ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Planet Panic” – PRETTY MAIDS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Massacre Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: PRETTY MAIDS
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Ronnie Atkins
Κιθάρες – Ken Hammer
Μπάσο – Kenn Jackson
Drums – Michael Fast
Πλήκτρα – Alan “Stevie” Owen
Οι PRETTY MAIDS με το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας, ήταν ένα άκρως αναγνωρίσιμο συγκρότημα, με πολλούς και φανατικούς οπαδούς, και όχι αδίκως, αφού ειδικά τα πρώτα χρόνια της καριέρας τους, μας είχαν χαρίσει all time classics, τα οποία όσα χρόνια και αν περάσουν, θα παραμείνουν αναλλοίωτα στο χρόνο, «μεγαλώνοντας» και άλλες γενιές. Είναι από τα σχήματα που έχουν καταφέρει να ενώσουν αρμονικά τα metal στοιχεία με τα πιο μελωδικά hard rock και αυτό τους αναγνωρίζεται.
Δυο χρόνια λοιπόν μετά της έναρξη του νέου millennium, αλλά και της προηγούμενης δουλειάς τους “Carpe Diem”, το “Planet Panic”, δέκατη κατά σειρά full length studio δουλειά τους, βλέπει το φως της δημοσιότητας. Χωρίς ο ακροατής να έχει ακούσει καν τον δίσκο, σίγουρα το εξώφυλλο, του «τράβηξε το βλέμμα» άμεσα για ακόμα μια φορά. Μια κίνηση που και marketing-ίστικα, σίγουρα, ήταν σωστή για τις όποιες πωλήσεις. Το σημαντικό όμως, όπως έχω ξαναγράψει, σε έναν δίσκο είναι πάνω από όλα το καλό και πάνω, συνθετικό περιεχόμενο του, κάτι που κατάφεραν εν μέρη να προσφέρουν στο έπακρο και στην τότε δισκογραφική τους κίνηση.
Ακούγοντας και αυτόν τον δίσκο, ο πιο φανατικός οπαδός, που είχε ήδη ασχοληθεί με τις προηγούμενες δουλειές τους, θα καταλάβαινε από το εναρκτήριο “Virtual brutality” ότι το στυλ δόμησης των τραγουδιών, ήταν και πάλι το ίδιο, με ωραίες διάσπαρτες μελωδίες, ξεσηκωτικά ριφ, κιθαριστικές μελωδίες με σωστή δομή και θέση σε κάθε σύνθεση, catchy ρεφραίν, δυναμικά κουπλέ και φυσικά την συνοδεία πλήκτρων που είναι σήμα κατατεθέν του group, αλλά σε αυτό το άλμπουμ δεν ήταν παρόντα σε πολλά τραγούδια. Συγκριτικά με την προηγούμενη δουλειά τους τα τραγούδια «έκλειναν» ελαφρώς περισσότερο στον metal, παρά στον μελωδικό και hard rock ήχο.
Εκτός του εναρκτήριου τραγουδιού, το επόμενο “Playing God”, ήταν και αυτό, άλλο ένα πολύ αξιοπρόσεκτο κομμάτι που είχε γράψει το group. Από εκεί και μετά, μέχρι και το έκτο “Natural high”, τα τραγούδια ήταν ένα κλικ πιο κάτω από τα standards που μας είχε παρουσιάσει το συγκρότημα. Όντας όλα σε mid tempo ρυθμούς, δεν είχαν αυτή την σπιρτάδα, την ηχητική εγρήγορση, τον ηχητικό τσαμπουκά και την μουσική αισθαντικότητα, που είχε συνηθίσει ο πιο συχνός ακροατής του σχήματος. Επ’ ουδενί δεν τα θεωρούσες μέτρια, απλά δεν είχαν αυτό το κάτι, σχετικά με άλλες συνθέσεις. Ευτυχώς αυτή η μικρή ηχητική «κοιλιά» διήρκησε λίγο, προς τέρψη του οπαδού. Έτσι το “Planet panic” δεν είχε την πληθώρα των τραγουδιών που θα χωρούσαν σε μια συλλογή με τα καλύτερα τραγούδια του group, κατά την προσωπική γνώμη ενός ακροατή/οπαδού
Από την άλλη όμως, το άλμπουμ, παρόλο που δεν συγκαταλέγεται στις κορυφαίες δουλειές των PRETTY MAIDS, είναι σίγουρα, έστω και για αυτά τα λίγα πολύ καλά τραγούδια του υπάρχουν στο δίσκο, άλλη μια αντιπροσωπευτική δουλειά στην καριέρα τους, με συνθέσεις που έχουν την ηχητική ταυτότητα που είχε φτιάξει το group. Σίγουρα κάποια τραγούδια υστερούσαν σχετικά με άλλα, η ευδιάκριτη ικανότητα των μελών να γράφουν και να αποδίδουν τραγούδια που να «στέκονται» στο χρόνο υπήρχε όμως περίσσια. Όπως άλλωστε και σε κάθε δισκογραφική τους κίνηση.
Did you know that:
– Το εξώφυλλο του δίσκου αποτελεί μίμηση της φωτογραφίας “Σηκώνοντας την σημαία στο Iwo Jima”, μια απ τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες του Δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, η οποία αναφέρεται στην κίνηση που έκαναν 6 στρατιώτες των Αμερικανικών Ειδικών δυνάμεων, όταν κατέλαβαν το νησί Iwo Jima, στην ομώνυμη μάχη, από τον Βασιλικό Γιαπωνέζικο στρατό.
Θοδωρής Μηνιάτης
