Όπως είναι γνωστό τόσο μέσα από κείμενα στο rockhard.gr όσο και μέσα από τις εκπομπές του Rock Hard Radio Show, ο γράφων είναι χαρακτηρισμένος ως σεσημασμένος fanboy του Kai Hansen και των GAMMA RAY κατ’ επέκταση. Οπότε ο φίλτατος αρχισυντάκτης μας και πολύ καλός φίλος Σάκης Φράγκος, μου «φόρτωσε» το καθήκον να κάνω ένα ”Worst to best” κείμενο Αυγουστιάτικα για ένα από τα κορυφαία αλλά και πολύ αγαπημένα μου άλμπουμ των RAYS ”Somewhere Out In Space”. Άλλωστε έχω ένα ιδιαίτερο δέσιμο με το συγκεκριμένο άλμπουμ αρχικά γιατί βρίσκεται 2 μέρες μακριά από τα γενέθλια μου και εν συνεχεία για τον λόγο πως αγοράστηκε σε φυσική μορφή παρέα με την άλλη δισκάρα που προηγήθηκε ”Land of the free” Πριν μπω όμως στο countdown να ξεκαθαρίσω πρώτον πως τα εξαιρετικά bonus track του δίσκου δεν θα μετρήσουν φυσικά, αλλά θα τα κατατάξουμε απλά ως εκτός συναγωνισμού. Και δεύτερον οι τρεις εισαγωγές – instrumental συνθέσεις θα μπουν ενοποιημένες με τα τραγούδια τα οποία και προλογίζουν. Αυτό είναι καθαρά προσωπικό βίτσιο καθώς τα θεωρώ αναπόσπαστο κομμάτι συνήθως, άλλωστε πάντα μου άρεσε να τα ακούω έτσι ως ακροατής αλλά και να τα βάζω έτσι είτε σε μαγαζιά ως DJ είτε ως παραγωγός σε ραδιόφωνο. Πάμε λοιπόν να ξεκινήσουμε με το προσωπικό μου ”Worst to best” για αυτήν την υπέροχη power metal δισκάρα και εσείς όπως ξέρετε κάντε την δική σας στο τέλος για να γίνει και ο σχετικός χαβαλές που συνηθίζεται στην εν λόγω στήλη μας.
The “Somewhere out in space” countdown
(Εκτός συναγωνισμού)
”Miracle”
Πολύ ωραία σύνθεση του Kai Hansen η οποία και έμεινε εκτός του δίσκου μάλλον γιατί ήταν παρόμοια με το εκπληκτικό ”Man on a mission” που βρίσκονταν στο άλμπουμ που προηγήθηκε, το ”Land of the free”. Παρόμοιοι στίχοι και μουσική, λίγες χορωδίες παραπάνω εδώ εν προκειμένω με την διαφορά πως πηγαίνει σε πολύ πιο αργό τέμπο και με μεγαλύτερη διάρκεια. Θα μπορούσε κατά την γνώμη μου να μπει στο άλμπουμ άνετα παίζοντας τον ρόλο της μπαλάντας κάνοντας και σύνδεση μια σύνδεση με το προηγούμενο άλμπουμ αλλά ότι απόφαση πάρθηκε καλώς έγινε όπως απεδείχθη τελικώς.
”Return to fantasy” (URIAH HEEP cover)
Τι να πει κανείς, απλά τεράστια υπέρ – διαχρονική τραγουδάρα των θρύλων URIAH HEEP, σύνθεση των Byron και Hensley. Γνωστή η αγάπη και η λατρεία του Hansen αλλά και των συνοδοιπόρων του στο γκρουπ για το Βρετανικό σχήμα. Άλλωστε μιλάμε για μια μπάντα που μαζί με άλλες έχουν επηρεάσει τόσους και τόσους ο Kai θα τους γλίτωνε (?), δεν νομίζω. Υπέροχη διασκευή-επανεκτέλεση σε απλώς ελαφρά πιο σκληρούς τόνους και πάντα με σεβασμό στο πρωτότυπο.
