“Whales, leeches and prehistoric dogs”
Η δημοφιλία των RED FANG στη χώρα μας, βοηθούμενη τα μέγιστα από την όλη stoner-mania, είναι αν μη τι άλλο αξιοπρόσεκτη όπως αποδεικνύουν και τα συνεχόμενα επιτυχημένα τους live εδώ. Αν και η απορία και δυσπιστία ενός μέρος του κοινού ήταν και ίσως είναι ακόμα υπαρκτή, σχετικά με τη δικαιολόγηση αυτού του νέου κολλήματος του Έλληνα “stonerά”, πιθανότατα να εξαλειφθεί σύντομα αν οι Αμερικανοί συνεχίσουν να κάνουν τέτοια σταθερά και θετικά βήματα, όπως με το ολόφρεσκο “Whales and Leeches” . Με αφορμή τον τρίτο τους δίσκο μιλήσαμε με τον συμπαθέστατο μπασίστα/τραγουδιστή της μπάντας Aaron Beam.
Ηey Aaron, πώς είσαι; Ετοιμάζεστε για την Αμερικάνικη περιοδεία, σωστά;
Ναι, φεύγουμε την Τρίτη (8 Οκτωβρίου). Περιοδεύουμε συχνά, αλλά δεν έχουμε παίξει στην Αμερική εδώ κι ένα χρόνο, οπότε θα είναι ωραία να βγούμε και πάλι εκεί.
Έχετε περιοδεύσει και στην Ευρώπη αρκετές φορές… Θα είστε και πάλι εδώ αρχές Φεβρουαρίου.
Ναι, θα είμαστε στην Ευρώπη από τον Ιανουάριο μέχρι τον Απρίλιο. Θα είναι η τέταρτη φορά που παίζουμε στην Ελλάδα, μέσα σε 4 χρόνια.
Παρατηρείς διαφορές μεταξύ του κοινού σε Ευρώπη και Αμερική;
Φαίνεται ότι το ευρωπαϊκό κοινό είναι λίγο περισσότερο ενθουσιώδες. Αλλά ξέρεις, γενικά οι άνθρωποι είναι ίδιοι, όπου παίζουμε φαίνεται ότι όλοι θέλουν να κάνουν θόρυβο και ν’ ακούσουν rock μουσική.
Ας πάμε λίγο στο νέο σας άλμπουμ. Κατ’ αρχάς συγχαρητήρια, συνολικά ίσως είναι το καλύτερό σας μέχρι στιγμής. Πιστεύω ότι παρόλο που παραμένετε μια heavy rock n’ roll μπάντα, κάθε δίσκος είναι ένα μικρό βήμα μπροστά για εσάς, και διαφέρουν σχετικά μεταξύ τους. Πώς το βλέπεις εσύ;
Σ’ ευχαριστώ πολύ. Ελπίζω πως αυτό που λες όντως ισχύει. Βασικά δεν έχουμε τόσο ένα συγκεκριμένο πλάνο όταν γράφουμε. Απλώς γράφουμε αυτά που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή και ευτυχώς, μάλλον γινόμαστε όλο και καλύτεροι σ’ αυτό (γέλια).
Επίσης παρατήρησα ότι ο νέος σας δίσκος έχει μια περισσότερο punk προσέγγιση…
Ναι κι εγώ το πιστεύω αυτό, λίγο πιο “βεβιασμένο”. Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είχαμε πολύ χρόνο. Απλώς γράψαμε μια χούφτα τραγούδια αρκετά γρήγορα, χωρίς να τα κουράσουμε πολύ, γι’ αυτό και ίσως φαίνονται λίγο πιο ακατέργαστα.
Θεωρώ ότι αυτό είναι αρκετά σημαντικό για μια rock μπάντα να μην το σκέφτεται υπερβολικά πολύ και απλώς να παίζει και να πιάνει την ενέργεια της στιγμής.
Ναι, ακριβώς.
Είχα μία σκέψη πως οι μικρότερες διάρκειες στα καινούργια σας κομμάτια και περισσότερα τέτοια που θα μπορούσαν να είναι hit, είναι επειδή είστε μια live μπάντα κι εκεί είναι το δυνατό σας σημείο. Οπότε ίσως θέλατε κομμάτια που θα ξεσηκώνουν πιο εύκολα το κοινό στις συναυλίες σας.
