Αυτό ήταν ουσιαστικά και το ξεκίνημα της νέας μεταλλικής συναυλιακής σεζόν. Με όλα τα δυσοίωνα που ταλανίζουν την χώρα μας, είναι απορίας άξιο αν στο μέλλον θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε με τους ίδιους ρυθμούς συναυλίες στην Ελλάδα.
Τα τελευταία δυο χρόνια η κατάσταση πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο με συνηθισμένο φαινόμενο πλέον τους άδειους συναυλιακούς χώρους και τη δυσχέρεια του μέσου μεταλλά να πάει σε όλες τις συναυλίες που θα ήθελε, με αποτέλεσμα τη μερίδα του λέοντος να την παίρνουν συνεχεία τα κλασικά συγκροτήματα όπως οι BLIND GUARDIAN, PARADISE LOST, ICED EARTH κτλ.
Θα μπορούσε όμως μια κίνηση σαν αυτή, το να φέρεις μια underground μπάντα με απίστευτα φθηνό εισιτήριο και πάμφθηνη μπύρα στο μπαρ, να λειτουργήσει σαν προπομπός και να αλλάξει λίγο τις δεδομένες συναυλιακά συνθήκες (τις τιμές δηλαδή!) της χώρας μας στο μέλλον;
Η συνολική προσέλευση του κοινού πρέπει να ήταν κάτι παραπάνω από 300 άτομα σίγουρα, αριθμός που αν αναλογιστούμε τις μόδες και την γενικότερη τάση του κοινού για ένα συγκρότημα σαν τους SLOUGH FEG είναι παραπάνω από ικανοποιητικός, αποδεικνύει ότι η κίνηση ήταν επιτυχημένη. Στα της συναυλίας τώρα.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι RUTHLESS STEEL. Παλιομοδίτικο heavy της δεκαετίας του ‘80 ήταν το κατάλληλο ορεκτικό για μια σπουδαία metal βράδια
Η μπάντα δεν έχει ούτε 5 μήνες μαζί και η σκληρή δουλεία που έχουν κάνει σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα φαίνεται ολοκάθαρα πάνω στη σκηνή. Και επιτέλους μια πολύ καλή τραγουδίστρια που ξέρει να τραγουδά heavy! Οι διασκευές σε GRIM REAPER και WARLOCK ταρακούνησαν το κοινό και το συγκρότημα κέρδισε τις εντυπώσεις. Σύντομα θα κυκλοφορήσει και το πρώτο τους EP, όποτε οι οπαδοί του είδους να τους έχουν στα υπόψη.
Δεύτεροι ανέβηκαν οι DEMOLITION TRAIN, που δεν είχα την τύχη ποτέ ξανά να τους δω ζωντανά και εντυπωσιάσθηκα από την ένταση και την ενέργεια τους. Ξεκίνησαν το 2009 και έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής ένα EP, με τον καταπληκτικό τίτλο “Kill Your Boss”! Για όσους δεν τους γνωρίζουν είναι μια αλήτικη έκδοση του thrash/punk/rock ‘n roll, κάτι σαν οι πρώιμοι METALLICA συναντάνε τους MOTORHEAD που την ίδια ώρα συνουσιάζονται με τους RAVEN και τους OVERKILL. Ασταμάτητοι, το ένα κομμάτι μετά το άλλο χωρίς να πάρουν ανάσα και παρόλο που σίγουρα στερούνται πρωτοτυπίας αυτό που κάνουν ξέρουν να το κάνουν καλά. Να παίζουν το πρώιμο thrash που όλοι αγαπήσαμε. Το stage diving έδινε και έπαιρνε, αν και για μένα θα ήταν πιο ταιριαστοί σε μια thrash συναυλία.
