ONOMA ΑΛΜΠΟΥΜ: “Vapor trails ”- RUSH
ETOΣ KYKΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΙΑ: Anthem/ Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rush & Paul Northfield
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά/ μπάσο – Geddy Lee
Kιθάρες/Μάντολα – Αlex Lifeson
Τύμπανα – Neil Peart
20 χρόνια λοιπόν από άλλο ένα εξαιρετικό album των Καναδών RUSH. Το δέκατο έβδομο album του σχήματος, ήταν ευτύχημα που κυκλοφόρησε τελικά το 2002. Ο λόγος ήταν ότι η μπάντα μετά την περιοδεία για το “Test for echo”(1996) αναγκάστηκε να μπει σε μια πεντάχρονη αδράνεια με αβέβαιο μέλλον, μιας και οι τραγωδίες χτύπησαν αδυσώπητα το σπίτι του drummer Νeil Peart. Η μονάκριβή του κόρη τότε, θα σκοτωθεί σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα τον Αύγουστο του 1997 και σαν μην έφτανε αυτό, τον επόμενο Ιούνιο θα “φύγει” και η γυναίκα του μετά από μάχη με τον καρκίνο.
O Neil ανακοινώνει στην μπάντα του ότι αποχωρεί και θα αρχίσει να ταξιδεύει στην Βόρεια Αμερική, κρατώντας σημειώσεις και προσπαθώντας να θεραπευθεί από όλα τα δεινά που τον βρήκαν. Από τις εμπειρίες του αυτές προκύπτει το βιβλίο “Ghost Rider: Travels on the healing road” (2002). Εντωμεταξύ η μπάντα ουσιαστικά δεν υφίστατο αυτό το διάστημα , παρόλο αυτά ο Geddy Lee θα βρει τον χρόνο να κυκλοφορήσει τον προσωπικό του δίσκο “Μy favorite headache” τον Νοέμβριο του 2000.
Μετά από αυτήν την αναγκαστική περίοδο αποχής, ο Neil Peart θα καταφέρει να ανασυγκροτηθεί ψυχικά και σωματικά και επιστρέφει. Το συγκρότημα αποφασίζει να δουλέψει πάνω σε ένα δίσκο που δεν είχε προγραμματιστεί και το αποτέλεσμα κύλησε “ελεύθερα” σαν διαδικασία. Με παραγωγό τον γνώριμο τους Paul Northfield, θα μπουν στα Reaction studios στο Toronto και θα γράψουν και θα ολοκληρώσουν τον δίσκο σε 14 μήνες συνολικά, το μεγαλύτερο διάστημα που είχαν κάνει ποτέ για ένα δίσκο. Αλλά μιας και η περίσταση ήταν ιδιαίτερη, δεν είχαν να λόγο να βιαστούν για το οτιδήποτε.
Τελικά ο δίσκος θα κυκλοφορήσει στις 14 του Μαΐου, το σωτήριον έτος 2002. Το into με τα τύμπανα του εναρκτήριου “Οne little victory” μόνο τυχαίο δεν είναι και όπως λένε στους στίχους “Celebrate the moment, as it turns into one more”. Μάλιστα το εξαιρετικό αυτό κομμάτι πολύ ορθά θα αποτελέσει και το πρώτο single για τον δίσκο και θα φθάσει στο top 10 των single charts στην Αμερική. Το επόμενο single θα είναι το “Secret touch” , ένα εξαιρετικό κομμάτι και αυτό και πολύ χαρακτηριστικό του κλίματος του “Vapor Trails” και επιπλέον για το τρίτο και τελευταίο single θα επιλεχθεί το μελωδικό “Sweet miracle”.
Το “Vapor trails” είναι ένας δίσκος πολύ πιο heavy από τα τελευταία τους albums και επίσης δεν υπήρχαν καθόλου συνθεσάιζερ και keyboards σε αυτόν, απλά η μπάντα ροκάρει με τον πιο παραδοσιακό τρόπο. Στον δίσκο θα βρει κανείς όπως πάντα μοναδικά RUSH τραγούδια. Heavy κομμάτια όπως το “Ceiling Unlimited”, πιο ταξιδιάρικα σαν το “Ghost Rider” (λογικό- το soundtrack του βιβλίου του Professor), τo λυρικό “Peaceable Kingdom (που αρχικά προοριζόταν για instrumental), το χαρακτηριστικό για την λυρικότητα που αποπνέει και αυτό το “How it is”, το ομώνυμο ταξιδιάρικο (Washed away like footprints in the rain, In a vapor trail).
