Κατά καιρούς έχω εκφράσει εδώ μέσα το πόσο μου αρέσει να συνδυάζω μια καλή συναυλία με after έξοδο τις Παρασκευές… Μήπως ήρθε η ώρα να καθιερώσουμε τα studio reports με καμιά μπυρίτσα μετά, έτσι για να πηγαίνει καλά το Σαββατόβραδο; Καλά, κόβω τα πολλά – πολλά! Το προηγούμενο Σάββατο ήμασταν προσκεκλημένοι στα Devasoundz Studios για να ακούσουμε για πρώτη φορά τον επερχόμενο (κυκλοφορεί στις 5 Οκτωβρίου από την Noisehead Records), δεύτερο δίσκο των FALLEN WITHIN. Αν δε τους γνωρίζετε ήδη, τα παιδιά παίζουν κατά κάποιο τρόπο metalcore, εμπλουτισμένο με μπόλικα ηλεκτρονικά στοιχεία…πλέον! Η μπάντα μας υποδέχτηκε άριστα (εφόσον κεράστηκαν μπύρες δε γίνεται αλλιώς!), μαζί με τους παραγωγούς του δίσκου Bob Katsionis (FIREWIND, OUTLOUD, τα πάντα όλα), Fotis Benardo (SEPTIC FLESH) και τον Θύμιο Κρίκο (INNER WISH), και αφού τα είπαμε σε πολύ καλό κλίμα, μαζευτήκαμε για την προακρόαση του δίσκου. Έχουμε λοιπόν…
1)Eyes On Fire: Εύκολα το hit – άκι του δίσκου…Ηλεκτρονικό intro που φέρνει σε πιο βρετανικά πράγματα (ENTER SHIKARI), groove – άτο breakdown στη μέση και όλα αυτά με ένα ρεφρέν που μπορεί να σου κολλήσει με το πρώτο άκουσμα!
2)You’re Disfigured, I’m Proud: Επίσης αρκετά πιασάρικο κομμάτι, με καθαρά φωνητικά στο ρεφρέν που θυμίζουν AVENGED SEVENFOLD και μπόλικα growls.
3)How Do I Rise From The Dead?: Πάλι ηλεκτρονικό intro που αυτή τη φορά σουηδοφέρνει (IN FLAMES/SOILWORK), γρήγορες εναλλαγές καθαρών – brutal, όπως επίσης και το riff μετά το μελωδικό ρεφρέν… Τα ηλεκτρονικά στοιχεία στο τέλος είναι ακόμη πιο έντονα και με ένα breakdown έρχεται το κλείσιμο.
4)Everybody Run: Mid – tempo σύνθεση με πολύ καλό groovy riff, το πρώτο solo του δίσκου είναι γεγονός, το οποίο ακολουθείται από ένα καθαρά dubstep ρυθμό, κάτι που δε συνηθίζεται ιδιαίτερα στη χώρα μας.
5)Still Tearing Me Apart: Ίσως το πιο γρήγορο κομμάτι του δίσκου, που σε πιάνει από τον γιακά εξαρχής με τα γρήγορα, πωρωτικά riffs του, το αλά DARKEST HOUR ρεφρέν του (η brutal φωνή να πατάει σωστά πάνω στη μελωδία) και γενικά την πολύ καλή δομή του… Από τα δυνατά «χαρτιά» του δίσκου!
6)The Saint And The Sinner: Σύνθεση που δεν ξεφεύγει από το όλο ύφος του δίσκου, με ηλεκτρονικό break στη μέση και ρεφρέν που θυμίζει πάλι A7X.
7)J.D.S. (Jeffrey Dahmer Style): Το πιο IN FLAMES riff του δίσκου που θα το ζήλευαν και οι ίδιοι! Μελωδικό ρεφρέν για άλλη μία φορά και το πιο αργό – βαρύ breakdown του δίσκου έως τώρα συνοδευόμενο με μια ωραία μελωδία στις κιθάρες. Όλα τα ευρά το αρχικό riff!!!
8)Untie The Rope: Να τα μας και τα blastbeats, αλλά εκεί που πωρώνουν σκάει πάλι μελωδικό ρεφρέν που ίσως θα μπορούσε να είναι πιο σκληρό για να ταιριάξει καλύτερα στο όλο σύνολο.
9)Crawling Down The Hallway: Του breakdown το πανηγύρι γίνεται εδώ μέσα, κάτι που ίσως να επηρεάζει τη σωστή ροή του ρυθμού. Τα blastbeats κάνουν πάλι την εμφάνισή τους (μας τα κρατούσαν για το τέλος!), και το κομμάτι κλείνει δυναμικά αφού προηγήθηκε ένα μελωδικό part… Calm before the storm που λέμε!
Θέλετε συμπεράσματα τώρα; Σαφώς πιο προσανατολισμένος δίσκος σε σχέση με το ντεμπούτο τους “Intoxicated”… Ακούγεται δουλεμένος μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και δείχνει πως η μπάντα έχει ανέβει επίπεδο. Η παραγωγή είναι πραγματικά πολύ καλή, η οποία έγινε πέρα από τα Devasoundz και τα Sound Symmetry Studios του Bob Katsionis, με την μίξη να την αναλαμβάνει ο Daniel Castleman στα Lambesis Studios της California (ισχυρό credit). Η μπάντα ρισκάρει αυξάνοντας κατά πολύ τα ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο της, κάτι το οποίο δεν είναι το “cup of tea” του μέσου Έλληνα μεταλλά, τα οποία στο σύνολό τους δεν αλλοιώνουν τη δυναμική του δίσκου. Από εκεί και πέρα, ίσως μερικές φορές πέφτουν στην παγίδα και ακολουθούν τη γνωστή συνταγή του ήχου (πολλά breakdowns, συχνές εναλλαγές brutal – καθαρών φωνητικών), τις οποίες θα μπορούσαν να αποφύγουν, αντικαθιστώντας τες με πιο προσωπικές ιδέες για να δώσουν και κάτι πιο διαφορετικό σε σημεία. Συνολικά πάντως, θαρρώ πως διασώζονται εύκολα μέσα στον «βούρκο» των άπειρων συγκροτημάτων παγκοσμίως που ανήκουν στο trend (έτσι έχει καταντήσει δυστυχώς) και πως δε χρειάζονται μίζεροι επίλογοι του στυλ «Είναι κάτι πολύ καλό για τα ελληνικά δεδομένα» και δε συμμαζεύεται. Πλέον έχουμε μπει για τα καλά στον παγκόσμιο metal χάρτη (όχι σαν αγορά αλλά σαν «εργοστάσιο» παραγωγής μουσικής), το παίρνουμε χαμπάρι και ευχόμαστε κάθε επιτυχία στους THE FALLEN WITHIN με το νέο τους δίσκο. Αναλυτικότερα συμπεράσματα σε μελλοντικό review… Ως τότε, ρίξτε μια αυτιά παρακάτω!
Υ.Γ. Η μπάντα έχει ηχογραφήσει και ένα bonus track σε περίπτωση κυκλοφορίας του δίσκου στην Ιαπωνία, με ξεκάθαρα electro/dubstep χαρακτήρα παρά metal!
Βασίλης Γκορόγιας