Βασικά δεν το πολυσκεφτόμαστε αυτό όταν γράφουμε, δηλαδή να κάνουμε κομμάτια προς την κατεύθυνση του να είναι hit signles. Προσωπικά ξαφνιάζομαι με το ποιά καταλήγουν να είναι τα πιο δημοφιλή, συνήθως όχι αυτά που εγώ περιμένω τουλάχιστον. Οπότε δεν θα έλεγα πως είχαμε αυτό τον τρόπο σκέψης όταν κάναμε τον δίσκο.
Μιλώντας για punk προηγουμένως είστε από το Portland που είχε μεγάλη punk σκηνή στα 80’s με μπάντες όπως WIPERS, POISON IDEA..
Ναι, συνηθίζαμε να διασκευάζουμε κι ένα κομμάτι των WIPERS, το οποίο μπορείς να βρεις αν ψάξεις στο internet. Νομίζω ότι το κυκλοφορήσαμε και σαν bonus track στον προηγούμενο δίσκο μας.
Παρακολουθείς γενικά τη σκηνή; Μιας και υπάρχουν ακόμα μερικές εξαιρετικές νεότερες μπάντες από εκεί.
Είναι αρκετά δύσκολο αυτές τις μέρες, επειδή λείπουμε τόσο συχνά. Συνήθιζα να ξέρω όλες τις μπάντες που έπαιζαν στο Portland, αλλά τώρα που περιοδεύουμε τόσο συχνά νιώθω πως έχω χάσει επαφή και δεν ξέρω τόσο πολύ αν υπάρχει κάποια καλή νέα μπάντα…
Αλλά το μουσικό σου background είναι ριζωμένο στο punk περισσότερο;
Ναι punk και metal, ξέρεις, BLACK FLAG και SLAYER (γέλια)!!!
Να σε ρωτήσω σχετικά με τα video-clip σας, αν και είμαι σίγουρος ότι έχεις κουραστεί να σε ρωτάνε γι’ αυτό το θέμα.
Χαχα, ελεύθερα τι θέλεις να ξέρεις;
Λοιπόν, θεωρείς τα video-clips σημαντικά για την προώθηση της μπάντας, ή είναι κάτι περισσότερο για εσάς;
Ναι, πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντικά για self-promotion… Αν αυτή η μπάντα ήταν πριν 20 χρόνια είμαι σίγουρος πως δε θα μιλάγαμε αυτή τη στιγμή, δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρισκόμασταν. Το διαδίκτυο και η δυνατότητα να μπορείς να δεις ένα βίντεο δωρεάν οπουδήποτε είναι τεράστια, οπότε πιστεύω ότι αυτό βοήθησε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Δε βλάπτει το γεγονός ότι τα τραγούδια μας είναι αρκετά καλά, οπότε το να έχεις ένα διασκεδαστικό βίντεο είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Πιστεύεις δηλαδή ότι πέρα από το ξερά μουσικό κομμάτι, ένα βίντεο, ταινία μικρού μήκους ή οτιδήποτε άλλο, έχει ιδιαίτερη σημασία στο να κάνει τον κόσμο να στραφεί προς τα εσάς ή να σας ψάξει περισσότερο;
Ναι, θέλω να πω ότι ένας από τους λόγους ότι τα βίντεό μας είναι αστεία, είναι επειδή αισθανόμαστε πως δεν είναι και τόσο διασκεδαστικό να βλέπεις ένα υπερβολικά σοβαρό heavy metal βίντεο, τρομακτικό και σοβαρό… Φαίνεται αρκετά βαρετό για εμάς. Αλλά αν έχει πλάκα στο να το βλέπεις τότε περισσότεροι άνθρωποι θα το μοιραστούν και ακόμα και να μη σου αρέσει η μουσική απαραίτητα θα απολαύσεις το βίντεο και ενδεχομένως να καταλήξεις να σου αρέσει και η μουσική. Κι έτσι κι αλλιώς έχει περισσότερη πλάκα να κάνουμε τέτοιου είδους βίντεο και όχι να το παίζουμε σοβαροί και σκοτεινοί τύποι.
