“Youngblood… with an old soul”
Πέρυσι ήταν οι LAMB OF GOD… Φέτος έχουμε τους AUDREY HORNE! Τι σχέση έχουν αυτοί οι δύο μεταξύ τους; Βγάλανε δισκάρες στην αρχή της χρονιάς. Θα αντέξει το “Youngblood” τον ανταγωνισμό έως το τέλος της; Who gives a fuck, τόσο καλοί straight forward hard rock δίσκοι σπανίζουν πλέον και για δεύτερη συνεχόμενη φορά, οι Νορβηγοί μας παραδίδουν ένα δίσκο καταδικασμένο να γίνει κλασικός. Πέρα από αυτό όμως, μπάντα που – κατά την παράδοση – θα έπρεπε να φοράει corpsepaint, η μουσική της να παραλληλίζεται με το πολικό ψύχος αλλά καταφέρνει να κάνει ακόμη και τους «μονδέρνους» να ξεστομίζουν φράσεις του τύπου «heavy metal re αιδοία», είναι αναπόφευκτο να ξεχωρίσει! Εμείς ρωτάμε, ο τρισμέγιστος τραγουδιστής τους Toschie απαντνάει (Τόλης Σκέτος ρε παιδί μου να ‘ουμ)…
Πιστεύω (όπως και εσείς υποθέτω) πως οι AUDREY HORNE έχουν τον δικό τους ήχο. Αυτό σας κάνει αναγνωρίσιμους, κάτι το οποίο είναι πολύ σημαντικό για να έχετε επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, νομίζω πως μόνο λίγοι άνθρωποι – σε σχέση με την προσβασιμότητα του ήχου σας – σας γνωρίζουν. Πιστεύεις πως έχετε κάνει κάτι λάθος σχετικά με την προώθηση της δουλειάς σας ή απλά ο πολύς κόσμος «κοιμάται»;
Δεν πιστεύω πως οι άνθρωποι κοιμούνται, αλλά υποθέτω πως θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερη δουλειά σχετικά με την προώθησή μας. Με αυτό το νέο άλμπουμ πιστεύω πως αυτό θα αλλάξει. Έχουμε ένα σκληρά εργαζόμενο management (Pirate Smile), μια καινούρια εταιρεία που μας προωθεί πραγματικά καλά (Napalm) όπως επίσης και το γραφείο που μας κλείνει τις συναυλίες (Avocado) και κάνουμε κάποιες αλλαγές μαζί τους ώστε περισσότεροι άνθρωποι να μας γνωρίζουν μέχρι το τέλος της χρονιάς.
Ηχογραφήσατε το “Youngblood” ζωντανά στο studio ώστε να του δώσετε έναν live αέρα, και – τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου – το καταφέρατε εξαιρετικά καλά! Αυτό λογικά καθιστά ευκολότερο για εσάς να τα αποδώσετε ζωντανά στις συναυλίες σας. Έχετε «μετανιώσει» που δεν χρησιμοποιήσατε στο παρελθόν αυτή τη μέθοδο, ή απλά πιστέψατε πως ή “easy going” φύση του νέου σας δίσκου ταίριαζε καλύτερα με αυτή την προσέγγιση απ’ ότι θα συνέβαινε με το “Audrey Horne” ή το “Le Fol”;
Σίγουρα ταιριάζει περισσότερο και ήδη έχουμε κάνει κάποιες συναυλίες παίζοντας νέο υλικό και οφείλω να πω πως ποτέ δεν ακουγόμασταν καλύτερα. Έχει αυξήσει το επίπεδο ενέργειας μέσα στην μπάντα, τόσο ζωντανά στις συναυλίες μας, όσο και δημιουργικά. Δουλεύουμε καλύτερα τώρα απ’ ότι δουλεύαμε στο παρελθόν και τα νέα τραγούδια φαίνονται να «κάθονται» καλύτερα και στο κοινό μας. Όσον αφορά τους προηγούμενούς μας δίσκους, δεν «μετανιώνουμε» τον τρόπο που τους ηχογραφήσαμε. Είναι όλοι τους πολύ καλοί δίσκοι, και έχουμε απλά προσαρμόσει κάποια από τα παλιά τραγούδια μας στο νέο μας ύφος, έτσι ώστε κάθε τραγούδι μας – συμπεριλαμβανομένων των παλιών – να ακούγεται πραγματικά «φρέσκο» και πολύ καλό ζωντανά αυτή τη χρονική στιγμή.
