Ακόμη μια δουλειά από ένα από τα πιο ελπιδοφόρα αλλά και τα πιο διφορούμενα ονόματα στην μοντέρνα metal σκηνή. Οι MONSTER MAGNET του David Wyndorf είναι ένα σχήμα με περγαμηνές και ήχο που ουσιαστικά σημάδεψε τη μοντέρνα ψυχεδελική metal σκηνή. Οι κιθαριστικές αναφορές στο Ντιτρόιτ αλλά και στον Hendrix, οι επιρροές από STOOGES όσο και από HAWKWIND, δημιούργησαν ένα σχήμα, που στις μεταλλικές στιγμές του, θα μπορούσαν να είναι οι επόμενοι METALLICA και στις πιο προσωπικές τους, το τέλειο άλμπουμ, για ενδοσκόπηση, ομφαλοσκόπηση και διάλογο με τον εαυτό μας, με τη βοήθεια ή και χωρίς, ψυχοτρόπων ουσιών.
Σε αυτή, την ένατη στούντιο δουλειά τους, αυτό που εντυπωσιάζει είναι ο ώριμος ήχος και το μουσικό τοπίο που πραγματικά είναι ξεκάθαρο. Μεγάλα τραγούδια, από το «ταξιδιάρικο» εισαγωγικό “I live behind the clouds” στο πιο μπιτάτο “Mindless ones” και το γεμάτο αναφορές στα 60’s “The duke (of super nature)” αλλά και την προσωπική μου προτίμηση, το “Hallelujah” , μ’ ένα ρεφρέν ανάλογο του “Gloria” και μια αισθητική που θυμίζει Σαν Φρανσίσκο το 1969. Τα ξεσπάσματα μέσα στα ίδια τα τραγούδια, απλά σου θυμίζουν, ότι το πιο σίγουρο είναι πως δεν υπάρχει κάτι σίγουρο με τον Wyndorf και την παρέα του. Η έννοια του groove, το μπάσο που ντύνει το τραγούδι, οι κιθάρες που κεντάνε με επιρροές από CRAZY HORSE μέχρι πρώιμους ROLLING STONES και πάνω απ’ όλα ο καθηλωτικός Wyndorf , που απλά διευθύνει το συγκρότημα από την κόλαση, σε ένα πάρτι του Τίμοθυ Λήρυ, όπου αν η απόδοσή τους είναι κακή, θα τους περιμένει ο Τσαρλς Μάνσον, για να υπογράψουν συμβόλαιο με την επόμενη ζωή.
Αργοί βασανιστικοί ρυθμοί που σε χάνουν και σε ξυπνάνε με τον ίδιο απότομο τρόπο, μέσα από ογκώδη κιθαριστικά riff και ντραμς που γκρεμίζουν βουνά. Ένα άλμπουμ-απόλαυση, που φέρνει πολύ κοντά στο “Superjudge” με ολίγο από “Powertrip” , αλλά και πάλι είναι τόσο παλιομοδίτικο, που θα ξενίσει τους πάντες εκτός από τους οπαδούς τους. Αν δεν σας φοβίζει ο όρος μεταλλική ψυχεδέλεια, βυθιστείτε στην ακρόαση της μουσικής, που παίζει αυτή η χαμένη περίπολος. Πολύ μακριά, στις εσχατιές του διαστήματος, θα τους συναντήσετε, με γυναίκες από τον Άρη και ποτά από τον Ποσειδώνα, να ψάχνουν τους χαμένους δαχτύλιους του Κρόνου, με τα όργανα στο σκάφος, να πηγαίνουν κατ ευθείαν στην καρδιά του ήλιου… Για όσους ξέρουν… If six was nine
8,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
