Πριν λίγους μήνες είχατε την ευκαιρία να διαβάσετε στο site μας το studio report (διαβάστε εδώ) για τον δεύτερο δίσκο των Ελλήνων SACRED BLOOD, “Alexandros”. Πλέον έχω στα χέρια μου το CD και την δυνατότητα να το ακούσω πάμπολλες φορές για να βγάλω ένα πιο εμπεριστατωμένο συμπέρασμα. Η αρχική μου γνώμη όχι μόνο δεν άλλαξε αλλά ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, οι SACRED BLOOD δημιουργήθηκαν το 2002 και ένα χρόνο μετά κυκλοφόρησαν το πρώτο τους demo με τίτλο “Clash of the Titans”, το οποίο έκανε μεγάλη αίσθηση στο χώρο του ελληνικού underground. Μετά από 5 χρόνια κυκλοφόρησαν το πρώτο τους δίσκο “The Battle of Thermopylae: The Chronicle”, ο οποίος παρά τις όποιες αδυναμίες ακόμα και σε έναν άσχετο με metal, έδειχνε ότι το συγκρότημα έχει τεράστιες δυνατότητες και αν δούλευαν περισσότερο θα μπορούσαν να συνθέσουν σπουδαίες δουλειές. Δεν περίμενα πάντως τόσο γρήγορη εξέλιξη στο δεύτερο τους δίσκο. Το “The Battle of Thermopylae: The Chronicle” μπροστά στο “Alexandros” μοιάζει με demo. Η νέα τους δουλειά είναι ένας άψογος συνδυασμός στυγνού επαγγελματισμού μπολιασμένου με πλούσια συναισθήματα και υψηλού αισθήματος ευθύνης για την σωστή απόδοση του concept.
Ο δίσκος στην απλή του έκδοση περιέχει 15 συνθέσεις, μαζί με τα intro που είναι απαραίτητα σε κάθε concept δίσκο. Οι συμμετοχές από μουσικούς κάνουν ιδιαίτερη αίσθηση και προσθέτουν μια ιδιαίτερη αίγλη στο τελικό αποτέλεσμα. Συμμετέχουν ο Δημήτρης Σταμάτης (ντραμς), η αοιδός Hildr Valkyrie (γυναικεία και χορωδιακά φωνητικά), ο αξιότιμος Sir Andrew Mcpleary (γκάιντα) και ο υπεύθυνος για τον ήχο των παλιών NIGHTFALL Μιχάλης Γαλιάτσος (ex – NIGHTFALL, SNOWBLIND, κιθαριστικά σόλο). Όμως εγώ θα σταθώ στον διάσημο συγγραφέα ιστορικών μυθιστορημάτων Μάριο Κουτσούκο, που είχε το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στο τομέα των στίχων.
Μουσικά με ένα πρώτο άκουσμα καταλαβαίνεις ότι το συγκρότημα ήθελε να προσδώσει ένα ήχο που να παραπέμπει σε soundtrack, αλλά να μην επισκιάζει το αντικειμενικό τους στόχο που δεν είναι άλλος από το επικό heavy / power metal. Επηρεασμένοι κυρίως από το ευρωπαϊκό metal και συγκροτήματα όπως RUNNING WILD, GRAVE DIGGER, JUDAS PRIEST αλλά και από τους στακάτους ρυθμούς των παλιών MANOWAR, προσφέρουν κάτι μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα, χωρίς να ακούγονται έντονα πουθενά οι επιρροές τους. Το δυνατό τους στοιχείο είναι ο δεμένος ήχος, η θαυμάσια παραγωγή και η επιβλητική ατμόσφαιρα που αναβλύζει σε κάθε σύνθεση. Οι κιθάρες πρωταγωνιστούν και σε καθηλώνουν ειδικά στα μέρη των solos όπου αρκετές φορές συμμετέχουν 3 μουσικοί, Πολυδεύκης, Γαλιάτσος και Γιαλαμάς. Το μπάσο του Γιαλαμά προσφέρει απίστευτο όγκο τα παραδοσιακά όργανα σε ταξιδεύουν. Ο Γιάννης στα φωνητικά αποφεύγει πολλές παγίδες έχοντας επίγνωση των δυνατοτήτων του προσφέροντας μια μεστή ερμηνεία. Κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία από τη ζωή του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη και μία από τις σπουδαιότερες ιστορικές φυσιογνωμίες όλων των εποχών παγκοσμίως, μουσικά δοσμένη με τέτοιο τρόπο που απλά ανατριχιάζεις.
Το μεγαλύτερο τους όμως πλεονέκτημα είναι ότι το συγκρότημα δείχνει να μην παρασύρεται σε κανένα σημείο, ώστε να κάνει αλόγιστη χρήση για παράδειγμα των παραδοσιακών οργάνων ή των συμφωνικών ήχων. Κάτι που μπορώ να παρομοιάσω μόνο με τις τελευταίες δουλειές των μεγάλων της ελληνικής σκηνής, ROTTING CHRIST. Όλα με μέτρο, ενώ κάθε τραγούδι δεν έχει τον ίδιο ρυθμό από την αρχή ως το τέλος, οι ήχοι εναλλάσσονται από επιβλητικοί mid tempo σε καταιγιστικά γρήγορα riffs και ακουστικές ελεγείες. Τέλος σημαντικό στοιχείο είναι οι ευκολομνημόνευτες μελωδίες και ρεφρέν, τα οποία θυμάσαι άνετα μετά από δύο ακούσματα.
Γνωρίζω από πρώτο χέρι ότι είσαστε δύσπιστοι σε κάθε τι ελληνικό αν δεν προέρχεται από τα γνωστά συγκροτήματα της σκηνής μας, όμως οι SACRED BLOOD με το “Alexandros” τοποθετούνται με χαρακτηριστική άνεση στους μεγάλους της χώρας μας. Καθαρά υποκειμενικά θεωρώ ότι δημιούργησαν τον καλύτερο heavy / power δίσκο των τελευταίων χρόνων, από πλευράς ελληνικών συγκροτημάτων. Αντικειμενικά το συγκαταλέγω ανάμεσα στους 10 καλύτερους ελληνικούς metal δίσκους, ανεξαρτήτως μουσικού είδος. Το απόλυτο ελληνικό έπος!! “Ride ride Alexander ride to the edge of the empire cut the Persians cut them down with one might strike”.
8,5 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
