ΟΝΟΜΑ AΛΜΠΟΥM: “Ram it down” – JUDAS PRIEST
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tom Allom
EΤΑΙΡΕΙΑ: Columbia
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Rob Halford
Κιθάρες – Glenn Tipton, K.K. Downing
Μπάσο – Ian Hill
Τύμπανα – Dave Holland
Αρχικά να ξεκαθαρίσω πως οι JUDAS PRIEST είναι έννοια ταυτόσημη με το heavy metal. Επίσης να αναφέρω πως οι JUDAS PRIEST τη δεκαετία του ‘80 κυκλοφόρησαν μόνο κολοσσιαία άλμπουμ με εξαίρεση ένα. Και σίγουρα δεν είναι το συγκεκριμένο. Ξέχασέ το. Μη μπεις στη διαδικασία να το χαντακώσεις, θα είσαι άδικος όσο δεν πάει. Κι εξηγούμαι.
Το “Ram it down” είναι κορυφαίος δίσκος, δείχνοντας μία άλλη πλευρά του συγκροτήματος ή ακόμα καλύτερα συνεχίζοντας με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ξεκίνησαν οι ίδιοι δύο χρόνια νωρίτερα με το ανεπανάληπτο “Turbo”. Μην ακούτε γύρω σας ότι αυτά τα δύο είναι μέτρια άλμπουμ και ότι οι PRIEST έκαναν κοιλιά και άλλες τέτοιες αρλούμπες. Γιατί αρλούμπες είναι. Χρειάζεται να έχεις πολύ μεγάλη προσωπικότητα σαν συγκρότημα και πολλά κιλά cojones για να κάνεις αυτό που έκαναν οι PRIEST. Να αλλάξουν τον ήχο τους, να κινηθούν με την εποχή και να γράψουν με τόση επιτυχία έναν δίσκο έξω από τα νερά τους.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο τραγούδι, έναν καταιγισμό από riff, μελωδιάρες, refrain που παθαίνεις απανωτά εγκεφαλικά, οδοστρωτήρας κανονικός. Συνέχεια με το “Heavy metal” και τον catchy ρυθμό του που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον τίτλο του τραγουδιού! “Love zone” για τη συνέχεια στο ίδιο μοτίβο, αισθητά πιο αργό με τα drum machine να δίνουν το ρυθμό και το κιθαριστικό δίδυμο Tipton/Downing να οργιάζει στην κυριολεξία! Το “Come and get it” είναι σκέτη αλητεία με το riff να σε πιάνει από το λαιμό σε ένα mid tempo hard ‘n’ heavy ύμνο που οι μισές και πλέον μπάντες του sleaze/poser θα σκότωναν για να έχουν σε κάποιον δίσκο τους! Στο “Hard as iron” μας δείχνουν το πρώτο δείγμα γραφής από τον επόμενο δίσκο τους. Και πείτε μου, δεν είναι τραγούδι αυτό που θα στεκόταν ανετότατα μέσα στο “Painkiller”; Απαντήστε με το χέρι στην καρδιά! Τραγουδάρα, γρήγορο, με δίκασα σε όλη του τη διάρκεια και κιθάρες ξυράφι! Για να μη μιλήσω για το refrain που ο Halford κάνει και τον πιο επίδοξο τραγουδιστή να τρώει φρουτόκρεμα με την ερμηνεία του. Και πάμε στα ωραία… Πόσοι εκεί έξω κοροϊδεύουν τους Θεούς BATTLE BEAST για το -και καλά- disco metal και το “Touch in the night”; Μάλλον εδώ καταπίνετε όλοι τη γλώσσα σας ακούγοντας το “Blood red skies” σωστά; Και μη μου πείτε «μα και μου» και τέτοια. Το τραγούδι έχει drum machine σε disco ρυθμούς, έχει riffολογία εκτός metal, οι κιθάρες είναι συνοδευτικές και απλά το λες «Metal» λόγω του refrain σωστά; Μπράβο! Το κομμάτι είναι το πρώτο disco metal τραγούδι και προσκυνάει το σύμπαν καθώς η λέξη έπος είναι πολύ μικρή για να δηλώσει το μεγαλείο του τραγουδιού. Παρένθεση. Την επόμενη φορά που θα κράξεις τους BATTLE BEAST σκέψου ότι επηρεάστηκαν από αυτόν εδώ τον ύμνο. Κλείνει η παρένθεση. Για τη συνέχεια υπάρχει ο ύμνος “I’m a rocker”, ένα εξαιρετικό mid tempo τραγούδι, βιογραφικό θα έλεγα, με τη μπάντα να αποδίδει στο top των δυνατοτήτων της χαρίζοντας σε εμάς έναν ύμνο στην κυριολεξία. Ασύλληπτο! Το “Johnny be good” είναι μία από τις καλύτερες διασκευές που έχουν γίνει ποτέ από συγκρότημα κάνοντας το τραγούδι έναν hard rock οδοστρωτήρα που σε ισοπεδώνει σε κάθε άκουσμά του! Μαγεία! Τα δύο τελευταία τραγούδια του δίσκου, τα “Love you to death” και “Monsters of rock” συνεχίζουν να κρατάνε τον δίσκο στα υψηλότερα επίπεδα, με το πρώτο να είναι ένα καταπληκτικό hard rock τραγούδι το οποίο γέρνει προς το sleaze και το δεύτερο να είναι ένα αργόσυρτο metal τραγούδι το οποίο ξεχωρίζει με τα φίλτρα που του έχει βάλει το συγκρότημα ειδικά στα φωνητικά κάνοντάς το αρκετά ενδιαφέρον!
Και ρωτάω εγώ μετά. Πως γίνεται ένας τέτοιος δίσκος να θεωρείται αδύναμος; Πείτε μου ειλικρινά; Τι είναι αυτό που στην ουσία δε σας «αφήνει» να το συγκαταλέξετε ανάμεσα στα κορυφαία του συγκροτήματος; Θεωρώ πως ο δίσκος είναι κορυφαίος. Έχει όλα τα στοιχεία άλλωστε. Επίσης είναι δίσκος αρκετά καινοτόμος και πήγε το συγκρότημα σε άλλα μουσικά μονοπάτια και πέτυχε. Μα δεν ήταν δυνατόν να αποτύχει έχοντας τόσο καλά τραγούδια. Αν πάλι θεωρείτε πως δεν είναι αντάξιο της μπάντας, το “Painkiller” θα βρίσκεται πάντα εκεί να σας κάνει συντροφιά. Και να σας πω την αμαρτία μου; Το “Ram it down” το έχω ακούσει περισσότερο από το “Painkiller”…
Did you know that:
– Ο δίσκος αρχικά ήταν να κυκλοφορήσει μαζί με το “Turbo” το 1986 υπό την ονομασία “Twin turbo” αλλά η Columbia δεν άφησε το συγκρότημα να προβεί σε αυτό το εγχείρημα.
– Ο δίσκος έχει σε αρκετά σημεία drum machine. Αυτό οφείλεται διότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων ο Dave Holland είχε προβλήματα υγείας και η μπάντα αποφάσισε να προχωρήσει τις ηχογραφήσεις με αυτό τον τρόπο.
– Η επανέκδοση του 2001 έχει δύο επιπλέον τραγούδια, τα “Night comes down” και “Bloodstone” σε ζωντανές εκτελέσεις
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