Τώρα οι WRATHBLADE είναι μια εντελώς διαφορετική υπόθεση. Σχεδόν μια δεκαετία στο σανίδι έχουν αποκτήσει πλέον τη δικιά τους βάση φανατικών οπαδών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι αντιδράσεις του κοινού ήταν πολλές φορές πιο έντονες στους WRATHBLADE παρά στους SLOUGH FEG! Μπορεί ποτέ να μην ήταν ακριβώς του γούστου μου, το ωμό βαρβαρικό epic metal που παίζουν, αλλά πραγματικά πάνω στη σκηνή τα παιδία σπέρνουν τον πανικό! Το σημαντικότερο είναι ότι η μπάντα, συναυλία στη συναυλία, παρουσιάζεται πιο δεμένη και με κερδίζει ακόμα περισσότερο. Το ντεμπούτο τους “Into the Netherworld’s Realm” έχει αποσπάσει μέχρι στιγμής πολύ καλές κριτικές και αν η παραγωγή μπορούσε να απόδοση το συναίσθημα και την ένταση που έχει η μπάντα ζωντανά θα μιλάγαμε για έναν εντελώς διαφορετικό δίσκο. Άνοιξαν και έκλεισαν το set τους, ίσως με τα καλύτερα κομμάτια του δίσκου, τα “God–Defying Typhoeus” και “Dolorous Shock”, ενώ έπαιξαν και μια διασκευή του “Fergus MacRoich” των SLOUGH FEG.
Ήταν πλέον 11 το βράδυ όταν οι SLOUGH FEG ανέλαβαν τα ηνία στη σκηνή. Η μπάντα του τρελάρα /καθηγητή φιλοσοφίας /κιθαρίστα και τραγουδιστή Mike Scalzi δεν ήταν ποτέ στην ελίτ των προτιμήσεων της πλειονότητας του μεταλλικού κοινού μιας και το heavy/power με αρκετά folk στοιχεία που παίζουν εδώ και τουλάχιστον 20 χρόνια, ήταν δύσκολα εύπεπτο. Αυτό ήταν εμφανές και κατά την διάρκεια της συναυλίας όπου οι περισσότεροι έδειχναν να μην γνωρίζουν το υλικό τους. Η μπάντα παρουσιάστηκε άρτια πάνω στη σκηνή με πολύ καλό ήχο και ένα setlist φόρο τιμής στο παρελθόν αλλά και στο παρόν της. Αυτός βέβαια που έκλεψε την παράσταση και τα βλέμματα όλων ήταν ο κύριος Scalzi, όπου κοροϊδεύοντας ουσιαστικά τους rock stars ανά τρία περίπου τραγούδια πήγαινε στο πίσω μέρος της σκηνής και άλλαζε το λευκό πουκάμισο του με ένα μαύρο δερμάτινο γιλέκο! Ζήτησε συγνώμη από το κοινό που «ψιλοτρελαθηκε» όπως είπε στην αρχή του set και από την πώρωση κλώτσησε της μπύρες τους που είχαν αφήσει πίσω από τα PA! Μίλησε 
επίσης και για το προηγούμενη συναυλία τους στην Αθήνα όπου γνώρισε μια θηλυκή ύπαρξη αλλά δεν είναι σίγουρος ακόμα αν ήταν γυναίκα η άντρας μια και ανακάλυψε ότι είχε μουστάκι! Αν έκανες δε το λάθος να τον ακουμπήσεις την ώρα που έπαιζε δεν το ’χε σε τίποτα να σου ρίξει μια κλωτσιά από την σκηνή! Σίγουρα δεν ακούγονται καθόλου όμορφα όλα αυτά αλλά πως μπορείς να αντιμετωπίσεις κάποιον που είναι εντελώς παρανοϊκός; Κάποιοι ήταν ενημερωμένοι για τα αντίστοιχα ευτράπελα στη Θεσσαλονίκη και όποτε τους πλησίαζε έκαναν προς τα πίσω! Respect επίσης στον ντράμερ τους που εμφανίστηκε με μαύρο μπλουζάκι με ένα τεράστιο V και μικρού μεγέθους ριγέ σορτσάκι! Πέρα από όλα αυτά η εμφάνιση της μπάντας ήταν άκρως ικανοποιητική και όταν μας ξανάρθουν με το καλό, θα είμαστε πάλι εκεί!
Χωρίς να μπορέσω να συγκρατήσω το ακριβές setlist τα τραγούδια που ακούστηκαν πρέπει να ήταν τα (με χρονολογική σειρά): “Highlander Corsair”, “Red Branch”, “Highlander”, “High Season II”, “Sky Chariots”, “Death Machine”, Traders and Gunboats”, ”The Final Gambit”, “High Passage/Low Passage”, “Tiger Tiger”, “Ape Uprising”, “The 95 Thesis”, “The Tell–Tale Heart”, “Lycanthropic Fantasies” και μια διασκευή του “Diamonds & Rust”.
Κείμενο: Γιώργος Καραγιάννης
Φωτογραφίες: Παύλος Φιλίππου
