Πριν από μερικά χρόνια είχα τη χαρά και την τιμή να συνομιλώ με τον Κώστα Τουρνά σχετικά με διάφορα θέματα που αφορούσαν τη μουσική και όχι μόνο. Εκεί, στο καθιστικό του σπιτιού του, τον ρώτησα να μου πει –σε μία αποστροφή της κουβέντας μας- τι σημαίνει rock για εκείνον. Η απάντησή του ήταν άμεση και ξεκάθαρη, γεγονός που αποδείκνυε ότι δεν ήταν κάτι που δεν είχε σκεφτεί όλα αυτά τα χρόνια (πως θα ήταν δυνατό, άλλωστε;): «Για μένα, δεν γίνεται να μιλάς μόνο για rock αλλά θα πρέπει να αναφέρεσαι σε συμπεριφορές και καταστάσεις πραγμάτων με τον όρο rock n’ roll. “Rock” για να παραμένεις σταθερός και ασυμβίβαστος στα πιστεύω σου, στον ιδεολογικό σου πυρήνα & “Roll” για να μπορείς να προσαρμόζεσαι και να «κυλάς» με τις απαιτήσεις των καιρών χωρίς να γίνεσαι ποτέ κομμάτι αυτών».
Πόσοι από εμάς, αλήθεια, έχουν μία rock n’ roll συμπεριφορά; Πόσοι από εμάς έχουν υπάρξει ασυμβίβαστοι αλλά ταυτόχρονα και ευπροσάρμοστοι; Γιατί είναι πραγματικά λεπτή η ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο… Είναι η γραμμή εκείνη που μπορεί να σε κατατάξει στην κατηγορία του «γραφικού» ή στην κατηγορία του…«πολύ γραφικού». Αυτή είναι η αλήθεια. Δεν γίνεται να είσαι πραγματικά rock n’ roll στη ζωή σου δίχως να προκαλείς σχόλια από τον ευρύτερο και μη περίγυρο σου. Έχει σημασία; Καμία! Μην ξεχνάτε ότι από τη στιγμή που επιλέγεις συνειδητά έναν rock n’ roll τρόπο ζωής, τότε δεν σε απασχολεί τι θα πει ο άλλος.
Θα ρωτήσει ενδεχομένως κάποιος τι σημαίνει «rock n’ roll τρόπος ζωής»… Μα είναι πολύ απλό. Ο καθένας από εμάς ορίζει τι σημαίνει αυτό το πράγμα, όσο οξύμωρο ή σχετικιστικό ακούγεται. Γιατί, θα πρέπει από εμάς τους ίδιους να πηγάζει η ιδέα της αμφισβήτησης και του μη συμβιβασμού. Διαφορετικά, πως θα γινόταν κάποιος να υποβάλλει σε κάποιον άλλον τις διάφορες ιδέες του και αυτό να χαρακτηριστεί rock n’ roll; Με άλλα λόγια, το rock n’ roll είναι μία αμιγώς προσωπική υπόθεση και δεν έχει τόσο σχέση με τη μουσική που ακούμε. Βέβαια, το «μικρόβιο» της αμφισβήτησης παρατηρείται στην αγαπημένη μας μουσική και για αυτό άλλωστε δημιουργούνται άτυπες αλλά και τυπικές rock, hard rock, metal κοινότητες. Σπάνια παρατηρούμε κάτι αντίστοιχο σε άλλα είδη μουσικής. Αυτή είναι και μία από τις ειδοποιούς διαφορές της… σκληρής (γιατί μη ξεγελιέστε… Ο υπογράφων το κείμενο αυτό είναι δηλωμένος οπαδός των MANOWAR!) μουσικής συγκριτικά με τα πιο «εύπεπτα» ακούσματα της ευρύτερη pop μουσικής τεχνοτροπίας. Αλλά, για τις διαφορές αυτές θα μιλήσουμε κάποια άλλη στιγμή.
Έχετε αναρωτηθεί πόσες φορές έχετε αναγκαστεί να συμβιβαστείτε στη ζωή σας; Στη δουλειά, στην οικογένεια, στις διαπροσωπικές σχέσεις κτλ; Μερικές φορές είναι αναγκαίο… Άλλωστε, δεν ξέρω και πολλούς εκεί έξω που αρέσκονται στο να πηγαίνουν στη δουλειά για 8-9 ώρες και να υπομένουν στωικά πράγματα και καταστάσεις που μόνο ευχάριστες δεν είναι (αν και κάλλιστα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν hard core… Εξαρτάται από το περιβάλλον στο οποίο εργάζεται κάποιος). Το σημαντικό είναι να προσπαθήσεις και να επιτύχεις να μη συμβιβαστείς σε πράγματα που αλλοιώνουν μόνιμα τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα σου. Ξέρετε τι εννοώ… Υπάρχουν πολλοί που έχουν παραμερίσει φίλους (φάουλ), οικογένεια (φάουλ και κίτρινη), μουσική (αντιαθλητικό φάουλ, αποβολή και δια βίου αποκλεισμός) για χάρη ενός τρίτου προσώπου. Αυτό δεν είναι rock n’ roll! Περισσότερο γειτνιάζει στο σκυλάδικο παρά σε ο,τιδήποτε άλλο και αν υπήρχε ένα rock n’ roll δικαστήριο, θα έπρεπε να επιβάλλονται εξαντλητικές ποινές που θα συνοδεύονται με εγκλεισμό σε κάτασπρο δωμάτιο με τεράστια ηχεία που θα παίζει μόνο επικό (άρα και ένδοξο) heavy metal (κατά προτίμηση MANOWAR, OMEN, HEAVY LOAD, RUNNING WILD) ενώ η ενδυματολογική συμπεριφορά του «βαρυποινίτη» θα επιλέγεται από τον στυλίστα του εξωφύλλου του “Into glory ride”!
Το θέμα δεν εξαντλείται σε μερικές γραμμές ενός μικρού άρθρου. Πρόκειται για ένα θέμα που περισσότερο το βιώνεις παρά το κουβεντιάζεις. Και αν ψάχνετε για μπούσουλες ή πρότυπα rock n’ roll συμπεριφοράς, κοιτάξτε καλύτερα μέσα σας… Τον ίδιο σας τον εαυτό. Εκεί βρίσκεται η απάντηση. Αν δεν βρείτε απαντήσεις εκεί, τότε δείτε την ταινία για τη ζωή του Lemmy, του απόλυτου Rock N’ Roll Θεού… Θα καταλάβετε καλύτερα, βλέποντας την, τι εννοούσε ο Κώστας Τουρνάς όταν αναφερόταν στον «μη συμβιβασμό» αλλά και στο «ευπροσάρμοστο». Καλό θα ήταν βέβαια όταν τελειώσετε να διαβάζετε αυτό το άρθρο, να βάλετε και το “Overkill” (το album) για ταχύτερα και μονιμότερα αποτελέσματα! Γιατί όπως λένε και οι AC/DC: “It’s a long way to the top, if you wanna rock n’ roll”!
Σάκης Νίκας
