, με πόση ταχύτητα και τεχνική παίζει, αν κι εγώ πάντα θα είμαι οπαδός της γκρούβας του “The blister exists”. Το πόσο καλός ντράμερ είναι, το έχει ήδη γράψει η ιστορία κι εγώ δεν θα σταθώ στα πολλά βραβεία που έχει πάρει για το παίξιμό του, αλλά για το πόσο επιδραστικό έχει γίνει και κυρίως για το ότι υπήρξε ένας από τους ελάχιστους ντράμερ, που έχει κάνει τη σημερινή γενιά των 30άρηδων να πιάσει τις μπαγκέτες και να ξεκινήσει να παίζει μουσική. Και είναι πραγματικά πολύ δύσκολο για ένα ντράμερ να είναι τόσο μα τόσο επιδραστικός, αφού δεν είναι στο spotlight, όπως ο τραγουδιστής ή ο κιθαρίστας…
Εκτός των άλλων, του βγάζω το καπέλο, επειδή σε μία περίοδο που επιβραβευόταν η κουλαμάρα, κατάφερε να ξανακάνει μόδα τα drum solo στις συναυλίες. Πάντα δήλωνε ότι άκουγε πάρα πολύ τους MOTLEY CRUE και προφανώς ήταν επηρεασμένος από τα κόλπα που έκανε ο Tommy Lee στις συναυλίες, με το περιστρεφόμενο drum kit, όπως έχουμε δει –εκτός των άλλων- και στο video του “Wild side”. Ο Jordison, έκανε σ’ αυτό το περιστρεφόμενο drum kit, ένα upgrade και το συνδύασε με εξωφρενικό παίξιμο, όμως, όπως μπορεί κανείς να δει στο σχετικό video:
Ας σταθούμε λίγο στο φαινόμενο SLIPKNOT. Ελπίζω να μην θεωρεί κανείς λίγο ότι ο Jordison υπήρξε ιδρυτικό μέλος τους, μαζί με τον Shawn Crahan και τον –επίσης μακαρίτη- Paul Gray, δεν μπορεί όμως να αγνοηθεί το γεγονός ότι υπήρξε συμπαραγωγός στις πρώτες δουλειές του συγκροτήματος (που έχουν πουλήσει και μερικά εκατομμύρια αντίτυπα, εκτός των άλλων) και παραγωγός στο live άλμπουμ “9.0: Live”. Το μοναδικό άλμπουμ που έκανε εξ ολοκλήρου παραγωγή, ήταν το “Fire up the blades” των 3 INCHES OF BLOOD, ενός συγκροτήματος που γούσταρε και ο ίδιος πάρα πολύ και είχαν υπογράψει στη Roadrunner, εταιρία των SLIPKNOT.
Το «ανέκδοτο» με τους ντράμερ είναι παλιό. Σ’ ένα γκρουπ υπάρχουν μουσικοί, υπάρχουν και οι ντράμερ. Ο Jordison υπήρξε ένας από τους ελάχιστους ντράμερ που ήταν και βασικοί συνθέτες των γκρουπ που έπαιζαν, κάνοντας τους κακεντρεχείς να σιωπήσουν. Πολύ λίγοι μου έρχονται στο μυαλό, τώρα που το σκέφτομαι. Ο Charlie Benante (πρώτος και καλύτερος), ο Lars Ulrich, ο Mike Portnoy, ο Neil Peart, ο Brann Dailor και στον ευρύτερο rock χώρο, ο Phil Collins και ο Dave Grohl. Προσοχή, μιλάμε τώρα για τραγούδια όπως τα “(sic)”, “Wait and bleed”, “Spit it out”, “People = shit”, “The heretic anthem”, “The blister exists”, “Duality”, “Before I forget”, “Psychosocial” και τόσα άλλα. Τραγούδια που έχουν γράψει τη δική τους ιστορία στη μουσική και τα λατρεύει εκατομμύρια κόσμου.
