Η Hammerheart δείχνει πως ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία των EREB ALTOR. Τρίτος συνεχόμενος δίσκος στο ενεργητικό της συγκεκριμένης εταιρείας και ένατος συνολικά για τους viking metallers… Πέρασαν –ούτε λίγο ούτε πολύ- 13 ολόκληρα χρόνια από το ντεμπούτο τους “By honour” και ότι μεσολάβησε μέχρι και το “Vargtimman” ήταν η γνωστή κατάθεση ψυχής των Σουηδών και η απόπειρα καταγραφής της Σκανδιναβικής τους κληρονομιάς, διαμέσου μίας εντονότατης BATHORY-ικής αύρας που δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο –κυριολεκτικά όμως- να παραπέμπει στην ηρωική οπτική όπως την αντιλαμβάνονταν ο Quorthon. Δίχως φυσικά να λείπουν και οι black στιγμές, οι οποίες όπως είναι τόσο προσεκτικά τοποθετημένες που ενισχύουν –αντί να αποστερούν όπως θα πίστευαν ορισμένοι- το όλο concept. Ένα ταξίδι στις παγωμένες θάλασσες του βορρά, στα στοιχειωμένα δάση και στα απροσπέλαστα χιονισμένα τοπία, με οδηγό ηχητικές φόρμουλες που ταιριάζουν απόλυτα στο διαμορφωθέν σκηνικό.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στο“Vargtimman”. Πλειάδα διαθέσεων και ηχοχρωμάτων, με το σχήμα πότε να κυοφορεί όμορφες μελωδίες και να ρίχνει το βάρος στην δημιουργία της επικολυρικής ατμόσφαιρας, άλλοτε πάλι να εξωτερικεύει τις καλλιτεχνικές τους ανησυχίες με πιο επιθετική διάθεση, οι EREB ALTOR φροντίζουν να κρατούν τις επιθυμητές ισορροπίες προς όφελος όλων εκείνων που λατρεύουν το συγκεκριμένο ύφος. Κακά τα ψέματα, οι παγίδες στην ενασχόληση με το viking metal είναι πολλές και για να τις ξεπεράσει ένας μουσικός απαιτείται εκτός από βαθιά γνώση του αντικειμένου και έμφυτη την δίψα της δημιουργίας αλλά και την αποφυγή της μαζικοποίησης που οδηγεί στην στείρα επανάληψη. Οι Σουηδοί –εδώ και αρκετά χρόνια- δείχνουν απελευθερωμένοι. Αφού κατόρθωσαν να ξεμπερδέψουν με τον χαρακτηρισμό που τους είχαν αποδώσει αρκετοί πως ηχούν ως μία viking έκδοση των ISOLE, της μπάντας δηλαδή που διάγουν βίους παράλληλους οι Daniel Bryntse και Crister Olsson, φροντίζοντας να διατηρούν απόλυτα ενεργούς δύο οργανισμούς με κοινή αφετηρία αλλά διαφορετικούς μουσικούς ορίζοντες, μας χαρίζουν και στις δύο περιπτώσεις πολύ δυνατές συγκινήσεις. Η ποιοτική αναβάθμιση των EREB ALTOR δεν είναι αποτέλεσμα που οφείλεται στον παράγοντα τύχη αλλά στο γεγονός ότι εκτός από αξιόλογοι μουσικοί, είναι ικανότατοι συνθέτες.
Υπό αυτό το πρίσμα, λοιπόν, το “I have the sky” με το έντονο μελωδικό ύφος και το “πιασάρικο” ρεφραίν, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί το hit ενός άλμπουμ που βρίθει ωστόσο από πλούσιες εικόνες, εναλλαγές στους ρυθμούς και στην ένταση. Που δεν φοβάται να τοποθετήσει την μελωδία μετά την καφρίλα, τα πλήκτρα μετά από ένα μπαράζ –ελεγχόμενης- καφρίλας. Ακούστε το “Heimdal’s horn” που φέρνει στο νου κάτι από AMON AMARTH, το ταξιδιάρικο “Fenris”, το απολαυστικότατο “Alvablot” που κλείνει την αυλαία ενός άλμπουμ που τιμά τις προσπάθειες των συντελεστών του και πιστοποιεί την συνθετική τους φόρμα. Στο ίδιο mood το ασπρόμαυρο εξώφυλλο, η παραγωγή είναι διαυγέστατη και όχι επιτηδευμένα “μπουκωμένη” όπως σε παραπλήσιες περιστάσεις, ο ξεκάθαρος μεταλλικός χαρακτήρας του “Vargtimman” δηλώνει ανυποχώρητος καθ’ όλη την διάρκεια του… Ένα πραγματικό κόσμημα τόσο για την δισκογραφία τους όσο και για το ιδίωμα που αντιπροσωπεύουν εν γένει!
8 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
