Τους HATESPHERE τους θυμάμαι από το πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ εν έτει 2001, λίγο καιρό αφού είχε αρχίσει να αναζωπυρώνεται το ενδιαφέρον του metal κόσμου για το thrash metal, υπαιτιότητα των τότε ακόμα νεοσχηματισμένων THE HAUNTED. Όπως σε κάθε μόδα, έτσι και στην παρούσα που είχε δημιουργηθεί τότε, πολλές νέες μπάντες εμφανίζονταν από το πουθενά και διεκδικούσαν μέρος της πίτας, αλλά μόνο μερικές θα μπορούσαν να διατηρηθούν στο παιχνίδι προσφέροντας όντως καλή ποιοτική μουσική και γενικά ένα καλό προϊόν. Αυτός είναι κι ένας από τους λόγους που βλέπουμε ακόμα αυτή τη δανέζικη μπάντα να υπάρχει και να συνεχίζει δισκογραφικά.
Από το 2001 έχουν περάσει 12 χρόνια και 7 άλμπουμ, κάνοντας το “Murderlust” το 8ο full-length άλμπουμ των HATESPHERE. Ενώ όμως μέχρι τώρα κάθε κυκλοφορία τους ήταν σταθερή στις αξίες της μπάντας και προσέφερε ικανοποιητικό και ευχάριστο thrash metal, στο προηγούμενο δίσκο τους, “The great bludgeoning”, μας τα χάλασαν λίγο. Δεν ξέρω κατά πόσο σε αυτό ευθύνονται οι αλλαγές μελών (πλέον μόνο ο Peter “Pepe” Lyse Hansen στις κιθάρες έχει μείνει από την αρχική σύνθεση), αλλά κάτι δεν πήγαινε καλά, ρίχνοντας το επίπεδο που είχαν ανέκαθεν οι HATESPHERE. Σίγουρα πάντως, για μένα τουλάχιστον, έπαιξε ρόλο και η αλλαγή του τραγουδιστή, καθότι δε μου προκαλεί κανένα ενδιαφέρον η χροιά του Esben “Esse” Elnegaard Kjaer Hansen. Άμα λοιπόν το “The great bludgeoning” δεν ήταν η καλύτερη κυκλοφορία των HATESPHERE, το “Murderlust” είναι ένα σκαλί πιο χαμηλά. Οι ταχύτητες έχουν πέσει αισθητά και έχει δοθεί περισσότερος χώρος στις μελωδίες, κάτι το οποίο δε θα ήταν αναγκαστικά αρνητικό, μόνο που στην παρούσα περίπτωση δεν αποδίδει το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Όσο κι αν άκουσα το δίσκο για να εντοπίσω κάτι το οποίο θα μου τραβήξει την προσοχή ή το ενδιαφέρον, δεν τα κατάφερα. Τα 10 τραγούδια συν 2 bonus tracks περνούσαν αδιάφορα, με αποκορύφωμα τη διασκευή στο “Assassin” των MUSE. Η εν λόγω διασκευή είναι τόσο κοντά στο πρωτότυπο όσο και η διασκευή της Tori Amos στο “Raining blood” των SLAYER. Καμία απολύτως σχέση δηλαδή. Απλά έχουν κρατηθεί οι στίχοι και το κομμάτι έχει εναρμονιστεί στο ύφος των HATESPHERE, κάνοντάς το εντελώς αγνώριστο. Δε θα σχολιάσω το εάν είναι πετυχημένη διασκευή, ειδικά εφόσον οι MUSE είναι μία από τις αγάπες μου, καθώς αυτό μπορεί να το κρίνει ο καθένας, αλλά εάν αυτό το κομμάτι ήταν να σταθεί από μόνο του, θα περνούσε και δε θα άγγιζε.
Οι HATESPHERE ήταν από παλιά αυτό που λέμε “καλοί εργάτες”. Μπορεί να μην έκαναν κάτι το εντυπωσιακό ή το ξεχωριστό, αλλά πάντα αυτό που έκαναν ήταν με μεράκι και φαινόταν το αποτέλεσμα τους δικαίωνε. Πλέον η χημεία έχει αλλάξει και δε φαίνεται να ισχύει αυτός ο κανόνας.
6 / 10
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