Επίσης ένα από τα καλύτερα κομμάτια της δισκογραφία τους και αγαπημένο των οπαδών τους υπάρχει εδώ μέσα και δεν είναι άλλο από το “Earthshine”. Eνα συμπαγές αλλά και οργανικό κομμάτι, χαρακτηριστικό στην μετά ‘89 εποχή της μπάντας με εξαιρετική ερμηνεία από τον Geddy Lee, ταξιδιάρικες κιθάρες και πολύ ποιητικό επίσης (Υοu’re still out of reach, form a dream to rise to Earthshine). Τέλος το κομμάτι που κλίνει τον δίσκο δηλώνει ξεκάθαρα προς του οπαδούς τους που τους περίμεναν καρτερικά τόσα χρόνια να επιστρέψουν κοντά τους, με τον χαρακτήρα του αλλά και τους στίχους του ότι η μπάντα επέστρεψε για να μείνει (Ηere we come out of the cradle, Endlessly rocking, endlessly rocking), κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο τον δίσκο.
Όπως κάθε δίσκος της μπάντας , έτσι και αυτός θα μπει στα δέκα πρώτα του Αμερικάνικου Billboard (Νο 6) και θα ακολουθήσει μια περιοδεία που θα φτάσει για πρώτη φορά στην ιστορία τους στην Βραζιλία αλλά και στο Μεξικό. Mάλιστα η συναυλία τους της 23ης Νοεμβρίου από αυτήν την περιοδεία στο στάδιο Maracana του Rio de Janeiro θα αποτυπωθεί στο Rush in Rio (CD αλλά και DVD), και όποιος έτυχε να το δει απλά έχασε το φως του και τη μιλιά του από το τεράστιο πάθος, την υγιή τρέλα και την λατρεία των Βραζιλιάνων οπαδών προς την μπάντα. Το 2004 λάνσαραν και την Rush 30 tour, στην οποία είχαμε και εμείς οι Ευρωπαίοι κοινοί θνητοί την τύχη να τους απολαύσουμε επί σκηνής επί Ευρωπαϊκού εδάφους. Πάλι καλά!
Did you know that?
– Ο Paul Northfield ήταν μαζί τους για αρκετά χρόνια, πρώτη φορά όμως παρουσιάζεται σαν παραγωγός σε album τους. Ο λόγος που τον διάλεξαν είναι ότι λόγω της ευαίσθητης περιόδου που περνούσαν, ήθελαν κάποιον έμπιστο και δικό τους άνθρωπο δίπλα τους στην παραγωγική διαδικασία.
– Το διάστημα 1996 -2002 υπήρξε μέχρι τότε το πιο μεγάλο διάστημα αποχής της μπάντας όσον αφορά studio δουλεία.
– Το “Vapor trails” θα μιξαριστεί ξανά από τον David Bottrill (TOOL) και θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο του 2003 σαν “Vapor trails remixed”. O λόγος είχε να κάνει με την συνολική παραγωγή του δίσκου, μιας και σύμφωνα με την μπάντα δεν μπορούσες στην αρχική ηχογράφηση να ακούσεις μικροδιαφορές στα κιθαριστικά solos και σε κάποιες από τις μπασογραμμές. Άνευ λόγου θα έλεγα εγώ, αλλά τέλος πάντων!
– Αρχικά είχε αποφασιστεί να γράψουν 13 κομμάτια για τον δίσκο και να επιλέξουν όταν έρθει η ώρα τα 10 καλύτερα από αυτά για τον δίσκο. Τελικά συμφώνησαν να τα συμπεριλάβουν και τα 13 στο album και πολύ καλά έκαναν.
– Θα ήθελα να αφιερώσω το παραπάνω κείμενο στον πιο αγαπημένο μου drummer και μουσικό Neil Peart (12/09/1952- 07/01/2020). Για όλη την παρακαταθήκη που άφησε πίσω του και τις ατελείωτες στιγμές χαράς που μου έχει χαρίσει μέσα από το έργο του, θα του είμαι αιώνια ευγνώμων!
Τhe way out is the way in.
Γιάννης Παπαευθυμίου
