Λατρεύουμε, αγαπάμε και καραγουστάρουμε TROUBLE εποχής “Psalm 9”, “The skull” και “Run to the light”… Κορυφαίοι στο είδος τους οι Αμερικανοί, χωρίς περαιτέρω επεξηγήσεις, από το σημείο εκείνο και μετά, ωστόσο, φρόντισαν να νερώσουν το καθαρό doom metal τους με ψυχεδελικά περάσματα, που ναι μεν τους έφερε πιο κοντά σ’ ένα κοινό που αγνοούσε μέχρι την συγκεκριμένη στιγμή την ύπαρξή τους, ο μεταλλόκοσμος όμως (ή τουλάχιστον, η πλειοψηφία του), δεν είδαν με καλό μάτι αυτήν την κίνησή τους… Δεν έχω σχέση με stoner/ψυχεδέλεια και λοιπά είδη που κινούνται σε πιο rock φόρμες απ’ ότι το κλασικό doom, συνεπώς, η νέα απόπειρα του κουαρτέτου στην δισκογραφία, έξι χρόνια μετά το “Simple mind condition”, με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Φιλότιμες οι προσπάθειες τους, δεν λέω, αρκετά καλός ο Kyle Thomas πίσω από το μικρόφωνο (ήταν μαζί τους και στα τέλη των 90’s) αλλά λυπάμαι, δεν είναι οι TROUBLE που λάτρεψα… Για όσους αρέσκονται σε ακούσματα με χαμηλοκουρδισμένες κιθάρες, ατμόσφαιρα τίγκα στοιχειωμένη και groove στην ημερησία διάταξη, τότε ας μην πάρουν υπ’ όψιν τους την θέση του γράφοντος… Ακούστε το και κρίνετε το “The distortion field” με τα δικά σας μέτρα και σταθμά… Δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να προβώ σε πλήρη ανάλυση του δίσκου, δεν μπορώ να υποβάλλω τα γέρικα αυτιά μου σε ήχους που δεν έχουν την παραμικρή συγγένεια… Σέβομαι και εκτιμώ την ιστορία τους αλλά ευχαριστώ, δεν θα πάρω…
5 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
