Όταν κάνεις μία περιοδεία κατά τη διάρκεια της οποίας επισκέπτεσαι 34 χώρες, παίζεις 104 live, με την προσέλευση του κοινού να ξεπερνάει το 1.5 εκατομύριο οπαδούς, όταν αλλάζεις τραγουδίστρια στη μέση αυτής της περιοδείας και τα βγάζεις πέρα ακόμα καλύτερα από ότι πριν, όταν είσαι η μεγαλύτερη μπάντα του χώρου σου (ή στις 2 μεγαλύτερες αν προτιμάτε κάποιοι/ες) και συνεχίζεις περνώντας καταστάσεις που θα μπορούσαν να είχαν φθείρει σε μεγάλο βαθμό τη δημοτικότητά σου, ε δικαιούσαι να βγάλεις ένα live CD/DVD και να «κλείσεις» αυτό το χρονικό κεφάλαιο. Πόσο μάλλον όταν σου δίνεται η ευκαιρία να το κινηματογραφήσεις στο Wacken!
Φτάσαμε λοιπόν στην τέταρτη live CD/DVD κυκλοφορία των NIGHTWISH, και δεύτερη συνεχόμενη που έχει να κάνει με αλλαγή τραγουδίστριας. Στο “End of an era” ήταν το τελευταίο live με την Tarja (με όσα κωμικοτραγικά ακολούθησαν αυτό το «διαζύγιο), ενώ τώρα, στο “Showtime, storytime” έχουμε την αλλαγή από την Anette στην Floor, η οποία λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του, ανακοινώθηκε και επίσημα σαν μόνιμο μέλος των Φιλανδών.
Στο συνοδευτικό δεύτερο DVD της κυκλοφορίας, στο ντοκυμαντέρ “Please learn the setlist in 48 hours”, υπάρχει όλη η ιστορία με την αποχώρηση της Anette, το live της μπάντας στο Denver με τις Alissa White-Gluz (THE AGONIST) και Elyze Ryd (AMARANTHE) να την αντικαθιστούν λίγο πριν ξεκινήσει η συναυλία επειδή ήταν άρρωστη, το τελευταίο live της Anette στο Salt Lake City, τα πρώτα της Floor, αλλά και ένα κάρο ωραία καλούδια που δείχνουν πτυχές του πώς είναι στην περιοδεία, το πώς η μπάντα μπορεί ακόμα και να διαλυότανε και αρκετά άλλα που κάνουν τη δίωρη διάρκειά του να περνάει πολύ ευχάριστα. Υπάρχει επίσης ένα δεκαεξάλεπτο Nightwish Table Hockey Tournament που κινηματογραφήθηκε κατά τη διάρκεια της περιοδείας, καθώς και 2 μουσικά βίντεο για τα “I want my tears back” (live από τη Hartwall Arena) και “Ghost love score” (live από το Buenos Aires).
Το κυρίως πιάτο όμως, το live DVD και CD, είναι η επιβεβαίωση όσων έλεγαν ότι η Floor ήταν, από τότε που έφυγε η Tarja μάλιστα, η καταλληλότερη για τη θέση αυτή.
Έχοντας 17 κάμερες στη διάθεσή τους, το stage show της περιοδείας τους και ένα κοινό 85000 θεατών από κάτω, οι NIGHTWISH δείχνουν ότι η αλλαγή τραγουδίστριας αλλά και η προσθήκη του Troy Donockley στο lineup, τους έχει επηρεάσει σε θετικότατο βαθμό και βρίσκονται σε τρομερή κατάσταση. Η οποία μακάρι να επισφραγιστεί και με έναν πολύ καλό νέο άλμπουμ.
Η αρχή του live με το “Dark chest of wonders” είναι καταπληκτική, με το light show και τα πυροτεχνήματα, σε συνδυασμό με τον ήχο και το πομπώδες intro του κομματιού, να δημιουργούν ένα καθηλωτικό αποτέλεσμα. Τα 85 λεπτά που διαρκεί η εμφάνιση της μπάντας περνάνε εύκολα και σου αφήνουν και την κλασική αίσθηση που έχεις όταν πας σε ένα εξαιρετικό live. Ότι ήταν λίγο. Είτε παίζουν το “Wish I had an angel”, είτε το “Last of the wilds”, είτε το “I want my tears back”, είτε το “Ghost love score”, οι NIGHTWISH βγάζουν μία ωραία ενέργεια επί σκηνής. Η μπάντα παίζει και παίζει καλά! Είναι μηχανή πλέον και το αποδεικνύει ακόμα μία φορά στο 102ο live της περιοδείας της.
