Η κυκλοφορία ενός άλμπουμ από τους πατριάρχες του AOR, JOURNEY σίγουρα μόνο αδιάφορο δεν μπορεί να είναι, αν και για 11 χρόνια είχαν σιγήσει με τον Neal Schon συχνά-πυκνά να διαδίδει ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον για νέα μουσική και ότι προτιμά με την κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας, όπως αυτή έχει εξελιχθεί με το streaming, να μείνει στα κεκτημένα.
Φυσικά αυτά έμειναν στο παρελθόν και μέσα από την 2ετία της καραντίνας ξεπηδά το “Freedom”, τίτλος ο οποίος προοριζόταν για το “Raised on Radio” του 1986 και ο Steve Perry είχε πάρει την πρωτοβουλία να αλλάξει τότε, προκαλώντας έριδες μεταξύ των μελών και σπάζοντας την μέχρι τότε παράδοση τον μονολεκτικών τίτλων που είχε ξεκινήσει μια δεκαετία πριν…
Με τον αρχηγό Neal Schon και τον Jonathan Cain από την σύνθεση του 2011, μαζί με τον αποχωρήσαντα, πλέον, drummer και παραγωγό Narada Michael Walden να συνυπογράφουν και τις 15 νέες συνθέσεις, οι JOURNEY καλούνται να προασπίσουν την 40ετη και πλέον ιστορία τους στο μελωδικό ήχο. Ας δούμε αναλυτικά:
Το μελωδικό βασιζόμενο στα keyboards του Jonathan Cain, “Together we run” αναλαμβάνει να μας μυήσει στο νέο υλικό των JOURNEY του 2022, με εξαιρετικές μελωδίες σε όλη τη πορεία του κομματιού, με την φωνή του Arnel Pineda να “μιμείται” τον Steve Perry αρκετά (άλλωστε σε όλη την πορεία τους οι JOURNEY δεν έκρυψαν την προτίμηση τους στους κλώνους του Perry).
Η συνέχεια με το “Don’t give up on us” θα κάνει όλους να αναπηδήσουν από τη θέση ακρόασης τους με την αρχική ομοιότητα του με το θρυλικό “Separate ways”, που γρήγορα όμως μετατρέπεται σε ένα κομμάτι με την ταυτότητα JOURNEY, με συνδυασμό κιθάρας και keyboards σε τέλειες αναλογίες!
Το “Still believe in love” ρίχνει την ταχύτητα μιας και πρόκειται για μία mid-tempo μπαλάντα με την κιθάρα του Neal Schon να έχει το ρόλο του πρωταγωνιστή και τον Arnel Pineda να αποδίδει εξαιρετικά πλαισιωμένος από χορωδίες φωνητικών που προσδίδουν στο κομμάτι σε ατμόσφαιρα.
Με το “You got the best of me” μεταφερόμαστε στα 80s ηχητικά μ’ ένα πιο «αναλογικό» ήχο και ένα ανάλαφρο refrain που, ίσως, θυμίσει λίγο το “Any way you want it” σε κάποιους…
Μία ακόμα μπαλάντα βασισμένη αυτή τη φορά στο πιάνο, το “Live to love again” με πολύ ωραία ερμηνεία από τον Pineda και για μία ακόμα φορά την κιθάρα το Neal Schon να ντύνει μελωδικά καταλήγοντας σε ένα πομπώδες φινάλε.
Η συνέχεια του “The way we used to be” αποτελεί την διαφοροποίησή στον μέχρι τώρα ήχο του άλμπουμ με τα πολλά πλήκτρα και με το “κουτάκι” των σπάταλων μελωδικών πιασάρικων ρεφραίν, ορθάνοιχτο! Πρόκειται για ενός μεσαίου σε ταχύτητά κομματιού, ροκ-μπλουζ αισθητικής στην κιθάρα και με τα keyboards να χρωματίζουν τη νοσταλγική ερμηνεία του Arnel Pineda.
