Έχω την εντύπωση πως οι MASTER είναι λίγο παραγνωρισμένοι ή τουλάχιστον δεν παίρνουν το credit που τους αναλογεί στο χτίσιμο του όλου death metal στερεώματος, αν αναλογιστούμε πως μετράνε ηχογραφήσεις ήδη από το 1985. Εκτός από την επιδραστικότητα και πέρα από την ιστορία της φάσης, έχουν όντως μεγάλες δισκάρες στο ενεργητικό τους. Εκτός αυτού, η στάση του ηγέτη της μπάντας, Paul Speckmann, είναι αν μη τι άλλο τίμια και δίνει πόντους συμπάθειας. Αν και την κρίσιμη περίδο δεν κατάφερε να κάνει το άνοιγμα/βήμα παραπέρα, συνέχιζε να βγάζει δίσκους (αξιοπρεπέστατους) γνωρίζοντας πως δεν πρόκειται να κάνει επιτυχία, διατηρώντας ένα underground προφίλ. Έτσι σήμερα διατηρούν ένα cult στάτους με οπαδούς περισσότερο σε underground κύκλους, χαίρουν όμως του σεβασμού όλων.
Η ξεροκεφαλιά λοιπόν συνεχίζεται, με τη μπάντα να χτυπάει για δέυτερη φορά μέσα σε δύο χρόνια. Τα πράγματα ήταν πάντοτε ξεκάθαρα με αυτούς κι έτσι το γνώριμο στυλ των MASTER συνεχίζεται και στον δωδέκατο δίσκο τους. Φουλ επίθεση τόσο ηχητικά, όσο και θεματικά, με τους πάντα επίκαιρους κοινωνικοπολιτικούς στίχους τους. Oι βάσεις τους απλές, πηγάζοντας από τις ίδιες τους τις επιρροές, δεν είναι άλλες από την ικανότητά τους να γράφουν αποτελεσματικά riffs (που ανέκαθεν ήταν η δύναμή τους), σε συνδυασμό με τους πορωτικούς ρυθμούς και τα σήμα κατατεθέν φωνητικά. Μακριά από πολύπλοκες δομές ή στοιχειωτικές ατμόσφαιρες ή οτιδήποτε άλλο κυριαρχεί στο σημερινό death metal, οι MASTER διδάσκουν πώς να χτίσεις ένα καλό κομμάτι με 2-3 μόνο κιθαριστικά riff. Εκεί όμως ακριβώς είναι και το μόνο θέμα αυτού του δίσκου, ότι μένει στο “καλό”. Έχει τις εθιστικές του στιγμές, έχει το old school feeling, αλλά του λείπει το κάτι παραπάνω σε hooks & riffs που θα δε θα λένε να ξεκολλήσουν από το μυαλό. Αυτό, σε συνδυασμό με τη διάρκεια (50 λεπτά) που είναι στα όρια που κουράζει, χωρίς όμως να τα ξεπερνά κατά πολύ.
To “The Witchhunt” είναι ωραίος δίσκος που θα ικανοποιήσει τους θρασο/ντεθο/πάνκηδες που είναι στην πιο παλιομοδίτικη πλευρά των πραγμάτων και προτείνεται χωρίς δισταγμό. Συγκαταλέγεται σίγουρα στις πολύ καλές δουλειές των Αμερικανών, κάτι αξιοπρόσεκτο αν μη τι άλλο για μπάντα με τόσα χρόνια και τακτικές κυκλοφορίες στην πλάτη της. Να μην ξεχάσω τέλος ν’ αναφερθώ στην αξιολογότατη F.D.A Rekotz που κυκλοφορεί τον δίσκο, με κάμποσες γαμάτες μπάντες στο roster της.
Ο βαθμός είναι καθαρά υποκειμενικός και ίσως όχι και τόσο αντιπροσωπευτικός γι’ αυτούς στους οποίους απευθύνεται. Προσωπικά δε μπορώ να βάλω πολύ μεγαλύτερο σε μία τέτοια δουλειά.
6,5 / 10
