Από το λιμάνι του Αμβούργου στα ανεμοδαρμένα κλαμπ του Σικάγο και τις ερήμους του Τέξας, αυτή η τετράδα των Γερμανών έχει βρει το νήμα που ενώνει τα πάντα, το λένε blues. Μ’ έναν κιθαρίστα που ακολουθεί τον δρόμο των μεγάλων Stevie Ray Vaughan, Eric Clapton, BB King, Luther Alisson, Albert King, Mick Taylor, Muddy Waters και έναν τραγουδιστή με φωνή, βαθιά, μπλουζίστικη, με την μελωδία να χρυσώνει τον πόνο των blues, να σου φέρνει στο νου στα πιο γρήγορα τραγούδια των Chris Goss των MASTERS OF REALITY, το πακέτο είναι έτοιμο για εκτόξευση στις blues βουνοκορφές.
Ο ήχος είναι μοντέρνο blues, με έντονη την ατμοσφαιρική διάθεση, κιθάρα που παίζει όχι μόνο με το riff αλλά και με τα ηχητικά εφέ, αγαπά το vibrato και τις μικρές φράσεις που μιλάνε, περισσότερο από τα ατελείωτα σόλο και μαζί με το λιτό αλλά περιεκτικό rhythm section δημιουργεί σοβαρές συνθέσεις, που εναλλάσσονται τα ζωντανά οργανικά τμήματα και οι φωνητικές παρεμβάσεις. Τραγούδια που ο ήχος και η σφιχτή δομή τους, που δηλώνουν χρόνια στους δρόμους, τα μικρά κλαμπ και ακρόαση των κλασικών bluesmen.
Ίσως ποτέ να μη γίνουν δημοφιλείς, αλλά αποτελούν ένα ακόμα σχήμα που τιμά την παράδοση των μαύρων μπλουζ με την δική τους Ευρωπαϊκή πατίνα, ακολουθώντας τους CREAM, Jeff Beck Group, YARDBIRDS με ήχο πιο κοντά στο χρόνια μας και πιο προσωπικό. Η διασκευή στο “Sunshine of your love” (CREAM) απλά δείχνει τις επιρροές και πόσο επιτυχημένα τις τιμούν. Ένα σχήμα και ένα άλμπουμ-κόσμημα για τη blues σκηνή, με προσωπικό ήχο και ιδέες και όπως φαίνεται πολύ μέλλον.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