Ετοιμάζεστε να περιοδεύσετε με τους LONG DISTANCE CALLING (σ.σ. Γερμανοί post metallers, check them) τον ερχόμενο Μάρτιο στην Ευρώπη… Πάω στοίχημα πως οι περισσότεροι από τους ανθρώπους που το είδαν αυτό θα αναρωτήθηκαν «Τι στο διάολο;», αλλά για εμένα δημιουργείτε ένα πολύ καλό περιοδεύον «πακέτο» και παρά το γεγονός πως παίζουν post metal, ακούγονται περισσότερο «προσιτοί» σε σχέση με το σύνηθες στο είδος, κάτι το οποίο θα μπορούσαμε να πούμε πως ισχύει και για εσάς. Οι επιρροές σας – ειδικά στον καινούριο σας δίσκο – είναι προφανείς, αλλά μπορεί να επηρεαστείτε από μπάντες που είναι έξω από τον ήχο σας; Αν ναι, πες μου μερικές από αυτές που έχουν στιγματίσει τους AUDREY HORNE.
Ναι, νομίζω πως θα είναι ένα φοβερό «πακέτο». Οι LONG DISTANCE CALLING, οι SOLSTAFIRE και εμείς, είμαστε τρεις εντελώς διαφορετικές μπάντες, αλλά όπως είπες κι εσύ έχουμε κάποια κοινά σημεία, και αυτό είναι πολύ πιο συναρπαστικό από το να πάω να δω τρεις μπάντες που ακούγονται και φαίνονται ίδιες. Εμπνεόμαστε από πάρα πολλές μπάντες εκεί έξω που είναι εκτός του ήχου μας, όπως: TOM WAITS, THE POLICE, HELLACOPTERS, MAGNET (Ο παραγωγός μας, τσέκαρε τους δίσκους του. Πραγματικά μοναδικός στο είδος του και εξαιρετικές δουλειές.), ROLLING STONES, THE BEATLES, JOURNEY, STEVE EARL, STEVE WONDER, ELVIS PRESLEY, ELTON JOHN, BLIND FAITH, ELVIS COSTELLO κλπ. Εφ’ όσον είναι καλή μουσική, θα μας στιγματίσει.
Θεωρώ το “Youngblood” έναν εξαιρετικό δίσκο, σίγουρα έναν από τους καλύτερους της χρονιάς ήδη, και σκέψου πως ο καλύτερος περσινός δίσκος για εμένα, ήταν το “All We Love We Leave Behind” των CONVERGE. Είναι τεράστιο credit να μπορείς να συγκεντρώσεις οπαδούς διαφορετικών ακουσμάτων και να τους κάνεις να αισθάνονται πάλι έφηβοι, σαν σε στιγμές που πρωτοάκουσαν το “Powerslave” για παράδειγμα. Πιστεύεις πως το “Youngblood” έχει τη δύναμη ώστε να δώσει σε ένα νεαρό άτομο την απαραίτητη ώθηση για να εξερευνήσει τον «μέταλ κόσμο», ιδιότητα την οποία είχαν και έχουν πολλοί κλασικοί hard rock – heavy metal δίσκοι των 70’s – 80’s; Το γεγονός πως ο καθένας μπορεί να σας ακούσει, βασίζεται στο ότι και εσείς σαν μπάντα συνολικά, μπορείτε να ακούσετε τα πάντα;
Σ’ ευχαριστώ, αυτό είναι ένα τεράστιο κομπλιμέντο. Λατρεύω τους CONVERGE και τρέφω μεγάλο σεβασμό για τον τραγουδιστή τους Jacob Bannon, είναι ένας καταπληκτικός καλλιτέχνης, ζωγράφος και άνθρωπος.
Ελπίζω πως ναι. Όταν μεγάλωσα, είχα ένα φίλο με μεγαλύτερο αδερφό που με έβαλε στη μουσική, που δεν θα την είχα ανακαλύψει χωρίς αυτόν, επομένως αν μπορούμε να παρακινήσουμε νέα παιδιά να ανακαλύψουν όλες αυτές τις μεγάλες μπάντες επειδή έτυχε να ακούσουν πρώτα εμάς, θα ήταν θαυμάσιο. Υποθέτω πως το κλασικό hard rock και η πιο οργανική μουσική επιστρέφουν στις μέρες μας, μιας και τα πάντα πλέον συνηθίζεται να ψηφιοποιούνται, και οι άνθρωποι έχουν ανάγκη για κάτι πιο αληθινό, κάτι με το οποίο θα ταυτιστούν με έναν ανθρώπινο τρόπο. Και το γεγονός ότι εμπνεόμαστε από όλα τα είδη μουσικής, ανοίγει ίσως περισσότερες «πόρτες» στους ανθρώπους ώστε να ταυτιστούν με τον ήχο μας.