”Victim of changes” (JUDAS PRIEST cover)
Άλλη μια κλασική τραγουδάρα, άλλη μια τεράστια επιρροή του Hansen την οποία ούτε και αυτή έκρυψε και ποτέ του, ούτε καν στις μέρες των HELLOWEEN και γιατί να το κάνει άλλωστε; Υπέροχη σύνθεση των τεράστιων θρυλικών Βρετανών του heavy metal δια χειρός Atkins (και ας μην ηχογράφησε ποτέ μαζί τους παίρνει το credit και δικαίως), Downing, Halford, Tipton. Οι RAYS φυσικά αποτίνουν φόρο τιμής με υπέροχο τρόπο και το γκαζώνουν λίγο παραπάνω από την αυθεντική του εκδοχή με των Hansen να είναι εξαιρετικός πάντα με τον δικό του χαρακτηριστικό τρόπο και στα φωνητικά. Άλλωστε πλέον είχε αναλάβει τα φωνητικά του σχήματος αποκλειστικά ο ίδιος και καλά ξηγήθηκε εκ του αποτελέσματος φυσικά.
11. ”Pray” (4.45)
Μια σύνθεση του Dirk Schlachter ο οποίος πλέον βρίσκεται στην φυσική του θέση στο μπάσο και όχι στις κιθάρες που ήταν κατ’ ανάγκην στο παρελθόν. Για πολλούς το πιο αδύναμο κομμάτι, σε εισαγωγικά πάντα σε ένα δίσκο που θεωρείται δεκάρι και ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του power metal. Το αφήνω σε αυτή την θέση κυρίως γιατί είμαι αρκετά αυστηρός με τις μπαλάντες και σίγουρα θα περίμενα κάτι περισσότερο δυναμικό σε αυτό το ύφος. Παρόλα αυτά το θεωρώ ένα καλό τραγούδι απλά για να σταθεί πιο ψηλά σε ένα τέτοιο άλμπουμ θα ήθελε κάτι παραπάνω. Πολύ ωραίος και ο τρόπος με τον οποίο στιχουργικά παρουσιάζεται ο προβληματισμός που αφορά το τέλος της ελπίδας για την σωτηρία του ανθρώπινου είδους από την εξαφάνιση.
10. ”Cosmic Chaos (instrumental) / Lost in the future” (3.40)
Το ξεκίνημα γίνεται με το ”Cosmic Chaos” που είναι ένα εισαγωγικό μέρος με τύμπανα για να κάνει τις τσαχπινιές του ο εξαιρετικός ντράμερ Dan Zimmermann και να συστηθεί σε όσους δεν τον είχαν δει στα live που είχαν προηγηθεί μιας και εδώ κάνει την πρώτη εμφάνισή του σε άλμπουμ των RAYS. Το ”Lost in the future” που είναι το κυρίως μενού είναι μια σύνθεση του Dirk Schlachter του πιο παλιού συνοδοιπόρου του Hansen στο γκρουπ. Ωραίο τραγούδι με χαβαλετζίδικο στυλ, αρκετή δόση χιούμορ τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Κάτι που έχουν κάνει πολλάκις σε δίσκους τους οι GAMMA RAY και φυσικά οι HELLOWEEN από εποχής Kai Hansen ακόμα. Στο χαβαλέ στυλ εντάσσεται και η μελωδία του Αμερικάνικου παραδοσιακού τραγουδιού ”Oh Susanna” ως δισολία των Hansen και Richter που βρίσκεται στην μέση περίπου του τραγουδιού.
- ”No stranger (Another day in life)” (3.35)
Δύσκολο να τοποθετείς ένα τόσο ωραίο τραγούδι στις πίσω θέσεις αλλά προς την κορυφή γίνεται μεγάλος χαμός θαρρώ. Κάπως έτσι το ”No stranger (Another day in life)” το παρκάρω εδώ. Πάρα πολύ ωραίο heavy ανεβαστικό τραγούδι που απέρριψε ο Michael Kiske για τον προσωπικό του δίσκο, καθώς τότε είχε φάει το κόλλημά του και δεν ήθελε να τραγουδάει metal τραγούδια. Οπότε η σύνθεση του Kai Hansen έμεινε για να την χρησιμοποιήσει ο ίδιος στους RAYS. Πολύ όμορφη γέφυρα στην οποία και συναντάμε τον τίτλο του τραγουδιού και ένα υπέροχο πομπώδες refrain. Εξαιρετικές εναλλαγές και δισολίες από το δίδυμο Hansen και Richter, κατά την γνώμη μου όπως έχω πει μάλλον ο πιο ταιριαστός κιθαρίστας δίπλα στον Kai Hansen.
