Μπαίνοντας στην τελική ευθεία για το τέλος της χρονιάς, οι θρυλικοί thrashers EXODUS επιστρέφουν στα δισκογραφικά δρώμενα με το ενδέκατο άλμπουμ τους με τίτλο “Persona non grata”. Περιττό νομίζω να αναφερθώ στην προσφορά τους στην metal σκηνή, μόνο το “Bonded by blood” να είχαν κυκλοφορήσει, θα αρκούσε και με το παραπάνω να γραφτεί το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του thrash metal. Επί της ουσίας όμως. Το “Persona non grata” κυκλοφορεί επτά ολόκληρα χρόνια μετά το “Blood in, blood out”, έναν πολύ καλό δίσκο που, εκτός του ότι σηματοδότησε την επιστροφή του Steve “Zetro” Souza στα φωνητικά, ήρθε να εξομαλύνει τις μέτριες εντυπώσεις που άφησαν τα δύο “Exhibit…” άλμπουμ. Πολλά μεσολάβησαν μέσα σε αυτά τα επτά χρόνια που καθυστέρησαν την κυκλοφορία του νέου δίσκου. Οι κιθαρίστες Gary Holt και Lee Altus είχαν υποχρεώσεις με SLAYER και HEATHEN αντίστοιχα, ο ντράμερ Tom Hunting μόλις πρόσφατα βγήκε νικητής στη μάχη με τον καρκίνο και βέβαια ας μην ξεχνάμε και τον Covid. Μεγάλη η ανυπομονησία για το νέο άλμπουμ αλλά και μεγάλη η περιέργεια αν και κατά πόσο η πολύχρονη αποχή επηρέασε τη μπάντα.
Απ’ ό,τι φαίνεται, οι EXODUS επηρεάστηκαν, αλλά προς το καλύτερο. Ξεχάστε τους ατυχείς πειραματισμούς των “Exhibit…” και το συνθετικό τους τέλμα. Εδώ μιλάμε για έναν old school, in your face thrash metal δίσκο που παίρνει κεφάλια. Όπως προανέφερα, από το προηγούμενο τους άλμπουμ φάνηκαν τα σημεία ανάκαμψης αλλά, πραγματικά, δεν περίμενα ένα τόσο καλό δίσκο. Ειλικρινά, είχα να ενθουσιαστώ με άλμπουμ τους έτσι από την εποχή του μακρινού “Tempo of the damned”. Το “Persona non grata” είναι ένας οργισμένος δίσκος. Και όταν λέω οργισμένος, το εννοώ. Τα χαρακτηριστικά EXODUS riffs όπως είναι φυσικό κυριαρχούν και δεν χαρίζουν κάστανα σε κανέναν. Απίστευτα καλοδουλεμένες και τεχνικές συνθέσεις που προσωπικά μου έβγαλαν μια αύρα από το αγαπημένο μου “Impact is imminent”. Εξαιρετικών προδιαγραφών thrash metal από τους γερόλυκους με τα κομμάτια να χτυπούν κόκκινο από την αδρεναλίνη, ενώ ακόμα και σε στιγμές όπου οι ταχύτητες κατεβαίνουν και η ατμόσφαιρα γίνεται πιο σκοτεινή, όπως για παράδειγμα στο “Prescribing horror” ή στο “The years of death and dying” , το αποτέλεσμα συναρπάζει. Κάτι που, για μένα τουλάχιστον, δείχνει την ποιότητα του δίσκου, είναι ότι δυσκολεύομαι να κατασταλάξω σε κάποιο κομμάτι ως αγαπημένο μου. Σήμερα για παράδειγμα, μπορεί να πω ότι ξεχωρίζω το ομώνυμο, αύριο να αναφέρω το “The fires of division” ή το “Lunatic liar lord” και πάει λέγοντας. Ναι, είναι τέτοια η δυναμική του.
Όλη η μπάντα είναι σε δαιμονισμένη φόρμα, ο Tom Hunting είναι συγκινητικός πίσω από τα τύμπανα και ο Souza θυμίζει όλο και περισσότερο τον Blitz των OVERKILL, κάτι που ουδόλως με χαλάει, αλλά το κιθαριστικό δίδυμο των Holt/ Altus είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Για μένα μιλάμε για ένα από τα καλύτερα εν ενεργεία ντουέτα κιθαριστών αυτή τη στιγμή, και όχι μόνο στο χώρο του thrash. Με μια λέξη, φανταστικοί.
To “Persona non grata” δεν είναι απλά ο δίσκος της επιστροφής των EXODUS. Είναι ένας αριστουργηματικό άλμπουμ που αξίζει και με το παραπάνω να φέρει το ένδοξο όνομα τους και να τους επαναφέρει ψηλά στη συνείδηση του κόσμου. Όσοι τους είχατε ξεγραμμένους καλό είναι να αναθεωρήσετε, διαφορετικά είστε… persona non grata.
8,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
