a
Όταν είχε βγει το προηγούμενο άλμπουμ των Αυστραλών progsters, “Bloom”, έκανα κωλοτούμπες, αφού φάνηκε πως μόλις είχα βρει ένα νέο κόλλημα. Ένα αρτιότατο δισκάκι, με μόνο «αρνητικό» το επιεικώς απαράδεκτο όνομά τους. Λίγο καιρό πριν, επανακυκλοφόρησαν και τα δύο πρώτα άλμπουμ τους από την Inside Out, που ήταν πολύ δύσκολο (και ακριβό) για να βρεθούν, οπότε είχα την ευκαιρία να απολαύσω και την πρόοδο που είχαν σημειώσει στην καριέρα τους, συνολικά.
Το “In contact” είναι ένας πολύ καλός δίσκος. Μου λείπει όμως το στοιχείο της έκπληξης που είχα στο “Bloom”, το οποίο ήταν η πρώτη μου επαφή μαζί τους. Το άλμπουμ, είναι μία λογική εξέλιξη του προηγούμενου, το σημείο όμως που με «ενοχλεί» κάπως, είναι το γεγονός πως γίνονται πιο “Leprous” απ’ όσο πρέπει. Ναι, δεν υπάρχουν πολλά συγκροτήματα που να μοιάζουν με τους φοβερούς Νορβηγούς, αλλά σαν να μου φαίνεται ότι «πήδηξαν στο βαγόνι» τους, πολύ νωρίς οι Αυστραλοί φίλοι μας, τώρα που ο ήχος αυτός είναι στα πάνω του και δημιουργείται σχολή.
Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, αφού οι CALIGULA’S HORSE, έχουν ταλέντο να φάνε και οι κότες και πιθανότατα τα τραγούδια που άφησαν απ’ έξω να έκαναν έναν ακόμα πολύ καλό δίσκο, το θέμα είναι όμως ότι από αυτούς περίμενα να δημιουργήσουν κάτι πιο δικό τους, κάτι που θα δημιουργούσε ίσως τη δική τους σχολή. Θα δείτε τον βαθμό από κάτω και θα με πείτε ψυχοπαθή, είναι όμως επειδή μπορεί να έχω αυτήν την άποψη αναλύοντας ή κριτικάροντας τη μουσική τους, ως ακροατής όμως απόλαυσα πάρα πολλές φορές το δίσκο. Οφείλω λοιπόν, να παρουσιάσω τα υπέρ και τα κατά της κυκλοφορίας αυτής.
Τραγούδια σαν τα “Song for no one”, “Dream the dead”, “Will’s song (Let the colors run”), “The cannon’s mouth” και “Graves”, δεν γράφονται από οποιονδήποτε. Το ταλέντο πρέπει να ξεχειλίζει. Όσοι δεν τους γνωρίζετε, ήρθε η ώρα να τους ανακαλύψετε. Το καλύτερο θα ήταν να ακούσετε τους δίσκους τους διαδοχικά ή να ξεκινήσετε από το “Bloom”. Μην κάνετε το σφάλμα όμως και τους προσπεράσετε σφυρίζοντας αδιάφορα. Δεν θα βρείτε πολλούς καλύτερους prog δίσκους τα τελευταία χρόνια.
8 / 10
Σάκης Φράγκος
