Σπάνια σχήματα όπως οι πρωτοεμφανιζόμενοι progsters CYANNA MERCURY, μου έχουν τραβήξει τόσο την προσοχή. Η διαφορά τους με τα περισσότερα σχήματα σήμερα είναι ότι δεν έχουν μεταλλικές επιρροές, αλλά αντίθετα έχουν έντονο το άρωμα του Σαν Φρανσίσκο και της Δυτικής ακτής των Η.Π.Α. Οι DOORS στοιχειώνουν το άλμπουμ, μαζί με την Ελληνική φολκ σκηνή (άτοπος όρος αλλά …) και λιγότερο την Βρετανική (βλέπε PINK FLOYD). Μελωδία, σχήματα που πατάνε γερά στο κλασικό ροκ των μέσων των 60’s και στην Ελληνική παράδοση, χωρίς να γίνονται γραφικοί, μελωδίες που στοιχειώνουν το μυαλό, προσεγμένες συνθέσεις. Τα κομμάτια με την απαγγελία στα Ελληνικά, θα ξενίσουν ίσως τον μη Ελληνόφωνο ακροατή, αλλά θα δώσουν μεγαλύτερη βαρύτητα στο συνολικό έργο, σαν ολοκληρωμένη δουλειά, δομημένα με πειστικό τρόπο στην πορεία των συνθέσεων του άλμπουμ. Η διασκευή στο “The Four Horsemen” των APHRODITE’S CHILD, που δεν περιλαμβάνεται στο άλμπουμ, κάνει ακόμη πιο ορατή την γραμμή «αίματος» μεταξύ των μουσικών των 60’s και της σημερινής ψυχεδελικής Ελληνικής σκηνής, που έχει στο παρελθόν δώσει ονόματα ανάλογου βεληνεκούς σαν τους PURPLE OVERDOSE. Ατμοσφαιρικοί, με στοιχεία από την εναλλακτική σκηνή της HitchHyke των 90’s, σε ταξιδεύουν, σε γνώριμα τοπία χάρη στο Βαλκανικό ηχόχρωμα τους, που παντρεύουν με τις Αμερικάνικες ψυχεδελικές καταβολές σε ένα δυνατό χαρμάνι. Η παραγωγή βοηθά αν και σε κάποια σημεία, ήθελε λίγη περισσότερη «ζωντάνια», αλλά συνολικά το άλμπουμ αποτελεί ένα εντυπωσιακό ντεμπούτο, σε ένα χώρο που σπανίζουν οι δουλειές, με προσωπικό ηχόχρωμα.
7,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
