Εξακολουθούν οι LITTLE RIVER BAND. Ω, ναι αυτό είναι το ίδιο συγκρότημα που πριν 35 και βάλε χρόνια κυκλοφορούσε εμπορικές επιτυχίες, την μια μετά την άλλη. Τουλάχιστον το όνομα αυτών παραμένει. Ανέκαθεν είχαν μεγάλη κινητικότητα στα μέλη τους, οπότε αισίως, στην τέταρτη δεκαετία τους, δεν υπάρχει ούτε ένας από την αρχική σύνθεση.
Μιλάμε για μια μπάντα που προέρχεται από την Αυστραλία, αλλά από νωρίς έθεσε πρωταρχικό στόχο να πετύχει στις ΗΠΑ. Το πρώτο μισό της καριέρας τους ήταν περισσότερο παραγωγικό αριθμητικά, αλλά και σε επίπεδο επιτυχιών, αφού το Αμερικάνικο, Adult-Oriented-Rock τους, με την pop αισθητική, είχε την τιμητική του τότε.
Η μουσική, που άλλωστε πρέπει να είναι ο πρωταρχικό σκοπός, παραμένει σφιχτή, πιστή στην ιστορία των LRB και αξιοσέβαστη. Υπάρχουν διαμαντάκια όπως τα δυο πρώτα, το “The lost and the lonely” και το “Forever you, forever me”. Μουσική που πηγάζει από τα έμπειρα χέρια των μουσικών που έχουν γδάρει τα ξύλινα πατώματα κάθε Bar και αμφιθεάτρου των ΗΠΑ για δεκαετίες.
Το “What if you’re wrong” είναι ένα καλό παράδειγμα, μελωδίας που ταιριάζει σε κάθε σοβαρό ραδιόφωνο, με σαφή προσέγγιση στην country-rock, όπως και το επίσης συμπαθητικό “I’m an island”. To tempo είναι μέτριο σε όλο το άλμπουμ, δίνοντας χώρο σε όλους τους μουσικούς να πάρουν λίγη λάμψη, είτε αυτό είναι ο μακρόσυρτος ήχος του μπάσου, η slide-guitar, είτε τα όμορφα δεύτερα και τρίτα φωνητικά. Άλλωστε οι 5 από τους 6 μουσικούς, τραγουδάνε, αν και κυρίως ο μπασίστας, Wayne Nelson αναλαμβάνει τον πρωταρχικό ρόλο και τα καταφέρνει υπέροχα, με την γλυκιά και καθαρή φωνή του (καθόλου άσχημα για 60άρη).
Άξιο αναφοράς είναι και το “Who speaks for me”, με το πολιτικο-κοινωνικό του μήνυμα και τον διαχρονικό του ήχο και το ανατριχιαστικό σόλο . Για μια μπάντα που έχει οργώσει τον πλανήτη, που έχει επηρεάσει άπειρους μουσικούς με τις συνθετικές ικανότητές της και που έχει συντροφέψει γενιές μέσα από τα ραδιόφωνα, οι LRB είναι εμφανές πως κυκλοφορούν μουσική επειδή το γουστάρουν κι όχι για κανένα άλλο λόγο. Αυτό ξεχωρίζει και σε αυτό το άλμπουμ.
Το “Cuts like a diamond” φανερώνει μια μπάντα, που όπως και τα διαμάντια, δεν χάνει την κόψη της με το χρόνο, αλλά αντιθέτως διατηρεί τη λάμψη της και την αξία της.
7 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
