Πριν λίγες μέρες έμαθα ότι η Season of Mist θα επανακυκλοφορήσει το θρυλικό full length ντεμπούτο των SEPTIC FLESH με τίτλο “Mystic places of dawn”, με bonus το EP “Temple of the lost race” (1991). Ενθουσιάστηκα που έλαχε σε μένα η κριτική του. Πρέπει να ήμουν 13 ετών όταν κυκλοφόρησε (1994). Φυσικά δεν είχα ιδέα όχι ποια είναι η μπάντα, αλλά τι είναι metal! Όπως αρκετοί της γενιάς μου, έμαθα τη μπάντα από “A fallen temple” (1998), αλλά τους γούσταρα τόσο πολύ, που απέκτησα το συντομότερο δυνατό ότι είχαν κυκλοφορήσει μέχρι τότε! Έτσι λοιπόν, αναπόφευκτα απέκτησα τη πρώτη έκδοση του “Mystic places of dawn”.
Μετά το reunion της μπάντας το 2007, ομολογουμένως η δεκαετία του ’90 έχει κάπως «ξεχαστεί», αφού είχαν αλλάξει ύφος και αν εξαιρέσεις το live πριν ένα χρόνο με τον Σωτήρη Βαγενά ξανά στη σκηνή, δεν άκουγες τραγούδια από τη δισκογραφία τους προ “Revolution DNA”. Λογικό είναι λοιπόν οι νέοι οπαδοί τους να μην ασχολούνται και πολύ με το παρελθόν τους. Ευκαιρία λοιπόν αυτό να αλλάξει.
Το “Mystic places of dawn” είναι ένα τέλειο ντεμπούτο. Και κερδίζει ακόμη περισσότερους πόντους με το γεγονός ότι κυκλοφόρησε το ’94 από τη Γαλλική Holy Records. Μια εταιρία που ήδη είχε στο ρόστερ της τους NIGHTFALL. O δίσκος συνδυάζει τα μουσικά ακούσματα των αδελφών Αντωνίου και του Σωτήρη Βαγενά, εκείνη την εποχή. Από ακραίο death metal σε black metal feeling, μέχρι και ορχηστρικά μέρη που ήταν πολύ μπροστά από την εποχή τους. Εκπληκτικές συνθέσεις, που σε πλημμυρίζουν από εναλλαγές συναισθημάτων. Ο ήχος για την εποχή είναι πολύ καλός, αν και δε θα καταλάβετε τη διαφορά αν δεν ακούσετε την original κόπια, μια που αυτή η έκδοση είναι «ελαφρώς» remastered. Ποιος μπορεί να ξεχάσει τις αψεγάδιαστες συνθέσεις με τα μοναδικά riffs του Σωτήρη όπως το ομώνυμο κομμάτι, τα “Pale beauty of the past”, “Crescent moon” και “(Morpheus) the dreamlord” με την μοναδική εισαγωγή του. Ή ακόμα τα πιο ακραία “Return to carthage” και “Behind the iron mask” για ανελέητο headbanging. Την παραγωγή στο δίσκο είχε κάνει… ποιος άλλος… ο Magus Wampyr Daoloth (NECROMANTIA, THOU ART LORD, ex ROTTING CHRIST, ex N.A.O.S. κτλ). Το μόνο που με χαλάει, όχι στο δίσκο, αλλά στην επανακυκλοφορία είναι το καινούριο εξώφυλλο. Πέστε με ρομαντικό, πέστε με όπως θέλετε, εμένα μου χαλάει τη μαγεία.
Θεωρώ ότι ο κάθε οπαδός των SEPTIC FLESH που σέβεται τον εαυτό του, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει στη δισκοθήκη του αυτό το αριστούργημα, που είτε το θέλουμε είτε όχι έχει να κάνει πολλά με την εξέλιξη της μπάντας. Με ένα-δυο ακούσματα θα καταλάβετε τι εννοώ. Εύχομαι κάποια στιγμή να ακούσουμε ξανά live κάτι από αυτό το άλμπουμ.
9 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
