Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι GHOST B.C. είναι η πιο πολυσυζητημένη μπάντα των τελευταίων τριών ετών. Είτε αυτές οι συζητήσεις αφορούν το image τους, είτε το ποιοι κρύβονται πραγματικά πίσω από τις μάσκες τους, είτε το πόσες είναι οι εκδηλώσεις θαυμασμού που εκφράζουν διάφοροι καταξιωμένοι μουσικοί του ευρύτερου σκληρού χώρου γι’ αυτούς. Όταν όμως η κουβέντα φτάσει στην ουσία του θέματος, δηλαδή τη μουσική, εκεί υπάρχουν οι αστερίσκοι και τα αλλά.
Για να είμαι ειλικρινής, ανήκω σε εκείνους που δεν είχαν αρχικά ενθουσιαστεί τόσο πολύ με το περιβόητο ντεμπούτο τους “Opus eponymous”. Εκτός του ότι άκουγα κάτι που έχει παιχτεί καλύτερα από πολλούς άλλους (με προεξάρχοντες φυσικά τους MERCYFUL FATE), θεωρούσα ότι η μουσική τους ήταν υπερβολικά απλοϊκή για να προκληθεί τόσο θόρυβος για αυτούς. Μέχρι που τους είδα επί σκηνής και μετανόησα (sic). Τότε μόνο κατάλαβα ότι η σκηνική/θεατρική παρουσία τους είναι άρρηκτα δεμένη με τις συνθέσεις τους και δε μπορεί να απομονωθεί ο ένας παράγοντας από τον άλλο. Τότε μόνο κατάλαβα τι ήθελαν να πουν οι ρασοφόροι ποιητές, να μπω στο σκοτεινό κόσμο τους και να αναμένω το επόμενο βήμα τους.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, το “Infestissumam” είναι ακόμα καλύτερο από το “Opus eponymous”. Εδώ η απόκοσμη FATE ατμόσφαιρα, πλαισιώνεται από άμεσες 70’s αναφορές και επιρροές από μεγαθήρια εκείνης της εποχής, όπως οι BLUE OYSTER CULT, οι πρώιμοι DEEP PURPLE ή ο «εφιαλτικός» Alice Cooper. Εδώ το ωριαίο «κήρυγμα» του Papa Emeritus II, με τη μουσική συνοδεία των ανώνυμων Ghouls του ακούγεται λες και ξεπήδησε μέσα από κάποιο giallo thriller, που προβάλλεται σε παρακμιακό κινηματογράφο εκείνης της δεκαετίας.
Όλα τα τραγούδια εδώ έχουν μεταξύ τους μια συνοχή και μια φρεσκάδα, στοιχεία που τα μετατρέπουν αυτομάτως σε εθιστικά. Υπό αυτό το πρίσμα, ναι, φλερτάρουν με την καλώς εννοούμενη pop δομή (ίσως και η ABBA διασκευή στο τέλος ή η αντίστοιχη DEPECHE MODE για την Ιαπωνία), αλλά αυτή δεν αφαιρεί τίποτα από τη βαρύτητα των τραγουδιών τους. Αντίθετα μάλιστα, το φλερτ ευνοεί την ποικιλία στο “Infestissumam”, από τα «χιτάκια» “Secular haze” και “Year zero” μέχρι τα μακροσκελή έπη “Monstrance clock” και “Ghuleh/Zombie queen”.
Είναι σχεδόν δεδομένο ότι με τη νέα τους δουλειά οι GHOST B.C. θα γίνουν ακόμα πιο μεγάλοι και θα διευρύνουν ακόμη πιο πολύ τη fanbase τους. Εκείνο που απομένει σε εσάς είναι να διαπιστώσετε αν αξίζει όλο αυτό το word of mouth που τους περικλείει, ακούγοντας ή το “Infestissumam” ή ακόμα καλύτερα συνδυάζοντας το με κάποια ζωντανή εμφάνισή τους. Για μένα αξίζει και με το παραπάνω.
8 / 10
Γιώργος Κόης
