“School Daze”. Ίσως αυτός θα έπρεπε να ήταν ο τίτλος του συγκεκριμένου report. Πίσω στο σχολείο λοιπόν και μια συναυλία αφιερωμένη σε όλους εμάς που είμαστε ανάμεσα στα 30-40 και λιώναμε τους δίσκους των VENOM, με την πεποίθηση ότι δεν θα τους δούμε ποτέ live.
Ο χρόνος τα έφερε έτσι, ώστε τελικά είδαμε τους πραγματικούς VENOM ζωντανά, είδαμε και τους VENOM του Cronos, αλλά ποτέ δεν είχαμε δει τους VENOM της πιο progressive περιόδου (1989-1992), με τον Demolition Man στα φωνητικά. Να λοιπόν που καταφέραμε να τους δούμε. Έστω κατά τα 2/3.
Με τον Abaddon να σέρνει το κουφάρι του στους TYSONDOG εν έτη 2013, τον Cronos να είναι αυτό που πάντα ήταν και να οδηγεί το καράβι των VENOM, o Mantas έκανε την κίνηση να αναβιώσει εκείνη την περίεργη και cult εποχή των VENOM, δημιουργώντας ένα project, του οποίου το όνομα είναι ένα λογοπαίγνιο ουσιαστικά, από τον τίτλο του άλμπουμ που κυκλοφόρησαν οι VENOM το 1989, “Prime Evil”.
Ακόμα μια επίσκεψη στο γνωστό κλαμπ των Εξαρχείων και ο κόσμος που βρήκαμε εκεί, ομολογώ ότι ήταν τραγικά λίγος. Αυτό δεν άλλαξε ούτε μέσα, καθώς η πρώτη μπάντα ανέβηκε στην σκηνή να παίξει μπροστά από 20 άτομα!
Οι δικοί μας HELLBOUND που ανέλαβαν αυτό το δύσκολο έργο, να ξεκινήσουν μπροστά σε ένα κρύο και σχεδόν άδειο κλαμπ, τα πήγαν περίφημα. Αν και ο ήχος δεν ήταν με το μέρος τους κατάφεραν να παρουσιάσουν αξιοπρεπώς τα τραγούδια τους ενώ τα πήγαν αρκετά καλά στην διασκευή του “Hourglass” των LAMB OF GOD. Μουσικά θα έλεγα ότι παίζουν ένα μοντέρνο thrash αν και ίσως, ο χαρακτηρισμός αυτός να περιορίζει το μουσικό εύρος της μπάντας. Πάντως παρά τις αντίξοες συνθήκες και το ότι ήταν μόλις η δεύτερη εμφάνιση τους ζωντανά σε κοινό, μας άφησαν πολύ θετικές εντυπώσεις και περιμένουμε με ενδιαφέρον το πρώτο τους EP, που έχουν ήδη αρχίσει να ετοιμάζουν.
Μόλις οι, επίσης δικοί μας, NOISE DISORDER ανέβηκαν στην σκηνή, τα πράγματα έδειχναν λίγο πιο «ζωντανά» με 40 περίπου άτομα να έχουν απλωθεί σε διάφορα σημεία του κλαμπ. Οι NOISE DISORDER χωρίς πολλά λόγια, αλλά με αρκετή πώρωση, τα έδωσαν όλα! 100% Old school thrash! Το λιγοστό κοινό αντέδρασε θετικά στις επιθετικές διαθέσεις της μπάντας, που με όπλο τις καλές συνθέσεις, αλλα και τις cult διασκευές που διάλεξαν για εκείνο το βράδυ (“Cryonics” ,“Bonded by Blood”, “Flag of Hate”, “Overkill” ) κέρδισε το στοίχημα και με το παραπάνω! Ευχόμαστε στα παιδιά ότι καλύτερο για τη συνέχεια και ανυπομονούμε να τους ξαναδούμε ζωντανά!
Μετά από ένα μικρό διάλειμμα οι headliners βρίσκονταν πάνω στη σκηνή. Κανείς όμως από τα 60 πλέον άτομα, δεν περίμενε ότι για τα επόμενα 80-90 λεπτά τα «παππούδια» θα έδιναν ένα τέτοιο show. Από το εναρκτήριο “Metal Messiah” μέχρι το “In League With Satan” αυτοί οι πενηντάρηδες (και βάλε!) έδειξαν σε κάποιους τι πάει να πει metal on stage! Ο ήχος τους ήταν γενικά ικανοποιητικός αν και τέτοια γκρουπ και μόνο με την εμπειρία τους σε κερδίζουν από το πρώτο λεπτό!
Ο Mantas έπαιζε με θηριωδία τα κολασμένα riffs του και δεν έδειχνε με τίποτα να επηρεάζεται από τον λιγοστό κόσμο. ΑΝΤΙΘΕΤΑ! Δεν τον έχω δει ποτέ τόσο φιλικό και τρελαμένο πάνω στη σκηνή, να μην σταματά με τίποτα το headbanging! O Demolition Man από την άλλη μεριά, έδειξε ότι το «έχει» ακόμα, τραγουδώντας πολύ άνετα τις μεγάλες επιτυχίες του παρελθόντος και αν έκλεινες τα μάτια, ακουγόταν λες και ήταν χθες που ηχογράφησε π.χ. το “Carnivorοus”. Στα drums ήταν ο «πιτσιρικάς» της παρέας, Mark Jackson, ο οποίος με το τρελαμένο παίξιμο του, δίνει την ώθηση για τα «γερόντια» να φτάσουν την απόδοση τους στα άκρα! Τρομερός!
Αν μπορούσα να βρω κάποιο παράπονο να πω για το συγκεκριμένο live θα ήταν μόνο ότι περίμενα λίγα περισσότερα κομμάτια από την Dolan περίοδο στους VENOM, αλλά είναι εύκολα κατανοητό ότι ύμνοι όπως τα “Black Metal”, “Welcome to Hell”, “Witching Hour”, “Countess Bathory” (το highlight της βραδιάς ), “Don’t Burn the Witch” και τόσα άλλα που ακούσαμε εκείνο το βράδυ είναι δύσκολο να μην παιχτούν. Ίσως αν άκουγα το “Prime Evil” να έφευγε ένα μεγάλο παιδικό απωθημένο, αλλά υπομονή υπάρχει μέχρι την επόμενη φορά!
Τα φώτα άναψαν και επανήλθαμε στην ωμη πραγματικότητα. Όχι δεν είμαστε πίσω στα 80’s. Είναι ακόμα 2013. Αλλά έστω και για αυτά, τα 90 λεπτά που νιώσαμε πάλι παιδιά, χρωστάμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στους M–PIRE OF EVIL. Μια απορία… Που ήσασταν όλοι εσείς που κυκλοφοράτε με μπλουζάκια “Black Metal” και “Welcome to Hell”;
Γιώργος Καραγιάννης
Υ.Γ. 1: Αφήστε τα τερτίπια, κάντε μια επανένωση και μια τελευταία περιοδεία και τελειώστε το, με το κεφάλι ψηλά.
Y.Γ. 2: Αν δεν μπορεί να γίνει το παραπάνω, κύριε Abaddon άσε τους TYSONDOG και κοίτα να ασχοληθείς με τίποτα σοβαρότερο. Ο Mantas σου έδειξε το δρόμο.
