Οι Σουηδοί STEELWING είναι ένα από τα συγκροτήματα που έχουν ξεχωρίσει στην NWOTHM σκηνή τα τελευταία χρόνια. Έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δύο πολύ καλά albums, το συγκρότημα επιστρέφει με νέα δισκογραφική δουλειά που φέρει το όνομα “Reset, reboot, redeem”. Όπως και οι προηγούμενοι δίσκοι έτσι και αυτός έχει μια θεματολογία που στην προκειμένη περίπτωση είναι η θυσία της προβληματικής κατάστασης στην ανθρωπότητα έτσι ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την έλευση ενός νέου εξελιγμένου ανθρώπινου γένους για να αποτραπεί η εξαφάνιση της ζωής στην πλανήτη μας! Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και σενάριο σε ταινία επιστημονικής φαντασίας αλλά εμείς ας επικεντρωθούμε στο μουσικό μέρος και στο αν οι Σουηδοί έχουν καταφέρει να βγάλουν έναν καλό δίσκο συνεχίζοντας την καλή παράδοση στην οποία μας έχουν «κακομάθει».
Το “Reset, reboot, redeem” έρχεται με 9 συνολικά κομμάτια. Τα 2 από αυτά βέβαια είναι intros, το μεν “Carbon waste lifeforms” ανοίγει με αρκετά σκοτεινό τρόπο τον δίσκο, το δε “Network” είναι πρακτικά η εισαγωγή στο “Like shadows, like ghosts”. Αν ο μικρός αριθμός τραγουδιών σας τρομάζει κάπως, καλό θα ήταν να ξέρετε πως η διάρκεια των περισσότερων θα σας αποζημιώσει και με το παραπάνω καθώς είναι αρκετά μεγάλη. Το πρώτο τραγούδι είναι το “Reset, reboot, redeem” και από την αρχή είναι εμφανής μια αλλαγή στον ήχο των STEELWING καθώς ακούγονται πιο σκοτεινοί, πιο ωμοί και σαφώς πιο heavy. Το “Ozymandias” έρχεται να επιβεβαιώσει το παραπάνω τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά (το “Ozymandias” είναι γνωστό ποίημα του Percy Bysshe Shelley με θέμα την πτώση των ηγετών και των οικοδομημάτων τους). Το “Och varlden gav vika” είναι το πρώτο τραγούδι των STEELWING στην μητρική τους γλώσσα και στα Ελληνικά μεταφράζεται ως «Και ο κόσμος κατέρρευσε». Διπλές κιθάρες που εναλλάσσονται δαιμονισμένα και πολύ έντονα ντραμς συνοδεύουν τα εξαιρετικά φωνητικά του τραγουδιστή του συγκροτήματος Riley.
Ακολουθεί τo “Architects of destruction”, ένα επίσης πολύ δυνατό κομμάτι όπου κυριαρχούν τα παθιασμένα φωνητικά και ένα μακροσκελές κιθαριστικό σόλο στο οποίο μπορούμε να ακούσουμε στο background αποσπάσματα από ομιλίες προέδρων της Αμερικής δίνοντας μας έτσι και μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για την επιλογή του τίτλου του τραγουδιού. Το “Like shadows, like ghosts”, αν και είναι το μικρότερο σε διάρκεια τραγούδι στον δίσκο, εντούτοις ξεχωρίζει καθώς έχει φωνητικά που εναλλάσσονται συνεχώς από κραυγές σε καθαρά και το αντίστροφο δίνοντας έτσι ένταση στους στίχους ενώ την ίδια στιγμή έχουμε τρομερές κιθάρες για άλλη μια φορά. Τα δύο τελευταία τραγούδια είναι σκέτη πώρωση. Το “Hardwired” ξεκινάει ήρεμα και μετά το στυλ αλλάζει εντελώς. Ο ρυθμός ανεβαίνει κι έχουμε μια μουσική πανδαισία με επιτομή το εξαιρετικό κλείσιμο τους τραγουδιού με ένα μακροσκελές και μελωδικότατο σόλο. Το “We are all left here to die” ξεκινάει ανάποδα σε σχέση με το “Ηardwired” με ένα δαιμονισμένο σε ταχύτητα σόλο, κραυγές και κλασσικό metal ρυθμό! Στη συνέχεια ο ρυθμός πέφτει και οι δύο κιθάρες αποτελούν τον οδηγό στο υπόλοιπο κομμάτι. Τολμώ να πω ότι τα 2-3 τελευταία λεπτά είναι δείγμα μεγάλης μπάντας. Κάτι τα φωνητικά, κάτι το σόλο που θεωρώ από τα καλύτερα που έχω ακούσει φέτος, κάτι το λυπηρό τέλος με την ακουστική κιθάρα, όλα αυτά μου προκάλεσαν μια ανατριχίλα αλλά με έκαναν να νιώσω και τρομερή ικανοποίηση καθώς όλο το album είναι μια εκπληκτική metal ιστορία χωρίς happy ending (που θα ήταν και το απόλυτο κλισέ αν το είχε).
Με αυτό τον δίσκο οι STEELWING δεν κατάφεραν απλώς να ανταποκριθούν σε κάτι που έκαναν ομολογουμένως πολύ καλά αλλά το πήγαν κι ένα βήμα παραπέρα. Σε αυτό συντελούν τόσο η αλλαγή του ήχου ανάλογα με την πιο σκοτεινή θεματολογία όσο και το ότι το μουσικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά δεμένο και δίνει έμφαση κι ένταση στον στίχο χωρίς να υπάρχουν κενά. Είναι μάλιστα ξεκάθαρο ότι η όποια αλλαγή έγινε αποτελεί και σημείο αναφοράς όχι μόνο για τα νέα συγκροτήματα που ψάχνονται ως προς τον ήχο τους αλλά και για παλιές καραβάνες που μένουν προσκολλημένες στο παρελθόν προς τέρψη της ευκολίας και της εμπορικότητας. Το “Reset, reboot, redeem” είναι ο ορισμός της «δισκάρας» και αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα φετινά albums.
8,5 / 10
Νίκος Ανδρέου