Το setlist, επειδή ήταν και της περιοδείας λίγο πολύ, δεν έχει νόημα να αναλυθεί, εκτός ίσως από την είσοδο σε αυτό του “She is my sin”, ενός εκ των κορυφαίων κομματιών της παλαιότερης εποχής της μπάντας και ενός που ταιράζει «γάντι» στην Floor.
Η Floor Jansen είναι απλά απίθανη! Κάποια κομμάτια τα ανεβάζει επίπεδο (το “Storytime” απλά το κάνει άλλο κομμάτι), κάποια (εποχής Tarja ειδικά) τα προσαρμόζει στα δικό της ύφος και τους δίνει μία πιο μεταλλική χροιά, μένοντας ως ένα βαθμό στο αυθεντικό κομμάτι. Και όπως και να το κάνουμε το να βλέπεις μία γυναικάρα με ύψος 1.80 να κάνει ανεμόμυλους επί σκηνής, ε το γουστάρεις ρε άνθρωπε!
Μπορεί να μην έχει τα οπερατικά της Tarja, αλλά είναι πιο metal και πιο πολυδιάστατη τόσο από την Tarja, όσο και από την Anette. Όποτε θέλει γίνεται πιο «τσαμπουκάς», όποτε θέλει πιο ατμοσφαιρική, παίζει με εκφράσεις του προσώπου, έχει κίνηση, έχει αέρα, Προσωπικά είναι η τραγουδίστρια που ταιριάζει περισσότερο σε αυτό το σχήμα. Ναι η Tarja ήταν χαρακτηριστική και το γεγονός ότι οι NIGHTWISH έφτασαν τόσο ψηλά οφείλεται εξίσου και σε αυτή και στον Tuomas, όμως η Floor είναι όλο το πακέτο και επιμένω ότι δεν περιορίζεται φωνητικά και δεν είναι τόσο μονοδιάστατη, όσο οι δύο πριν από αυτή. Έστω και καθυστερημένα, οι NIGHTWISH έχουν την τραγουδίστρια που έπρεπε να έχουν μετά το “Once”.
Το “Showtime, storytime” είναι ένα DVD που κάθε φίλος της μπάντας οφείλει να έχει. Οι NIGHTWISH ίσως στην καλύτερη live κατάσταση της καριέρας τους, με την Floor Jansen και τον Troy Donockley να δίνουν έναν άλλο αέρα στο σχήμα και ειδκά η πρώτη να το ξανανεβάζει επίπεδο. Εντυπωσιακό σε στιγμές σόου, super απόδοση, ενέργεια, ζωντάνια, διάθεση. Πράγματα που θες στα live, ανεξαρτήτως είδους. Άντε τώρα με ένα πολύ καλό άλμπουμ. Η στιγμή φαντάζει ιδανική και η μπάντα έχει αποκτήσει ένα διαφορετικό ενδιαφέρον!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
Υ.Γ. Για ακόμα μία φορά ένα live στο Wacken δείχνει ένα απλό πράγμα που λείπει από τον Έλληνα μεταλλά του σήμερα. Όταν βλέπεις άτομα με όλων των ειδών τα μπλουζάκια να τραγουδάνε τώρα NIGHTWISH, GRAVE DIGGER πριν κάτι χρόνια, φέτος λογικά EMPEROR και 85000 κόσμου να περνάει καλά, χωρίς να κολλάει σε ηλιθιότητες τύπου «φλώροι», «δεν είναι metal», «το metal είναι μόνο αυτό που ακούω εγώ», «αληθινό metal», «μόνο το ένα ή το άλλο είδος» κλπ, ξέρεις ότι κάτι γίνεται λάθος εδώ στο Ελλάντα στις μέρες μας. Λες και είμαστε και το επίκεντρο του μεταλλικού κόσμου. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
