Μυστήριο τρένο τα supergroups αγαπητέ αναγνώστη. Δεν ξέρεις ποτέ μα ποτέ τι στα κομμάτια θα σου βγει. Για κάθε εξαιρετικές περιπτώσεις τύπου THE NIGHT FLIGHT ORCHESTRA, THOU ART LORD, SONS OF APOLLO υπάρχουν πόσοι SPIRITS OF FIRE, ANGELS OF BABYLON και δε συμμαζεύεται. Το παρόν κείμενο, αφορά τους ALTITUDES & ATTITUDE. Ένα σχήμα φτιαγμένο μετά από τζαμαρίσματα 2 μπασιστών-εμβλήματα του αμερικάνικου thrash metal: Dave Ellefson (MEGADETH) στο ρόλο του κιθαρίστα και τον Frank Bello (ANTHRAX) να αναλαμβάνει και τα φωνητικά με το trio να συμπληρώνεται με τον drummer Jeff Friedl (A PERFECT CIRCLE, και έχει παίξει και στον πρώτο προσωπικό δίσκο του GUS G. “I am the fire”).
Το άλμπουμ τους λέγεται “Get it out”, και ξεκινάει με τον Frankie να δηλώνει “I’m a loaded gun” βάζοντας σε στο κλίμα. Ένα από τα πράγματα λοιπόν που μου έκαναν εντύπωση με τη πρώτη ακρόαση, ήταν το πόσο ωραίο χρώμα έχει η φωνή του Frank Bello! Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να τραγουδάει, και ελάχιστες φορές είχαμε δει στους ANTHRAX αυτή τη μελωδική του πλευρά (άντε στο ρεφρέν του “Safe home” και του “Only” και σε μερικά ακόμα). Ίσως επειδή η φωνή πάντα ήταν επιβλητικότατη και δεν υπήρχε χώρος για τη δική του (κακά τα ψέματα, John Bush και Joey Belladona είναι αυτοί) πέραν των trademark gang vocals των ANTHRAX.
Αλλά ακόμα περισσότερο χαίρομαι που μουσικά κινείται σε εντελώς άλλη κατεύθυνση από τους Νεοϋορκέζους πρωτοπόρους: hard rock μοντέρνο με γερές δόσεις κλασσικού heavy metal. Τραγούδια όπως η τετράδα “Get it out”, “Late” (με solo από τον πολύ Ace Frehley των KISS), “Out here”, “Part of me” είναι δείγμα του γκαζώμενου μοντέρνου ύφους τους, με το μπάσο να δίνει ένα δικό του χρώμα. Το ύφος γίνεται λίγο μελαγχολικό στα “Slip” και “Talk to me”, χωρίς ο ακροατής να νιώθει ότι έγινε απότομα η αλλαγή. Ακολουθεί σοφά τοποθετημένο ακριβώς στη μέση το “Leviathan”, ένα instrumental που δείχνει τις ικανότητες και των 3 παικτών, όντας αισθητά πιο τεχνικό και περιπετειώδες.
Ο δίσκος ανεβάζει γκάζια με το “Cold”, όπου κλέβουν τη παράσταση το φοβερό ρεφρέν του και τα εξαιρετικά τύμπανα. Το μπαλαντοειδές αλλά δυναμικό “Another day” λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο προηγούμενο και τη μπαλάντα “All there is”. Ο δίσκος, γκαζώνει πάλι με τα “Booze and cigarettes”, “Here again”, με το επίσης μπαλαντοειδές “Tell the world” να μπαίνει σφήνα ανάμεσα στα 2 κομμάτια, σαν αντίθεση. Ειδικά το “Here again” είναι από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, με τον δίκο μας Gus G. των FIREWIND να σολάρει, και στο τέλος να σου κοτσάρουν ένα thrash riff ίσα ίσα για τη πώρωση, κλείνοντας πολύ δυναμικά. Σαν να θέλανε να γιορτάσουν το τέλος του δίσκου.
Που τοποθετείται λοιπόν το “Get it out” σε σχέση με τα λεγόμενα της πρώτης παραγράφου; Οπωσδήποτε στα θετικά supergroups, με λόγο ύπαρξης. Κυρίως λόγω του ότι έχουν ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ. Πολλές φορές μου φαίνεται ότι το ξεχνάμε αυτό, αλλά μέσα στα 47 λεπτά που διαρκεί το άλμπουμ, έχει τραγούδια που συνδέονται μεταξύ τους, που δημιουργούν ένα όμορφο σύνολο με ροή και συνέχεια.
8 / 10
Γιάννης Σαββίδης
