Υπάρχουν δύο τρόποι να προσεγγίσεις μία κυκλοφορία των TANKARD: ο πρώτος είναι να αποτιμήσεις τη δουλειά τους όπως κάνεις με κάθε συνηθισμένο ή μη δίσκο. Ο δεύτερος είναι να προσδώσεις και μία γερή (πολύ γερή) δόση χιούμορ. Αν ακολουθήσεις την πρώτη διαδρομή, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα “θάψεις” σχεδόν αμέσως οποιαδήποτε προσπάθεια των Γερμανών. Από την άλλη, αν πάρεις τον δεύτερο δρόμο, μπορεί να μη στείλεις κατευθείαν το δίσκο στα σκουπίδια αλλά πόσο μπορείς να βασίσεις μία αξιολόγηση μόνο και μόνο στο χιούμορ; Έτσι όπως το βλέπω εγώ προσωπικά, η περίπτωση TANKARD είναι ξεγραμμένη εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν γίνεται να θέλεις να συγκαταλέγεσαι στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα του Γερμανικού thrash και να βγάζεις κατά συρροή εγκληματικά αδιάφορα άλμπουμ που το μόνο που προσφέρουν είναι μερικά αστεία στιχάκια (και γι’ αυτό διατηρώ τις αμφιβολίες μου). Το “A girl called Cerveza” δεν αποτελεί καμία λαμπρή εξαίρεση. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου! Τετριμμένα ως παιδικά riffs, στίχοι για άτομα που έχουν δυσκολευτεί να βγάλουν τη δευτέρα δημοτικού και μία γραμμή φωνητικών για γέλια. Απορώ, μάλιστα, γιατί η Doro δέχτηκε να συμμετάσχει στο δίσκο! Οι TANKARD το κάνουν επίτηδες… Συνεχίζουν και βγάζουν σαβούρες επί σαβούρων και παρόλα αυτά έχουν ακόμη δισκογραφικά συμβόλαια με αξιόλογες εταιρείες. Απορώ, δεν υπάρχει κάποιος να τους επισημάνει την παντελή έλλειψη έμπνευσης και πρωτοτυπίας που καταγράφει η μπάντα τα τελευταία 20-25 χρόνια τουλάχιστον; Σε μία περίοδο όπου οι KREATOR κυκλοφόρησαν ένα (ακόμη) αριστούργημα, οι SODOM μας εντυπωσίασαν πέρσι με το “In war and pieces”, και οι DESTRUCTION ετοιμάζουν ένα ακόμη δισκογραφικό χτύπημα, έρχονται οι TANKARD για να μας σερβίρουν μία ωραιότατη πατάτα. Ούτε καν για σουβέρ όμως το CD…
3 / 10
Σάκης Νίκας
