Μια νέα σκηνή γεννιέται τα τελευταία χρόνια εκεί στις βόρειες χώρες της Σκανδιναβίας. Σε αυτό το νέο New Wave Of… το βαρύ rock ‘n’ roll έχει τον πρώτο λόγο με τις υπόλοιπες black/sludge/core επιρροές να διαδραματίζουν έναν ρόλο συνοδευτικό, ικανό ωστόσο για να θέσει τα απαραίτητα όρια μεταξύ των συγκροτημάτων. Οι BOMBUS δημιουργήθηκαν το 2008, ενώ η πρώτη τους ομότιτλη κυκλοφορία ήρθε το 2010 (την οποία δυστυχώς δε κατάφερα να ακούσω). Θα λέγαμε ότι ακολουθούν την τακτική των KVELERTAK και ασχολούνται με το all around metal, μόνο που το τελικό αποτέλεσμα βγαίνει λίγο πιο heavy απ’ ότι black.
Το “The Poet And The Parrot” είναι ένα σαραντάλεπτο ξέσπασμα οργίλης ωμότητας μέσα από παγκόσμιες μουσικές σταθερές, έχοντας όμως σαν κύρια επιρροή το τσαμπουκαλεμένο attitude του θρυλικού Lemmy. Έχοντας σαν θεμέλιο αυτόν τον μονότονο ρυθμό του μπάσο, από ‘κει και πέρα ο ήχος τους διακλαδίζεται σε δεκάδες μονοπάτια που ενώνει το heavy metal των W.A.S.P. με το prog sludge των MASTODON. Ευτυχώς το συγκρότημα καταφέρνει να κρατήσει τις ισορροπίες διατηρώντας μια κοινή ταυτότητα στα οχτώ εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια, δίνοντας έτσι ελάχιστες αφορμές στον ακροατή να νιώσει το αίσθημα της πλήξης. Το δυνατό σημείο του δίσκου, αλλά και της μπάντας γενικότερα, είναι το εκρηκτικό δίδυμο των Feffe και Matte, οι οποίοι σε όλη την διάρκεια του “The Poet…” δεν σταματούν να αλληλοσυμπληρώνονται τόσο στις κιθάρες όσο και στα φωνητικά προσδίδοντας έτσι στο όλο εγχείρημα μια αστείρευτη εκρηκτικότητα. Αυτό άλλωστε είναι που μένει τελικά, καθώς η διαρκής ενέργεια που εκλύουν οι BOMBUS μεταφράζεται σε ένα ατελείωτο πάρτι με δεκάδες κουτάκια μπύρας. Παρόλα αυτά ο κρυμμένος άσσος της μπάντας φαίνεται να κρύβεται στις κεκαλυμμένες από την τραχιά sludge χροιά punk μελωδίες, οι οποίες δίνουν τον δικό τους αγώνα για ένα υπερφιλόδοξο sing along σε πολλά σημεία προς το τέλος του δίσκου.
Οι Σουηδοί έθεσαν σκόπιμα τους εαυτούς τους σε μια κατηγορία όπου δεν κατηγοριοποιείται, τζογάροντας για την έκβαση του τελικού αποτελέσματος αφού μια τέτοια προσπάθεια συγκερασμού τόσων, φαινομενικά, ετερόκλητων ακουσμάτων απαιτεί καλή γνώση της μουσικής και καλό γούστο. Φαίνεται πως και στα δύο μέσα έπεσαν, αφήνοντας όμως περιθώρια βελτίωσης. Στο “The Poet And The Parrot” δε λείπει απλά το τραγούδι που θα κάνει την έκπληξη, αλλά έστω κι ένα radio friendly κομμάτι που θα ξεχωρίσεις για να το βάλεις στην all time classic rock ‘n’ roll playlist.
6.5/10
Νίκος Ζέρης