Σχετικά με αυτό ήθελα να σε ρωτήσω αν σ’ ενοχλεί το γεγονός ότι αρκετός κόσμος βλέπει τους RED FANG σαν μια ξεκάθαρα fun και χαβαλεδιάρικη μπάντα και ίσως δεν την παίρνει και τόσο στα σοβαρά; Γιατί σίγουρα μπορώ να διακρίνω, και διαβάζοντας πολλούς από τους στίχους για παράδειγμα, μια πιο σοβαρή πλευρά της μπάντας.
Μουσικά και στιχουργικά είμαστε αρκετά σοβαροί, δεν είμαστε μια joke μπάντα. Απλώς θέλουμε και να περνάμε καλά φτιάχνοντας βίντεο και νομίζω ότι μπορείς να τα συνδυάσεις και τα δύο ταυτόχρονα. Σοβαρή μουσική και αστεία βίντεο. Όσο αφορά τις αντιλήψεις του κόσμου, δεν ξέρω, δεν μπορείς να κάνεις και πολλά πράγματα γι’ αυτό.
Τώρα, σχετικά μ’ ένα κομμάτι του τελευταίου σας δίσκου, το “Dawn Rising” και ειδικά το κλείσιμό του… M’ έκανε να φανταστώ ότι θα μπορούσατε στο μέλλον να δοκιμάσετε περισσότερο μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια και μ’ ένα πιο επικό feeling αλά HIGH ON FIRE ας πούμε. Πιστεύω ότι είναι μέσα στις δυνατότητές σας. Σας βλέπεις να εξερευνείτε τέτοιες κατευθύνσεις στο μέλλον;
Ναι, βλέπεις το κάνουμε αρκετά συχνά αυτό, απλώς τέτοια κομμάτια συχνά δεν καταφέρνουν να συμπεριληφθούν εν τέλει στον δίσκο. Μας αρέσουν τόσο τα σύντομα και γρήγορα κομμάτια όσο και τα μεγάλα και πιο επικά, αλλά συνήθως βάζουμε μόνο ένα ή δύο από αυτά στον δίσκο. Αλλά ναι μας αρέσουν αυτού του είδους πράγματα. Δεν ξέρω αν γνωρίζεις για τον guest vocalist στο κομμάτι αυτό, τον Mike Scheidt των YOB…
Ναι, θεωρώ πως είναι μια από τις σημαντικότερες doom μπάντες της περασμένης δεκαετίας, κι εκτός από τo μουσικό κομμάτι και για την προσέγγιση που έφεραν σ’ αυτή τη μουσική.
Νομίζω ότι είναι η καλύτερη, απόλυτα. Το να έχουμε τον Mike στο δίσκο ήταν κάτι το τεράστιο για εμάς. Είμαστε φίλοι για πολύ καιρό και το να καταφέρουμε να συνεργαστούμε ήταν φανταστικό.
Οπότε απλώς του ζητήσατε να συμμετάσχει και δέχτηκε;
Ναι ακριβώς, έγραψε ακόμα και τους στίχους γι’ αυτό το κομμάτι.
Ωραία, ας πάμε κάπου αλλού. Σχετικά με τα πρώτα σας χρόνια εντοπίζεις σημαντικές διαφορές ή αλλαγές; Εννοώ ότι έχετε μεγαλώσει αρκετά σαν όνομα, με σκληροπυρηνικούς οπαδούς κλπ..
Ξέρεις, παρατηρώ σταδιακές μεταβολές. Κάθε περιοδεία που κάνουμε μοιάζει λίγο καλύτερη από την προηγούμενη. Τα πράγματα πηγαίνουν καλά νομίζω, αλλά σίγουρα δεν έχω παρατηρήσει κάποια τεράστια διαφορά, ακριβώς επειδή περιοδεύουμε τόσο συχνά. Είναι περισσότερο βαθμιαίο, από περιοδεία σε περιοδεία και ελπίζουμε να συνεχίσει έτσι (γέλια).
