Το παραδέχομαι. Στο progressive μου, είμαι λίγο old school σε αρκετά πράγματα. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι έζησα πολύ έντονα τη γιγάντωση του κινήματος τη δεκαετία του ’90 κι έτυχε να έχω προσωπική επαφή σχεδόν με όλα τα αγαπημένα μου σχήματα, ανάμεσα στα οποία και τους Γερμανούς SOUL CAGES, το “Moments” των οποίων, αποτελεί μνημείο σε όσους ακούνε λυρικό progressive metal. Δεν πρόκειται, επίσης, να ξεχάσω με τίποτα, τον αγώνα που είχαμε δώσει τις εποχές του Metal Invader, παρά τις αντίξοες συνθήκες, για να μπορέσουμε να βάλουμε σε συλλογή του περιοδικού ένα κομμάτι από το “Craft”, που είχε κυκλοφορήσει 14 χρόνια πίσω, πλέον. Και μετά, σιωπή… Τίποτα δεν ακούσαμε από το στρατόπεδο των SOUL CAGES. Ώσπου, μέσα στον Αύγουστο, εκεί που άκουγα μόνο το άλμπουμ των FATES WARNING και περίμενα εκείνο των DREAM THEATER, ένα πακέτο από τον ταχυδρόμο, ήρθε να μου αλλάξει το soundtrack. SOUL CAGES;;; Κατευθείαν, βάζω το δίσκο και ταξίδεψα στα μέσα/τέλη της δεκαετίας του ’90, όταν το progressive δέσποζε (και τώρα ζει μία γερή αναβίωση, είναι η αλήθεια).
Δεν μπορώ να καταλάβω πως το κάνουν αυτό οι SOUL CAGES. Όντας ουσιαστικά διαλυμένοι και χωρίς συμβόλαιο από το 2000, επιστρέφουν μέσω της δικής τους εταιρίας, με ανύπαρκτο promotion (για την ακρίβεια εντελώς old school, με mouth to mouth προώθηση) και βγάζουν ένα δίσκο που δεν διαφέρει σχεδόν σε τίποτα από τα αριστουργήματα των 90’s και κυριολεκτικά μας κολλά στον τοίχο. Ακόμα και τη γερμανίλα στην προφορά γουστάρω!!! Αντρικά και γυναικεία φωνητικά, υφαίνουν ένα μαγικό πέπλο μελωδίας και λυρισμού, με τους RUSH να δίνουν την ευχή τους και να αποδεικνύουν ότι δεν χρειάζονται αμέτρητα lyric video, video από τα στούντιο, καμπάνιες στο facebook, αλλά καλή μουσική. Όσο και να λατρεύω τους DREAM THEATER, στα αυτιά μου το “Moon” ακούγεται καλύτερο από το ομώνυμο άλμπουμ τους, καλύτερο από το “Darkness in a different light” των FATES WARNING και φυσικά και από τους δίσκους τις δύο μορφές των QUEENSRYCHE. Σημασία δεν έχει το όνομα, αλλά η χάρη και οι SOUL CAGES την έχουν και μας τη χαρίζουν απλόχερα. Στο χέρι μας είναι να τους ενισχύσουμε, στέλνοντας e-mail στο mail@soulcages.com για να αποκτήσουμε αυτό το αριστούργημα και να ενισχύσουμε ένα γκρουπ που με πενιχρά μέσα, μας χαρίζει έξοχη μουσική. Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι, το “Point one”, το “Tomorrow” και θυμηθείτε πότε ακούσατε πολλά καλύτερά τους τα τελευταία χρόνια. Χαίρομαι πάρα πολύ για την επιστροφή τους, που ελπίζω να διαρκέσει περισσότερο από ένα απλά άλμπουμ, γιατί πάντα είναι καλό να ξαναβρίσκεις τους παλιούς σου φίλους. Όπως λένε και με το εναρκτήριο τραγούδι του CD τους, “Always meet twice”…
8,5 / 10
Σάκης Φράγκος
