Δεν βλέπω τον λόγο από την μια να αντιπαθώ τους LORDS OF BLACK, μα από την άλλη δεν βλέπω και τον λόγο να είμαι θετικά προδιατεθειμένος απέναντί τους. Ίσως φταίει ο Romero που έχει γίνει από την Frontiers μαϊντανός δεξιά και αριστερά, ίσως φταίει πως με τους RAINBOW δεν μπορεί να κάνει τίποτα της προκοπής (αλλά δεν φταίει μάλλον αυτός, να είμαι και τίμιος δηλαδή), φταίει η υπόθεση με τους SUNSTORM, φταίει ότι ενώ έχει μια εξαιρετική φωνή είναι υποχείριο της δισκογραφικής του, κάτι φταίει τέλος πάντων και δεν μπορώ να τον συμπαθήσω τον φτωχό τόσα χρόνια. Φταίνε και οι LORDS OF BLACK που όλο πολυδιαφημίζονται και break δεν θα κάνουν ποτέ και με τίποτα…
Όπως καταλαβαίνετε μάλλον θα φταίει ότι δεν έχω πιει καφέ ακόμα την ώρα που γράφω την παρούσα κριτική και μου φταίνε όλοι και όλα, αλλά την πληρώσουν οι LORDS OF BLACK! Πείτε μου σε τρία χρόνια πόσοι θα θυμούνται αυτό το άλμπουμ… Κανείς. Πόσοι έχετε δώσει λεφτά να αγοράσετε τους LORDS OF BLACK; Ας μιλήσουμε σοβαρά όμως. Τι κακό έχει αυτό το φτωχό άλμπουμ εδώ και δεν μπορώ με τίποτα να το συμπαθήσω; Θα σας πω. Έχει πολύ ωραίες μελωδίες στα τραγούδια. Η αλήθεια να λέγεται.. Πολύ καλές. Έχει εξαιρετικό και γεμάτο παίξιμο στην κιθάρα, σε όλους τους τομείς, από τον Tony Hernando, τα φωνητικά είναι φυσικά υψηλού επιπέδου από τον φίλο μας τον Ronnie, αλλά ως εκεί. Εδώ στοπ!
Έχει μια υπερβολική, ως συνήθως, παραγωγή που αφαιρεί το οξυγόνο από την μουσική και την βάζει σε καλούπια άρτιας ακουστικής, αλλά αφαιρεί οτιδήποτε αυθόρμητο και ανθρώπινο απ’ αυτή, (τόσο όσο να ακουστεί heavy, αλλά και τόσο όσο να μην έχει επιθετικότητα), ευνουχισμός με άλλα λόγια. Δεύτερον και μεγάλο κατ’ εμέ που δεν έχω πιει ακόμα καφέ και δεν φιλτράρω την σκέψη, είναι ότι από την μια θέλουν να έχουν ένα ύφος KAMELOT, αλλά από την άλλη θέλουν να είναι και RAINBOW, μα θέλουν να είναι και SABATON, επιζητούν έναν πιο μοντέρνο heavy ήχο, αλλά γουστάρουν και πολλά prog στοιχεία… Ε, συγνώμη εντάξει γκρινιάζω, αλλά δεν γίνονται όλα μαζί ρε παιδιά, και δεδομένα κάπου έχω και δίκιο.
Αχταρμάς μανίτσα μου, όλα μαζί σε ένα και τα κάνουμε σαλάτα.. Δεν βγαίνει έτσι. Καθίστε παλικάρια μου αποφασίστε τι θέλετε να είσαστε και πως θα το κάνετε, γιατί είναι πραγματικά κρίμα τόσες πολλές ωραίες μελωδίες στα τραγούδια σας να πηγαίνουν χαμένες, γιατί θέλει (και καλά κάνει βέβαια από την μεριά της) να πουλήσει η δισκογραφική σας. Και όπως θα έλεγε ο φίλος μας ο Λουτσέσκου: “Για εμένα αυτό είναι το μελωδικό metal του 2021”. Άσε μας ρε μάστορα… Ουφ, τα είπα και αμαρτία δεν κατέχω…
4 / 10
Δημήτρης Σειρηνάκης