Από τη μία πλευρά, έχουμε το Bergen (σ.σ. πόλη καταγωγής τους) με τους GORGOROTH, τους IMMORTAL, τους BURZUM κλπ… Από την άλλη έχουμε τον εμφανή θαυμασμό σας στον David Lynch (σ.σ. psycho σκηνοθέτης από χαρακτήρα σειράς του οποίου έχει προέλθει και το όνομά τους). Μπορούμε να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον μία πιο «σκοτεινή», evil και χαοτική δουλειά, σαν αποτέλεσμα του συνδυασμού των δύο παραπάνω πραγμάτων;
Μην ελπίζεις μάταια. Ο μοναδικός μέσα στην μπάντα που έχει οποιαδήποτε σχέση με το black metal μέχρι σήμερα, είναι ο κιθαρίστας μας Ice Dale (σ.σ. κιθαρίστας και των ENSLAVED), και να σου πω την αλήθεια, και αυτός κατά βάθος είναι ένας rock ‘n’ roller. (σ.σ. λέγοντας «σκοτεινή», evil και χαοτική δουλειά, δεν εννοούσα προφανώς κάτι σε black metal αλλά κάτι ακόμη πιο σκοτεινό σε σχέση με το “Audrey Horne” και με μία πιο πολύπλοκη προσέγγιση στη σύνθεση. Η συνέντευξη με mail δεν βοηθάει σε κάτι τέτοια, anyway…)
Πιστεύω πως το μεγαλύτερο πλεονέκτημά σας, είναι η ικανότητα που έχετε στο songwriting, συνθέτοντας απλά κομμάτια αλλά με ουσιαστικό τρόπο. Όταν οι περισσότερες μπάντες εκεί έξω προσπαθούν να ακουστούν πιο περίπλοκες με σκοπό να «ανακαλύψουν την Αμερική», μας δίνετε κάτι που λείπει γενικά και αποκαλείται ΤΡΑΓΟΥΔΙ. Είναι πραγματικά τόσο εύκολο για εσάς να συνθέσετε, όσο μπορούμε να υποθέσουμε; Υποθέτω πως όχι, αλλά ποιο είναι το μυστικό πίσω από ένα μεγάλο, αξιομνημόνευτο τραγούδι;
Δεν θέλω να ακουστώ ψωνισμένος, αλλά έρχεται πολύ εύκολα σαν ιδέα. Στη συνέχεια όμως, δουλεύουμε πολύ σκληρά και για καιρό τις λεπτομέρειες γύρω από αυτή. Υποθέτω ότι το μυστικό, αν θα πρέπει να το ονομάσω έτσι, είναι ότι έχουμε σε μεγαλύτερη εκτίμηση σε σχέση με άλλα πράγματα, μια δυνατή μελωδία, οπότε αν έχουμε ένα καλό riff αλλά όχι μια καλή μελωδική γραμμή για να το στηρίξουμε, το αφήνουμε στην άκρη. Επίσης προσπαθούμε να «κόβουμε» πράγματα από το να προσθέτουμε. Νομίζω πως αν έχεις ένα καλό τραγούδι, δεν χρειάζεται να το «ψειρίσεις» για να γίνει καλύτερο, παρά μόνο να το αποδώσεις με την καρδιά και την ψυχή σου.
Η διάταξη των ιδεών είναι επίσης πολύ σημαντική, ώστε να δώσεις στο τραγούδι την απαραίτητη δυναμική. Και ένα καλό solo υποθέτω πως πάντα χρειάζεται.