Το ελπίζω κι εγώ. Ας μιλήσουμε λίγο για τα live σας εδώ. Τι αναμνήσεις και συναισθήματα έχεις από τις συναυλίες που δώσατε στην Ελλάδα;
Πάντα ήταν καταπληκτικά. Την πρώτη φορά που παίξαμε στην Ελλάδα ήταν απίστευτη εμπειρία για εμάς και κάθε φορά από τότε ήταν απόλυτα εντυπωσιακή. Την τελευταία φορά μας δόθηκε η ευκαιρία να παίξουμε και αλλού εκτός από την Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη όπου ήταν τρελά. Οπότε ανυπομονώ να ξαναεπιστρέψουμε αυτή τη σεζόν, νομίζω ότι παίζουμε στην Αθήνα πάλι μαζί με τους LORD DYING και τους THE SHRINE. Θα ήθελα κάποια στιγμή να έχουμε αρκετό χρόνο ώστε να δούμε περισσότερα πράγματα από την Ελλάδα αντί του να παίξουμε το show και να φύγουμε αμέσως. Ελπίζω να έχουμε κάποιες μέρες κενό ώστε ν’ απολαύσουμε περισσότερο τη χώρα σας.
Το “Prehistoric Dog” επίσης έχει γίνει τεράστια επιτυχία εδώ, όταν το παίζετε live έχει σχεδόν το ίδιο αντίκτυπο με το “Raining Blood” ή κάτι παρόμοιο, νομίζω το έχεις παρατηρήσει αυτό.
(Γέλια) Αν και αμφιβάλλω λίγο, σ’ ευχαριστώ είναι πραγματικά cool.
Ενδιαφέρουσες μουσικές που άκουσες τελευταία; Έχεις κάποια αγαπημένα άλμπουμ για φέτος;
Είναι μια μπάντα που λέγεται WINDHAND. Μόλις έβγαλαν άλμπουμ από τη Relapse, το “Soma” και νομίζω ότι σκοτώνει. Τι άλλο ήταν πολύ καλό τελευταία… Α, ξέρεις, είναι τελείως διαφορετικό στυλ μουσικής, αλλά γουστάρω πολύ αυτή τη μπάντα από τη Σουηδία τους GOAT , τους έχεις ακούσει;
Τους ψυχεδέλες, έτσι; Από τα αγαπημένα μου άλμπουμ του 2012.
Ναι, ναι, πραγματικά τους λατρεύω! Αυτά είναι από τα νεότερα αγαπημένα μου ακούσματα. Οι WINDHAND πάντως είναι στην κορυφή της λίστας μου αυτή τη στιγμή.
Οκ, και κάτι τελευταίο. Κρίνοντας από τις live εμφανίσεις σας και τα βίντεο κλιπ σας, φαίνεστε πολύ cool τύποι για να βγεις και να παρτάρεις. Είστε γενικότερα έτσι στον χαρακτήρα σας ή πιο ήρεμοι άνθρωποι;
Είμαστε αρκετά χαλαροί τύποι. Τα βίντεο σίγουρα δεν είναι ντοκιμαντέρ (γέλια). Ο σκηνοθέτης είναι φίλος μας και παίρνει τις προσωπικότητές μας και τις “διογκώνει” λίγο σε σημείο που να φαίνονται πιο υπερβολικές. Δε συνηθίζω να περνάω τις μέρες μου πίνοντας μπύρες στο αυτοκίνητο ενώ γκρεμίζουμε πράγματα. Αλλά είχε πλάκα να το δοκιμάσουμε για μία φορά.
Ok, αυτό ήταν. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου αν θέλεις να προσθέσεις οτιδήποτε.
Θα τα πούμε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο, έλα να τσουγκρίσουμε μπύρες και ν’ αράξουμε!
Έγινε man, σ’ ευχαριστώ πολύ!
Να’ σαι καλά.
Nίκος Χασούρας
http://redfang.net/
Line-up:
Aaron Beam: μπάσο, φωνή
John Sherman: drums
David Sullivan: κιθάρα
Maurice Bryan Giles: κιθάρα, φωνή
Δισκογραφία:
“Red Fang” (2008)
“Murder the Mountains” (2011)
“Whales and Leeches” (2013)