- ”Men, martians and machines” (3.52)
Άλλο τραγούδι που με δυσκολία τοποθετώ εδώ, ίσως ο καλός φίλος και συνάδελφος στο rockhard Γιώργος Κουκουλάκης να με δουλεύει για την θέση που του δίνω, αλλά και πάλι βλέπω μεγάλη δυσκολία πιο μπροστά. Σύνθεση και εδώ του Hansen με εισαγωγή από το θέμα της ταινίας επιστημονικής φαντασίας του Steven Spielberg ”Close Encounters of the Third Kind”. Άλλωστε όλο σχεδόν το άλμπουμ αντλεί έμπνευση από θέματα του διαστήματος και του σύμπαντος με νοήματα που όμως εκφράζουν την κανονική ζωή και τα προβλήματα της, κάτι που συνηθίζουν και ο Hansen και οι RAYS γενικότερα στους στίχους τους. Up tempo power metal με όλα τα καλά του, κουπλέ υπέροχο, γέφυρα ξεσηκωτική και refrain ότι πρέπει για live θα έλεγα. Δυναμικότατος Hansen στα φωνητικά, άλλωστε βρίσκεται στα καλύτερα του εκείνη την περίοδο. Όμορφο κόψιμο πριν τα σόλο των Hansen και Richter τα οποία απλά απογειώνουν το τραγούδι.
- ”Rising star (instrumental) / Shine on” (6.52)
Ένα από τα παραγκωνισμένα αλλά όμως εξαιρετικά τραγούδια των RAYS που δεν έχουν κερδίσει την αναγνώριση που θα του έπρεπε νομίζω. Στα δικά μου αυτιά πάντα ήταν ένα από αυτά που ονομάζουμε κρυφά διαμαντάκια στην δισκογραφία ενός γκρουπ και σίγουρα μια από τις καλύτερες συνθέσεις που έχει προσφέρει ο μπασίστας , συμπαραγωγός και κιθαρίστας σε κάποια περίοδο Dirk Schlachter. Πολύ όμορφη εισαγωγή με το πιάνο στο ”Rising star” για να μπει φορτσάτο με σκληρό και δυναμικό riffing από τις κιθάρες των Hansen και Richter. Κουπλέ, γέφυρες και refrain είναι εξαιρετικά, πολλές εναλλαγές στο τέμπο του τραγουδιού, πολυφωνίες και γενικά πολύ δεμένο τραγούδι. Υπέροχο κατέβασμα και μόνο πιάνο φωνή – ές λίγο πριν το επικό κλείσιμο με το refrain να έχει ένα πολύ πιο αργό τέμπο μέχρι το τέλος. Το κομμάτι τους επίσης κάνουν και τα δυο μέλη του rhythm section μέσα στο τραγούδι, κάτι που φυσικά συμβαίνει και σε άλλα τραγούδια του δίσκου από τους Schlachter και Zimmermann. Στιχουργικά ασχολείται με την θεωρία πως οι εξωγήινοι επισκέφτηκαν την γη και φύτεψαν τον σπόρο της ανθρωπότητας.
- ”The Landing / Valley of the kings” (3.51)
Τόσο αγαπημένο τραγούδι και το βάζω στου δρόμου τα μισά όσο το βλέπω τόσο δυσκολεύομαι να το χωνέψω αλλά ας όψεται το ”Best to best” που αναγκάζομαι να γράψω. O Schlachter ξεκινάει την ιστορία της άφιξης των εξωγήινων στην γη πριν από εκατομμύρια χρόνια με πομπώδη τρόπο μέσα από το εισαγωγικό ”The Landing”. Για να ακολουθήσει το κυρίως μενού του ”Valley of the kings” δια χειρός Kai Hansen συνθετικά και στιχουργικά. Υπέροχο κλασικότροπο power με τα πλήκτρα να ανοίγουν σε ρόλο οδηγού και να ακολουθούν από κοντά το μπάσο και οι κιθάρες στο κουπλέ, απλωτή γέφυρα με πολύ ωραία γκρούβα και ένα εξαιρετικό επικό refrain με πολυφωνίες. Όμορφο κόψιμο με τα λατινικά στους στίχους πριν βγουν οι Hansen και Richter με τα υπέροχα solos τους και φυσικά την απαραίτητη δισολία.
