Μέχρι στιγμής, οι γνώσεις μου για τους NEAERA ήταν απλά επιδερμικές. Μετά την ολοκλήρωση της ακρόασης του νέου τους δίσκου “Ours Is The Storm”, κατάλαβα γιατί ποτέ δεν ασχολήθηκα με αυτό το συγκρότημα. Ανέκφραστο σουηδικό deathcore. Νομίζω τρεις λέξεις είναι αρκετές για μα καταλάβει κανείς περί τίνος πρόκειται.
Σκαλίζοντας το παρελθόν των Γερμανών, συνειδητοποίησα πως έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα που μετά το τιμιότατο “Armamentarium” του 2007, κυμαινόταν πάντα μεταξύ μετριότητας και απογοήτευσης. Με την νέα τους κυκλοφορία τους πετυχαίνουμε, δυστυχώς, στη δεύτερη συγκυρία. Τα HEAVEN SHALL BURN, ALL SHALL PERISH και AS I LAY DYING στοιχεία στον ήχο τους ακούγονται υποσχόμενα, εφόσον όμως δεν μπορείς να τα συνδυάσεις κατάλληλα και να προσθέσεις μερικά μόνο ψήγματα της δικής σου δημιουργικότητας η αποτυχία φαντάζει δεδομένη. Η μετά-Armamentarium εποχή κυριολεκτικά δεν έχει να προσφέρει καμία συνθετική πρωτοτυπία στον παγιωμένα μονότονο ήχο των NEAERA, που μπορεί να έχουν κάνει χιλιόμετρα στα πετάλια της drums, ωστόσο δεν έχουν κουνηθεί ούτε ένα χιλιοστό από την αρχική τους θέση. Riffs με προδιαγεγραμμένη κατάληξη, screamo φωνητικά, δύο-τρεις τόνος, πάνω από το επιτρεπτό όριο και συνθέσεις τόσο επίπεδες όσο οι εκτάσεις της δυτικής Γερμανίας, απ’ όπου και κατάγονται. Μόνο τα “Walk With Fire”, “My Night Is Starless” και το ομότιτλο “Ours Is The Storm“, αποτελούν κάποιες στοιχειώδεις τυπικές εξαιρέσεις που σε κάνουν να ξεμουδιάσεις από την ακαμψία που σου προκαλούν τα υπόλοιπα κομμάτια.
Η περίπτωση των NEAERA παρόλα αυτά δεν αποτελεί την εξαίρεση στον κανόνα της deathcore σκηνής. Το είδος στο σύνολό του περνά μια βαθειά υπαρξιακή κρίση, με την καινοτομία να λείπει σε πολλά από τα κορυφαία συγκροτήματα τους είδους. Έχοντας αυτό στο μυαλό, δεν μου φαίνεται περίεργο που η Metal Blade εξακολουθεί να υποστηρίζει τους Γερμανούς.
6 / 10
Νίκος Ζέρης
