Θυμάται κανείς εκεί έξω τους crossover/thrashers RATOS DE PORAO; Κάπου εκεί στη δεκαετία του ‘80 οι Βραζιλιάνοι έκαναν έναν αρκετά μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομα τους, εκμεταλλευόμενοι τρόπον τινά, την ραγδαία αύξηση της φήμης των συμπατριωτών τους SEPULTURA αλλά και με το πολύ καλό “Brasil” που κυκλοφόρησαν το 1989. Η αλήθεια είναι ότι αν και είχαν δυνατότητες για πολλά περισσότερα, οι RATOS DE PORAO δεν κατάφεραν να κάνουν αυτό το κάτι παραπάνω που θα τους επέτρεπε να ξεχωρίσουν και να ακολουθήσουν τον δρόμο που χάραξαν οι SEPS. Μπορεί να φταίει και η εμμονή τους να ηχογραφούν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) στη μητρική τους γλώσσα που τους εμπόδισε να κάνουν μεγαλύτερη καριέρα. Όχι ότι αυτό τους πείραξε ιδιαίτερα και αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι από το 1984 παρουσιάζουν μια εκτενή δισκογραφία, με το πιο πρόσφατο και δέκατο τέταρτο άλμπουμ τους, παρακαλώ, με τίτλο “Necropolitica”, να κυκλοφορεί σε λίγες μέρες.
Το “Necropolitica” έρχεται στην επιφάνεια οκτώ χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Seculo sinistro” το 2014. Αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, αν και , παρατηρώντας κανείς τα κενά ανάμεσα στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους, θα διαπιστώσει ότι δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για αυτούς. Πάμε να δούμε λοιπόν τι μας λένε οι RATOS DE PORAO στο νέο τους άλμπουμ.
Προφανέστατα και μην περιμένετε καινοτομίες από το “Necropolitica”. Οι επιρροές από SEPULTURA, SLAYER και D.R.I. παραμένουν σταθερές, όπως σταθερή παραμένει και η παντελής απουσία χρήσης της Αγγλικής γλώσσας! Από εκεί και πέρα, φανταστείτε μια πιο, ας πούμε ώριμη, έκδοση του προηγούμενου άλμπουμ τους, χωρίς αυτό να είναι καθόλου, μα καθόλου κακό. Οι thrash επιρροές τους είναι ιδιαίτερα έντονες σε τραγούδια όπως το “Aglomeracao”, το ομώνυμο, και το “Entubado”, με κάποια αρρωστημένα riffs που παραπέμπουν τόσο στους SLAYER όσο και στους SEPS. Το μπάσο, ως είθισται σε ανάλογες περιπτώσεις, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, θυμίζοντας όχι μόνο τους D.R.I. αλλά και τους NUCLEAR ASSAULT. Τσαμπουκαλεμένες και οργισμένες συνθέσεις ιδανικές για μακελειό στο mosh pit. Προσωπικά μου άρεσε πολύ και το “O vira lata”, ένα ρυθμικό και αρκετά μελωδικό για τα μέτρα των Βραζιλιάνων τραγούδι, με περίεργο αλλά και εθιστικό riff που θεωρώ ότι θα προκαλέσει το ενδιαφέρον αρκετών. H διάρκεια του δίσκου είναι μισή ωρίτσα, ιδανική για δίσκους σαν τον συγκεκριμένο, για ταχεία κατεδάφιση. Γενικά ο δίσκος κινείται στα πλαίσια που μας έχουν συνηθίσει οι RATOS DE PORAO και νομίζω ότι οι φίλοι του crossover θα μείνουν απόλυτα ικανοποιημένοι, όχι μόνο με τα προαναφερθέντα τραγούδια αλλά και με τα υπόλοιπα. Η ένσταση μου; Φυσικά η εμμονή τους να μην τραγουδούν στα Αγγλικά, κάτι που εκτιμώ ότι αποτελεί τροχοπέδη, καθώς, διαβάζοντας τους τίτλους των τραγουδιών και από τα ελάχιστα που μπορώ να καταλάβω, έχουν πολλά να πουν μέσα από τους στίχους τους. Τέλος, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω το πάθος που βγάζουν τα μέλη της μπάντας και κυρίως των γερόλυκων Joao Gordo στα φωνητικά και Jao στα τύμπανα που, παρά το γεγονός ότι οδεύουν ολοταχώς στην έκτη δεκαετία της ζωής τους, βάζουν τα γυαλιά σε πολύ νεότερούς τους με την απόδοση τους. Πραγματικά, τους βγάζω το καπέλο.
Η επιστροφή των RATOS DE PORAO μόνο ως θετική μπορεί να αξιολογηθεί. To “Necropolitica” είναι ένα τίμιο crossover/thrash άλμπουμ που δείχνει ικανό να παίξει το ρόλο του αυλητή του Χάμελιν και να βγάλει τα…. ποντίκια από το υπόγειο. Φτάνει αυτή τη φορά να το θελήσουν και οι ίδιοι.
7,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