Στο σημείο αυτό, πάντα κατά την άποψή μου, είναι που οι JOURNEY αρχίζουν να μπερδεύουν λίγο με τις επιλογές τους. Αρχικά με το “Come away with me” που μοιάζει σαν να οι Schon-Cain να θυμήθηκαν το ένδοξο παρελθόν των BAD ENGLISH, σκληραίνουν τον ήχο, αλλοιώνουν την φωνή του Pineda σε σημείο να μην την αναγνωρίζεις. Δεν είναι κακό κομμάτι άλλα, δεν είναι στο ύφος και στον ήχο του, μέχρι τώρα, άλμπουμ. Κάπως χειρότερες οι επόμενες επίσης πιο heavy-rock ύφους συνθέσεις “Let it rain”, “Holdin’ on”, “All day, all night” με μόνη εξαίρεση την μπαλάντα “After glow”, που έχουμε τη μοναδική συνεισφορά στο άλμπουμ του Deen Castronovo, στα φωνητικά όμως! Εξαιρετικό το crescendo στα τύμπανα στο τέλος του κομματιού! Είναι ξεκάθαρο ηχητικά και συνθετικά ότι οι παραπάνω συνθέσεις είναι εκτός κλίματος του δίσκου και σε σημείο που θα μπορούσαν θα θεωρηθούν fillers….
Επιστροφή στο γνώριμο AOR με τις γλυκανάλατες μελωδίες και τα “μεγάλα” ρεφραίν με το “Don’t go”, ενώ το “United we stand” συνεχίζει αυτό που από την αρχή μέχρι την μέση περίπου του άλμπουμ μας είναι διάχυτο: μελωδίες, όμορφα keyboards, γεμάτες αίσθημα κιθαριστικές γραμμές και πιασάρικα ρεφραίν!
Μπορεί το “Life rolls on” να μοιάζει αρχικά με μια γλυκανάλατη μπαλάντα, όμως με την έντεχνη προσθήκη της κιθάρας και της μπασογραμμής του Randy Jackson (επιστρέφει στο μπάσο στο “Freedom” μετά το “Raised on Radio” του ’86), εξελίσσεται σε ένα μελωδικό, ροκ, JOURNEY, κομμάτι!!!
Παρόμοιο σκηνικό στο φινάλε του “Freedom” με το “Beautiful as you are”, με την φωνή του Arnel Pineda να ακουμπά ανάλαφρα πάνω στις νότες της ακουστικής κιθάρας του Schon, μέχρι την ανατροπή του σκηνικού και την εξέλιξη από μπαλάντα σε μια AOR, ρυθμική γεμάτη μελωδία σύνθεση, με θεαματικό κλείσιμο!!!
Η παραγωγή των Neal Schon, Jonathan Cain, Narada Michael Walden είναι τουλάχιστο υποδειγματική, ενώ, όπως ήταν αναμενόμενο, η μουσική ικανότητα άριστη, χωρίς τίποτα το περιττό ή υπερφίαλο…
Οι JOURNEY στη 15η κυκλοφορία τους, δεν κυκλοφόρησαν ένα νέο “Frontiers” ή “Escape” (δεν περιμέναμε κάτι τέτοιο, μην τρελαθούμε!!!) αλλά θα μπορούσαμε να μιλάμε για ένα πολύ καλό άλμπουμ, αντάξιο της μουσικής κληρονομιάς τους, εάν δεν είχαν προσπαθήσει να συγκεράσουν όλα όσα αυτά τα μουσικά στοιχεία που έχουν κάνει κτήμα τους στην τεράστια πορεία τους!
Όπως ανέφερα, κάποια κομμάτια θα μπορούσαν να μην συμπεριλαμβάνονταν στην κυκλοφορία, που ξεπερνά σε διάρκεια τα 73 λεπτά!!! ή κάποια θα μπορούσαν ίσως να είναι μικρότερα σε διάρκεια, όπως για παράδειγμα το φινάλε του άλμπουμ “Beautiful as you are” με διάρκεια 7.10’’. Το καλό είναι ότι η “παλιά φρουρά” δείχνει το “έχει” ακόμα και, όταν θέλει, να μπορεί να γράφει καλή μουσική για τους πολυπληθής ΗΔΗ υπάρχοντες οπαδούς!
8 / 10
Πέτρος Καραλής
