Η επανασύνδεση των Βρετανών THE DARKNESS ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία. Αν και στη χώρα μας δεν έχαιραν ποτέ μεγάλης εκτίμησης, στη Μ. Βρετανία αλλά και την κεντρική Ευρώπη, έγιναν όνομα με το πρώτο κιόλας άλμπουμ τους. Σήμερα με τη δουλειά τους υπ’ αριθμόν τρία, έχουν όλα τα γνώριμα στοιχεία που σε κάνουν να τους αγαπάς ή να τους μισείς. Τα ιδιόρρυθμα φωνητικά του Justin Hawkins μια μίξη Freddie Mercury και Marc Bolan.
Επίσης τρομερά πιασάρικες συνθέσεις, με στίχους γεμάτους σεξιστικές αναφορές, όχι υπαινιγμούς, διάθεση για χιούμορ και χαβαλέ, κιθάρες που ανακαλύπτουν το ένα riff μετά το άλλο, σφιχτό rhythm section και διάθεση για μικρά, εύληπτα και πιασάρικα τραγούδια. Φωνητικές αρμονίες, 60’s επιρροές από CCR μέχρι T–REX, glam , SLADE, SWEET, CHEAP TRICK όλοι κ όλα σε ένα καλοδουλεμένο χαρμάνι. Ακούστε το εθιστικό “With a woman” με τις THIN LIZZY κιθάρες, να σε σέρνουν. Το ρυθμικό, αργόσυρτο “Keep me hanging on”, με τις φωνητικές ακροβασίες του. Η παλιομοδίτικη μπαλάντα με τίτλο “Living each day blind” παρακαλάει για τον Ziggy Stardust and the spiders from Mars να την κάνουν δική τους. Ian Hunter, Mick Ronson, Alice Cooper, Marc Bolan, όλοι είναι εδώ και τραγουδάνε σε μεθυσμένα ρεφρέν και φαλτσέτα πρώτα φωνητικά, όσα έκαναν το ροκ μεγάλο, πομπώδες, κιθαριστικό, δυναμικό, μουσική των σταδίων, των γηπέδων, των μαζών, του ραδιοφώνου.
Το θράσος ενός σχήματος που όλοι χαίρονται να μειώνουν και να θεωρούν καλλιτεχνικά αναξιόπιστο, βρίσκεται στην διασκευή που επιλέγει. Το “Street spirit” των RADIOHEAD, που για τη Βρετανική μουσική σκηνή έχουν πλέον τον ρόλο της ιερής αγελάδας. Όχι μόνο τολμάνε να αγγίξουν το ομολογουμένως πολύ καλό τραγούδι, αλλά δίνουν μια άλλη δυναμική στην μελαγχολική σύνθεση των RADIOHEAD. Του προσδίδουν κάτι από την βρώμικη μελαγχολία των JUDAS PRIEST, το ταξιδιάρικο πνεύμα του Mercury και το κάνουν ένα τραγούδι απαλλαγμένο από τα σοφιστικέ χαρακτήρα των δημιουργών του. Μια αναγεννημένη σύνθεση, για τον μεσοαστό ροκ οπαδό, που θα πιεί την απογευματινή μπίρα του στην παμπ, με μια JUDAS PRIEST αισθητική να κάνει τα τραγούδι, μεταλλικό και κατάλληλο για ατελείωτο headbanging. Λυρικοί και μελωδικοί, αλλά πάντα των άκρων (“She just a girl, Eddie”), επέστρεψαν για να γεμίσουν τις μέρες μας, με τις υπερβολές τους κι πρέπει να τους ευχαριστήσουμε. Μελωδικό, πομπώδες, από ενοχοποιημένο Hard Rock με 70’s καταβολές.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