- ”Watcher in the sky” (5.19)
Άλλη αγάπη αυτό το τραγούδι που θα μπορούσε να το πει κανείς και το τραγούδι των συμμετοχών. Σύνθεση από γραμμένη από τον Kai Hansen και τον πολύ καλό του φίλο από τα 80’s Piet Sielck των IRON SAVIOR. Γνωστό άλλωστε τοις πάσι πως ο Hansen εκείνη την περίοδο στο ξεκίνημα των SAVIOR αποτελούσε μέλος και της μπάντας του Sielck, άλλωστε το ”Watcher in the sky” συμπεριλήφθηκε και στο ντεμπούτο των IRON SAVIOR. Με ελάχιστες διαφορές από την εκτέλεση των GAMMA RAY, καθώς σε εκείνη αναλαμβάνει τα κύρια φωνητικά ο Sielck και ο Hansen κάνει τα εξτρά. Εδώ φυσικά οι ρόλοι είναι ανεστραμμένοι με τον Hansen να έχει το γενικό πρόσταγμα στα κύρια φωνητικά και τον Sielck στα έξτρα. Μαζί επίσης βρίσκονται και εδώ στις κιθάρες, όπως μαζί τους βρίσκεται και ο έτερος συμμετέχοντας και φίλος τους Thomen Stauch των BIND GUARDIAN ακόμα τότε στα τύμπανα. Υπέροχη σύνθεση γενικά με πολύ ωραίο δυναμικό heavy riffing άνοιγμα από τις κιθάρες και ένα υπέροχο lick από τον Hansen. Πολύ ωραίο κουπλέ με κατεβασμένα τα γκάζια στην αρχή με προοδευτικό άνοιγμα στην πορεία. Υπέροχο γκρουβάρισμα στην γέφυρα με τον Thomen Stauch να οδηγεί με τα τύμπανα και ένα φανταστικό επικό refrain. Ωραία γέφυρα σε PRIEST δεδομένα πριν τα solos με τον Sielck να αναλαμβάνει τα φωνητικά με το γνωστό του γρέζι και φυσικά καταπληκτικές πάσες στα solos από Sielck και Hansen.
- ”The Guardians of mankind” (5.01)
Σε επικά power metal δεδομένα με πολύ μελωδικά μέτρα κινείται και αυτή εδώ η λατρεία που είναι μια αποκλειστική σύνθεση του alter ego στις κιθάρες των RAYS, Henjo Richter. Ο φύλακας της ανθρωπότητας που είναι επιφορτισμένος με την διατήρηση της ισορροπίας του καλού και του κακού είναι ένας ακόμα από τους δυναμίτες του άλμπουμ. Σαν ροή δεν διαφέρει και πολύ από το ”Watcher in the sky”, καθώς και αυτό ξεκινάει με πολύ δυναμικό heavy riffing και τον Richter με τον Hansen να εφορμούν με μια πολύ ωραία δισολία. Ωραία γκρούβα από το rhythm section στο κουπλέ και κλασικό power ανέβασμα στην γέφυρα για να φτάσει σε ένα speeda-το πολυφωνικό επικό refrain. Υπέροχα solos από τον Henjo Richter και τέρμα μελωδικές δισολίες παρέα με τον Hansen με πολύ neoclassical και HELLOWEEN ύφος γενικά.
- ”Beyond the black hole” (6.00)
Εκπληκτικό speed/power άνοιγμα για το άλμπουμ και τεράστια λατρεία αυτή η τραγουδάρα που είναι μια συνθετική συνεργασία των Hansen, Zimmermann και Schlachter. Ταξίδια και εξερεύνηση στο διάστημα και τις μαύρες τρύπες από τους GAMMA RAY με υπέροχο τρόπο. Το μπάσο του Schlachter και τα ρυθμοκούτι Zimmermann στα τύμπανα κάνουν την εισαγωγή για να μπει ο Hansen με την κιθάρα με μια φανταστική μελωδία ακολουθούμενος από τoν Henjo Richter. Δύναμη και ρυθμός στο φουλ στο κουπλέ με τους Zimmermann και Schlachter για οδηγούς σε τύμπανα και μπάσο, αλλαγή με το γκάζι στο πάτωμα και τις κιθάρες να κυνηγάνε στην γέφυρα και ένα refrain με επικό τόνο στο έπακρο και ”Don’t wait for me, ’cause I won’t come back” πανηγυρισμός στο τελείωμα αυτού. Υπέροχο κατέβασμα στον ρυθμό με τα χλιμιντρίσματα από τις κιθάρες των Hansen και Richter που οδηγούν σε μια πολύ ωραία γέφυρα με πολυφωνικά και gang δεύτερα φωνητικά. Καταπληκτική αλλαγή ρυθμού και κιθαριστικός οργασμός από το δίδυμο με πάσες στα solos, μελωδικότατες δισολίες και φανταστικό κλείσιμο αυτών σε HELLOWEEN της εποχής Hansen πριν ξαναμπούν για το κλείσιμο με το τελευταίο refrain του τραγουδιού.
