ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Periphery II: this time it’s personal” – PERIPHERY
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2012
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Sumerian
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Adam Getgood/Misha Mansoor
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Spencer Sotelo
Κιθάρες – Misha Mansoor
Κιθάρες, synths – Jake Bowen
Κιθάρες – Mark Holcomb
Μπάσο – Adam “Nolly” Getgood
Drums – Matt Halpern
Εκεί στην αρχή του 2010, εμφανίστηκε στην σκηνή του μοντέρνου metal, μια μπάντα που άλλαξε πολλά δεδομένα σε αυτή. Οι κύριοι αυτοί λέγονται PERIPHERY από τη Washington των Ηνωμένων Πολιτειών, και έμελλαν να θεωρηθούν πρωτοπόροι με το δικό τους τρόπο. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία στο μοντέρνο metal χάρτη. Σε αυτό θαυμάσαμε το μοτίβο καθαρών/ακραίων φωνητικών που ακούγαμε ήδη στο NWOAHM/metalcore, σε συνδυασμό με progressive metal συνθετικές ανησυχίες, καθώς και πολυρρυθμικά μέρη που πατάνε στις καινοτομίες των σπουδαίων MESHUGGAH. Από μπάντες σαν αυτούς, ANIMALS AS LEADERS, TESSERACT και άλλους, φτάσαμε να δοθεί και το όνομα “djent” στον άνωθι μουσικό συνδυασμό. Δε θέλω να κάνω τη συζήτηση αν είναι δόκιμος ο όρος ή όχι, κυρίως, γιατί καθαρά μουσικά θεωρώ ότι οι προαναφερθείσες μπάντες είναι πραγματικά σπουδαίες προτάσεις εκεί έξω. Και είναι κρίμα να αναλωνόμαστε στο εάν μας “κάνει” ένας όρος μπροστά στην ουσία που είναι η μουσική.
Πίσω στους PERIPHERY, το ντεμπούτο έκανε το θόρυβο που έπρεπε, αλλά άμα δεν έχεις το κατάλληλο διάδοχο, ο θόρυβος καταλαγιάζει και χάνεις δυναμική σαν μπάντα. Οι Αμερικανοί δεν σκέφτηκαν κάτι άλλο πέραν του να μπουν γρήγορα στο studio και να ετοιμάσουν γρήγορα το διάδοχό του. Μετά από ένα περίπου χρόνο (2011-2012) ηχογραφήσεων, στις 3 Ιουλίου 2012, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τους “Periphery II: this time it’s personal” από την Sumerian Records. Τα στοιχεία της μουσικής τους όπως τα περιγράψαμε, μπορούν να γίνουν απλά κοπτοραπτική για όποια μπάντα απλά θέλει να ακούγεται ότι παίζει έτσι, χωρίς συνθετικές αρετές. Τέτοιες μπάντες ακολούθησαν (όπως σε κάθε ρεύμα) την επιτυχία των PERIPHERY, ωστόσο εκείνοι συνδύασαν τις αντισυμβατικές δομές με την ποιοτική τραγουδοποιία πάνω από όλα, παραδίδοντας στο κόσμο ένα σπουδαίο συνθετικό αποτέλεσμα. Κομμάτια σαν το “Scarlet” και το “Ragnarok” αποδεικνύουν γιατί ο κύριος Spencer Sotelo αποτελεί υπερόπλο στην οποιαδήποτε μοντέρνα μπάντα, μιας και τα κάνει όλα και συμφέρει!
Εντύπωση κάνει το όλο soundtrack συναίσθημα του δίσκου, καθώς και τα πιο “ηλεκτρονικά” στοιχεία που δίνουν στο αποτέλεσμα το κάτι διαφορετικό σαν επίγευση, με τα δύο ιντερλούδια σοφά επιλεγμένα να μπουν ένα στην αρχή και ένα προς το τέλος του. Σημαντικές οι στιγμές όπου έχουμε καλεσμένους να προσδίδουν το δικό τους χρώμα στις συνθέσεις. Εκλεκτοί καλεσμένοι το λοιπόν εδώ μέσα, ο κύριος Guthrie Govan (“Have a blast”), ο κύριος (εδώ αν χρειάζεστε συστάσεις, θα θυμώσει το αφεντικό! σ. Φράγκου: μπράβο καλό μου παιδί!) John Petrucci (“Erised”) καθώς και ο Wes Hauch των THE FACELESS (“Mile zero”). Το γκάζι σε κομμάτια όπως το “The Gods must be crazy!” και το “Make total destroy” δείχνουν την ικανότητα των PERIPHERY να ανεβάσουν ρυθμούς, και να δώσουν κάτι για όλους τους ακροατές. Ίσως γι’ αυτό πιάσανε τόσο πολύ εν τέλει, και σήμερα απολαμβάνουν ένα status μεγάλης μπάντας, που γέννησε εκατοντάδες χιλιάδες επίγονους. Και αν με ρωτάτε, αυτό είναι το μέγιστο στοίχημα 10 χρόνια μετά τη κυκλοφορία του εδώ παρουσιαζόμενου δίσκου. Ότι κοιτάζουμε πίσω, αντιλαμβανόμαστε την αρχή μιας ξεχωριστής τάσης, μα πάνω από όλα: το ακούμε και στα 69 λεπτά που διαρκεί, αντιλαμβανόμαστε γιατί οι PERIPHERY έγιναν αυτοί που έγιναν τη τρέχουσα δεκαετία.
Did you know that?
– Στην limited edition του δίσκου, εκτός από το instrumental “Far out” έχουμε και μια διασκευή στο “The heretic anthem” των SLIPKNOT.
– Εδώ αρχίζουν να αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι PERIPHERY τις παραγωγές τους (στο πρώτο ήταν ο Misha Mansoor με τον Adam Murphy), με τον μπασίστα και το κιθαρίστα να δημιουργούν μια ομάδα, που εκ του αποτελέσματος κρινόμενη, βγαίνει δικαιωμένη.
Γιάννης Σαββίδης