Πέρα όμως από ντράμερ και συνθέτης, ο Joey Jordison, υπήρξε και κιθαρίστας. Όχι shredder βέβαια, αλλά έπαιξε κιθάρα στους MURDERDOLLS, το horror punk σχήμα που έφτιαξε με τον τραγουδιστή Wednesday 13 και κυκλοφόρησαν κάποιους δίσκους από τη Roadrunner Records, αποδεικνύοντας ότι το ταλέντο του είναι πολύπλευρο και ότι είναι all-around μουσικός.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε και μία από τις κορυφαίες μαζώξεις μουσικών, όλων των εποχών, σ’ ένα δίσκο, το “Roadrunner United”. Στο έντυπο Rock Hard, το 2005, είχαμε κάνει ένα τεράστιο αφιέρωμα στην επέτειο των 25 ετών της Roadrunner, όπου δημιούργησαν ένα δίσκο με το όνομα “”The all-star sessions”. Το όλο σκεπτικό ήταν ότι υπήρχαν τέσσερις βασικοί συνθέτες, εκτός του Jordison ήταν και οι Robb Flynn, Matt Heafy και Dino Cazares, όπου έγραφαν τραγούδια στα οποία συμμετείχαν εμβληματικοί μουσικοί που ήταν ή είχαν περάσει από το roster της εταιρίας. Όπως καταλαβαίνετε, η τιμή ήταν τεράστια, καθώς μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες ανεξάρτητες δισκογραφικές εταιρίες όλων των εποχών στο heavy metal. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, τον –τότε- A&R της εταιρίας, έναν από τους σημαντικότερους ανθρώπους στο χώρο, τον Monte Conner, που ήταν υπεύθυνος γι’ αυτό το project, σε συνέντευξη που είχαμε κάνει, να μου μιλά με τόσο ενθουσιασμό για τον Joey… Για το θαυμασμό του που έγραψε death metal τραγούδι για τον Glenn Benton (DEICIDE), τραγούδι πιο ηλεκτρονικό για τους JUNKIE XL και GLASSJAW, τραγούδι για τον Peter Steele (TYPE O NEGATIVE), αλλά και για τον Kyle Thomas (EXHORDER, TROUBLE, ex-ALABAMA THUNDERPUSSY). Καταλαβαίνετε, πιστεύω, ότι αυτό δεν ήταν και το πιο εύκολο εγχείρημα, αφού βγήκε εντελώς από το comfort zone του και συνέθεσε τραγούδια εντελώς διαφορετικά απ’ ότι συνήθως. Εκτός των άλλων, έπαιξε και μπάσο κι έκανε και την παραγωγή. Είπατε κάτι;
Θρυλικές ήταν και οι στιγμές που έκανε fill-in, που αντικατέστησε προσωρινά, δηλαδή, κάποιον ντράμερ που είχε πρόβλημα. Ίσως η πιο διαδεδομένη, ήταν αυτή στο Download του 2004, όταν ο Lars Ulrich, είχε υποχρεωθεί να μπει στο νοσοκομείο και ο Jordison τον αντικατέστησε σε 8 από τα 13 τραγούδια του setlist, εθελοντικά. Για την ιστορία, στα υπόλοιπα, έπαιξε ο Dave Lombardo. Όσο για την απόδοσή του; Ελάτε τώρα…
Ο Jordison είχε επίσης αντικαταστήσει τον Frost στην αμερικάνικη περιοδεία των SATYRICON, όταν είχε αρνηθεί στο Νορβηγό ντράμερ η είσοδος στη χώρα, ενώ είχε παίξει και με τους MINISTRY στην περιοδεία τους το 2006 κι έπαιξε και στο video clip “Lies, lies, lies”. Το video που βλέπουμε από κάτω, είναι συγκλονιστικό, αφού τρία από τα μέλη που παίζουν στο γκρουπ, δεν ζουν πλέον…
Fill-in συνέχεια, αφού αντικατέστησε προσωρινά τον David Silvera στους KORN το 2007 κι έπαιξε και στο video clip του “Evolution”.
Επίσης, είχε αντικαταστήσει τον Tommy Clufetos, στην μπάντα του Rob Zombie, όταν είχε φύγει (με όχι ωραίο τρόπο σύμφωνα με τον ίδιο τον Rob) για να μπει στο γκρουπ του Ozzy Osbourne. Αρχικά για μερικές συναυλίες και τελικά για μία ολόκληρη περιοδεία…
Για να μη μιλήσουμε για το πόσες φορές έχει ανέβει στη σκηνή να παίξει με άλλα σχήματα, έτσι επειδή γούσταρε…
Αυτός ήταν ο Joey Jordison, ένας από τους επιδραστικότερους ντράμερ και μουσικούς των 00s. Ένας άνθρωπος που κάνοντας συνέντευξη μαζί του για το μοναδικό άλμπουμ των SCAR THE MARTYR, το 2013, μου έδωσε την εντύπωση ενός πολύ προσγειωμένου ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι είχε φύγει από τους SLIPKNOT, εξαιτίας του πολύ σοβαρού και σπάνιου νευρολογικού προβλήματος (οξεία εγκάρσια μυελίτιδα) που είχε και τον δυσκόλευε πολύ να παίζει ντραμς χρησιμοποιώντας τα πόδια του. Δεν χρησιμοποίησε ποτέ άσχημες εκφράσεις για τους SLIPKNOT, παρότι εκείνοι δεν του είχαν φερθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο ιδρυτικό μέλος τους. Θα λείψει πολύ το εξωφρενικό παίξιμό του, η ηγετική του παρουσία, το πολύπλευρο ταλέντο του. Τέτοιοι μουσικοί σπανίζουν και η απώλειά τους, είναι ακόμα πιο επώδυνη. Στο μυαλό μας, θα είναι πάντα ο #1 που φορούσε στη στολή του…
Σάκης Φράγκος
Υ.Γ.: Την Πέμπτη από τις 20.00, στο διαδικτυακό μας ραδιόφωνο, ο Joey Jordison, θα είναι καλλιτέχνης της εβδομάδας και θα ακουστούν τραγούδια απ’ όλη την καριέρα του…