- ”The winged horse” (7.02)
Ίσως έκπληξη για κάποιους το γεγονός πως τοποθετώ στην 2η θέση αυτήν την φανταστική σύνθεση του Henjo Richter, αλλά δεν μπορούσα όσο άκουγα και ξανά άκουγα το άλμπουμ τόσο με τσίγκλιζε να το βάλω στην πρώτη τριάδα. Το πιο μεγάλο τραγούδι του άλμπουμ σε διάρκεια καθώς είναι οριακά λίγο πάνω από τα 7 λεπτά αλλά παρόλα αυτά εκπληκτικό από αυτά που δεν σταματάς να τα σιγοτραγουδάς. Μελωδικό επικό power με τις neoclassical αναζητήσεις του. Ο Dan Zimmermann ανοίγει τον χορό με τα χτυπήματά του στα τύμπανα για να μπουν μια φοβερή κιθαριστική δισολία του διδύμου Richter και Hansen. Υπέροχες αλλαγές στα τύμπανα και κιθαριστικά θέματα και από τους τρεις εδώ μέχρι να μπει ένα πανέμορφο κουπλέ με την διακριτική παρουσία των πλήκτρων που παίζονται όπως και σε όλο το άλμπουμ από τον Henjo Richter. Προοδευτικός επικός τόνος από την γέφυρα μέχρι και την κορύφωση στο μελωδικότατο και άκρως ανεβαστικό refrain. Κλασική μανιέρα με την αλλαγή και μια μικρή γέφυρα πριν έρθει ο καταιγισμός των solos. Τα οποία και είναι για μια ακόμη φορά εκπληκτικά με τον Henjo να έχει το αρχικό πρόσταγμα και τον Kai να ακολουθεί τον συμπαίκτη του αριστοτεχνικά είτε στις πάσες είτε στις δισολίες. Όπως είπα και πριν μάλλον το καλύτερο ταίρι που είχε ποτέ στις κιθάρες ο Hansen και όχι μόνο στους GAMMA RAY. Μετά από αυτά μια γύρα κουπλέ, γέφυρα, refrain και τσαχπινιά με κατέβασμα στο γκάζι και προοδευτικό ανέβασμα πάλι σε μια μικρή επέκταση του refrain πριν το κλείσιμο που είναι περίπου όπως το άνοιγμα με τις κιθάρες να κάνουν τα δικά τους για την τελική έξοδο.
- ”Somewhere out in space” (5.27)
Νομίζω πως ήταν πολύ απίθανο να έβαζα κάποιο άλλο τραγούδι στην θέση της κορυφής εκτός από το ομώνυμο, το οποίο πάντα στο μυαλό μου και στα αυτιά μου ήταν ένα μικρότερο σε διάρκεια ”Rebellion in dreamland” και ας έχουν τις όποιες διαφορές τους ως συνθέσεις. Σύνθεση του Kai Hansen και μια ωδή στο ”Star trek” μιας και αυτό αποτέλεσε την στιχουργική του έμπνευση για το τραγούδι. Δυναμική speed/power εισαγωγή με μπόλικη μελωδία από τις κιθάρες και ίσως αρκετά κοντά στα όρια του thrash η συνέχεια στο κουπλέ. Καταπληκτική συνέχεια με καταιγιστικό ρυθμό στην γέφυρα και ένα εκπληκτικό γύρισμα με κατέβασμα του γκαζιού στο refrain που δίνει τις επική κορύφωση που χρειάζεται με τις απαραίτητες πολυφωνίες στα δεύτερα φωνητικά. Από και πέρα πολλές εναλλαγές στο ρυθμό με τους Schlachter και Zimmermann να είναι κομβικοί σε αυτό και να στρώνουν δρόμο στις κιθάρες, έξυπνες κινήσεις με πολυφωνικές κατά βάση γέφυρες να μπαίνουν στα ενδιάμεσα να κάνουν ακόμα πιο μαγευτική την εξέλιξη του τραγουδιού. Όσο για τα solos των Hansen και Richter είναι για μια ακόμη φορά το κερασάκι στην τούρτα θα μπορούσε να πει κανείς, δισολίες και απίθανες εναλλαγές από τους δυο τους που καθηλώνουν το αυτί του ακροατή. Το κλείσιμο από εκεί και πέρα είναι απλά μαγευτικό με μια πολύ ωραία speed-ατη γέφυρα και ένα υπέροχο κατέβασμα με άκρως επικό τόνο στο refrain που οδηγεί σε μια φανταστική έξοδο το τραγούδι.
Παναγιώτης “Hansen” Γιώτας
