Η Αμερικάνικη εταιρία, Metal Breed, έχει γίνει το «σπίτι» τριών ελληνικών σχημάτων, που κυκλοφορούν τις δουλειές τους απ’ αυτήν, μέσα στη χρονιά. Το live, που κλείστηκε στο Κύτταρο, ήταν ουσιαστικά η παρουσίαση του τέταρτου, ομώνυμου, δίσκου των DARK NOVA που κυκλοφορεί αυτή την εβδομάδα, αλλά και μία ευκαιρία να ακούσουμε υλικό από το ντεμπούτο των KEADO MORES, που θα βγει σε λίγες εβδομάδες και τους TERRA INCOGNITA, ο δεύτερος δίσκος των οποίων αναμένεται λογικά στο τέλος της χρονιάς.
Η βραδιά ξεκίνησε κοντά στις 9, με την prog τετράδα των TERRA INCOGNITA, καθοδηγούμενη από τον ιδιαίτερα θεατρικό τραγουδιστή τους, Billy Vass, να εμφανίζεται στη σκηνή, με αρκετά συμπαθητικό ήχο. Η μπάντα, απέδωσε πολύ καλά το progressive metal με κάποια επικά στοιχεία, του ντεμπούτου τους, “Barren land”, εκεί που θα ήθελα να σταθώ όμως, είναι το μοναδικό καινούργιο κομμάτι που παρουσίασαν, το οποίο μου έφερε στο νου τις καλές εποχές των QUEENSRYCHE και νομίζω ότι αυτό είναι το στυλ που τους ταιριάζει απόλυτα και καλά θα έκαναν να «επένδυαν» πάνω σ’ αυτό. Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Ο μπασίστας τους, Telli Kafka, έδωσε ρέστα στο μπάσο, αφήνοντας τον κόσμο άφωνο και γενικότερα η παρουσία τους ήταν επαγγελματική κι έδειξε ένα σχήμα που έχει δυνατότητες.
Το δεύτερο συγκρότημα της βραδιάς, ήταν οι KEADO MORES, σαφώς το λιγότερο prog σχήμα της βραδιάς. Με δύο πληκτράδες επί σκηνής, η εξάδα προσπάθησε να ζεστάνει ακόμα περισσότερο τον κόσμο που άρχισε να πυκνώνει στο Κύτταρο. Τα πρώτα δύο τραγούδια τους, κινούνταν σε κλασικές metal φόρμες, τα υπόλοιπα θα έλεγα ότι κινούνταν σε πιο μελωδικές metal φόρμες, στο στυλ των FIREWIND (φαίνεται δεν είναι τυχαία η αναφορά τους στον Bob Katsionis των FIREWIND, για τη βοήθεια που τους παρείχε). Το θέμα με τους KEADO MORES ήταν ότι από ένα σημείο και μετά σχεδόν σε κάθε τραγούδι τους υπήρχε μία παύση λόγω τεχνικών θεμάτων ή προβλημάτων συγχρονισμού, δημιουργώντας παγωμάρα στο κοινό κι ένα μούδιασμα που πάσχιζαν να το καλύψουν με τα τραγούδια τους. Δεν ξέρω αν το «σφίξιμο» που έβλεπα σε κάποια μέλη οφειλόταν σ’ αυτά τα θέματα, χρειάζονται όμως ακόμα περισσότερο δέσιμο και τριβή με τα live ώστε να αποβάλλουν οποιοδήποτε άγχος, γιατί τα κομμάτια τους είναι αρκετά συμπαθητικά. Στη σκηνή ανέβηκε και ο πρόσφατα αποχωρήσας κιθαρίστας τους, Στέλιος Αμοιρίδης, παίζοντας δύο τραγούδια.
Σάκης Φράγκος
Έφτασε και η ώρα των headliners της βραδιάς, των DARK NOVA, οι οποίοι μετράνε 25 χρόνια παρουσίας στην σκηνή και αποφάσισαν να κάνουν κάτι ιδιαίτερα τολμηρό, όπως το να παίξουν ολόκληρο το ομώνυμο άλμπουμ τους, μαζί με τα bonus τραγούδια του, επί σκηνής. Από τις εισαγωγές που προλόγιζαν ουσιαστικά το κάθε τραγούδι, μπορούσε κανείς να δει ότι το συγκρότημα δεν είχε αφήσει τίποτα στην τύχη και με τις πρώτες νότες κέρδισαν το κοινό, παρόλο που ο ήχος στα 2-3 πρώτα τραγούδια δεν ήταν και ο καλύτερος σύμμαχός τους. Αυτό που έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση, ήταν ότι όλα τα τραγούδια έδειχναν πάρα πολύ απαιτητικά, παρόλα αυτά, η άνεση των μελών επί σκηνής, ήταν παροιμιώδης, παρά το γεγονός ότι έχουν να εμφανιστούν σε συναυλία από το Greek Metal Gods που είχε διοργανώσει το ROCK HARD πριν 4 χρόνια και ουσιαστικά ήταν το πρώτο live τους με τον αψεγάδιαστο Μάνο Φατσή στα φωνητικά και τον Shrinel στο εφτάχορδο μπάσο (που άφησε πολύ κόσμο με ανοιχτό το στόμα με τις ικανότητές του). Εννοείται ότι τα ιδρυτικά μέλη της μπάντας, ο κιθαρίστας Ηλίας Κόσκωρης και ο ντράμερ Nick Adams, με τον συνδετικό κρίκο της παλιάς και της νέας αποχής των DARK NOVA, τη Μαίρη στα πλήκτρα, ήταν κεφάτοι και είχαν εξαιρετική απόδοση, παρασύροντας τον κόσμο να προσπαθεί να σιγοτραγουδήσει ακόμα και τραγούδια που δεν ήξερε, αφού ο δίσκος δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα.
Όλα τα τραγούδια του άλμπουμ αποδόθηκαν με περισσή άνεση από το σχήμα, με κορυφαίες στιγμές το εφτάλεπτο “Time flies”, αλλά και τα πιο «στρωτά» “Calling for angels” και “Dark nova”. Όλες οι συνθέσεις μοιάζουν να είναι φτιαγμένες για live καταστάσεις, παρά τις έντονες prog πινελιές τους, αφού ακούγονται πολύ «προσιτές» στον κόσμο, που έμεινε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Οι DARK NOVA έπαιξαν ακόμα και το γιαπωνέζικο bonus του άλμπουμ, καθώς και την επανεκτέλεση του “Twilight star” από το ντεμπούτο τους, “Dark rhapsodies” του 1993 κι έκλεισαν με τη διασκευή στο “The clairvoyant” των IRON MAIDEN, η οποία και ήταν αποστομωτική και μας έστειλε σπίτια μας με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ελπίζουμε η επόμενη εμφάνισή τους να μην είναι πάλι σε τέσσερα χρόνια!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Φωτογραφίες: Πέτρος Καραλής
