Οι fans των RAINBOW δεν θα πρέπει να έχουν παράπονο αφού τα τελευταία χρόνια έχουν δει το φως της ημέρας αρκετά live shows που παρέμεναν ακυκλοφόρητα τουλάχιστον σε επίσημη μορφή. Επιπλέον, η πρόσφατη επαναδραστηριοποίηση –έστω και για τρεις μονάχα συναυλίες- του Ritchie Blackmore αναθέρμανε το ενδιαφέρον των οπαδών και μας έδωσε ξανά το δικαίωμα να ελπίζουμε για μία επιστροφή του σπουδαίου κιθαρίστα στο rock αν και κάτι τέτοιο φαντάζει μάλλον απίθανο.
Το 1981 ο Blackmore ήξερε πολύ καλά τι ήθελε και είχε οριοθετήσει τις προτεραιότητές του δύο χρόνια νωρίτερα. Ο στόχος ήταν η ανάδειξη του συγκροτήματος στην Αμερική και η κατάκτηση των charts του Billboard. Η συναυλία στη Βοστώνη αποτυπώνει μία μπάντα διψασμένη για επιτυχία με το νεοπροσληφθέντα Joe Lynn Turner να είναι εκπληκτικός στα κομμάτια που ερμηνεύει από το “Difficult to cure” και το “Down to earth”. Ειδικά, οι εκτελέσεις του “Spotlight kid” και του “Can’t happen here” είναι απίστευτες με τη λευκή Stratocaster του Blackmore να βγάζει φωτιές ενώ τα απόλυτα highlights για μένα προσωπικά είναι τα “Love’s no friend” και “Lost in Hollywood” τα οποία απογειώνονται με τον Turner στα φωνητικά (όχι ότι με τον Bonnet ήταν άσχημα, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ). Μακάρι να μπορούσα να πω, βέβαια, το ίδιο για τις αντίστοιχες εκτελέσεις του “Man on the silver mountain” και “Long live rock n’ roll” που ωχριούν σε σύγκριση με τις live αποδόσεις τους την περίοδο 1975-1978. Η αναπόφευκτη παρουσία του “Smoke on the water” στο τέλος του CD κλείνει με τον καλύτερο τρόπο το “Live in Boston 1981” αφήνοντάς μας τις καλύτερες εντυπώσεις και την «ανάγκη» να ξανακούσουμε στα καπάκια το άλμπουμ.
Συνολικά, θα λέγαμε ότι ήταν μία ζωντανή κυκλοφορία που έλειπε από τη δισκοθήκη μας καθώς η “Difficult to cure Tour” δεν είναι και από τις πλέον προβεβλημένες. Να κλείσουμε λέγοντας ότι όλοι οι συλλέκτες εκεί έξω καλά θα κάνουν να τσεκάρουν και τις διάφορες βινυαλιακές εκδόσεις (σε ποικίλα χρώματα).
8,5 / 10
Σάκης Νίκας