Ποια είναι η άποψή σου για όλα αυτά τα μουσικά ιδιώματα που κυριαρχούν στο metal – rock τα τελευταία χρόνια; New Wave Of Traditional Heavy Metal, occult 70’s rock revival κλπ… Σου χρησιμεύουν όλες αυτές οι ταμπέλες ώστε να μη χαθείς μέσα σε αυτό το χάος της υπερπληροφόρησης, ή πολύ απλά δεν σου «καίγεται καρφί» και προτιμάς να αποκαλείς τα πάντα rock – metal; Αν κάποιος (ειδικά ένα νεαρό άτομο), που άκουσε πρώτα μία μπάντα που ανήκει σε αυτά τα είδη και μετά εσάς, σας αποκαλέσει N.W.O.T.H.M. για παράδειγμα, τι θα του λέγατε όντας μία μπάντα που βρίσκεται στο κουρμπέτι μια δεκαετία τώρα;
Πραγματικά δεν μας καίγεται καρφί για όλα αυτά, κατά καιρούς μας έχουν κατηγοριοποιήσει σε διάφορα είδη, αλλά όσον αφορά εμάς, παίζουμε hard rock, τίποτα περισσότερο ή λιγότερο. Και αν οι άνθρωποι θέλουν να μας «κολλήσουν» την τάδε ταμπέλα, πολύ απλά δε μας νοιάζει. Αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που λένε «Αν σας αρέσει αυτή η μπάντα, τότε μπορείτε να ακούσετε και αυτό» και ούτω καθεξής. Πρόκειται για μουσική, όχι για ιατρική. Κανείς δεν πρόκειται να πεθάνει. Είναι αλήθεια αυτό, είναι αλήθεια εκείνο; True fuck off I say (αμετάφραστο)!
Τώρα, πες μου την αλήθεια… Σας έχει προτείνει κάποιος Έλληνας διοργανωτής συναυλιών να έρθετε να παίξετε στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια; Σίγουρα η οικονομική μας κατάσταση εδώ, δεν τους επιτρέπει να πάρουν μεγάλα ρίσκα, αλλά στοιχηματίζω πως γνωρίζω προσωπικά τουλάχιστον 20 ανθρώπους που θα λιώσουν τις air guitars τους και θα «κοπανιούνται» στην πρώτη σειρά αν έρθετε. Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να παίξετε σε ένα sold out club, έστω και αν πιστεύω πως η μουσική σας είναι αρκετή για να το κάνει αυτό (πιο groupie πεθαίνεις!)… Και αν είστε φίλοι με τους «γείτονές» σας από το Stavenger, τους KVELERTAK, ρωτήστε τους πως ένιωσαν όταν έπαιξαν εδώ πέρυσι και ελάτε παρέα για μια συναυλία εδώ, κατευθείαν βγαλμένη από την κόλαση (πιο γραφικός πεθαίνεις)!
Θα το θέλαμε πολύ να παίξουμε για εσάς, αλλά αν θυμάμαι καλά κανείς ποτέ δεν μας έχει κάνει κάποια πρόταση να έρθουμε στην Ελλάδα. Ξέρω πως η οικονομία σας είναι σε πολύ δύσκολη κατάσταση εκεί πέρα, και πιστεύω πως είναι πραγματικά λυπηρό στο πως επηρεάζει τον τρόπο ζωής σας. Το πραγματικά λυπηρό είναι πως μερικοί άνθρωποι πλουτίζουν καταστρέφοντας την οικονομία σας. Είμαστε πολύ καλοί φίλοι με τους KVELERTAK, μόλις κάναμε το release party του “Youngblood” στη Νορβηγία και μερικοί από αυτούς ήταν εκεί. Ωραίοι τύποι! Θα ήταν cool να σας επισκεπτόμασταν μαζί τους.
Κάτι τελευταίο αλλά σημαντικό… Θα σου πω τρεις ταινίες του Lynch και θα μου πεις ένα τραγούδι σας για την καθεμία, ως το απόλυτο soundtrack της :
-“Blue Velvet”: “Circus” (από τον δίσκο “Audrey Horne”)
-“Mullholand Dr.”: “The King is Dead” (από το “Youngblood”)
-“Lost Highway”: “So Long, Euphoria” (από το “Le Fol”)
Βασίλης Γκορόγιας
http://www.audreyhornemusic.com/
Line – up:
Torkjell Rød/Toschie (φωνητικά)
Arve Isdal/Ice Dale (κιθάρα)
Thomas Tofthagen (κιθάρα)
Kjetil Greve (ντραμς)
Espen Lien (μπάσο)
Δισκογραφία:
“No Hay Banda” (2005)
“Le Fol” (2007)
“Audrey Horne” (2010)
“Youngblood” (2013)
Photos: Tommy Naes
