Η σταθερότητα των NIGHTRAGE είναι αυτή που τους έχει επιτρέψει να επιβιώσουν. Βέβαια, σε συνάρτηση με την επιμονή και υπομονή του ηγέτη τους. Ο Μάριος Ηλιόπουλος, ενάντια σε κάθε αντιξοότητα συνεχίζει να μας παρουσιάζει εδώ και 16 χρόνια εξαιρετικά άλμπουμ και το “Wolf to man” δεν αποτελεί εξαίρεση. Ακριβώς επειδή οι NIGHTRAGE είναι αξιόπιστοι το “Wolf to man” το αγοράζετε και με κλειστά μάτια.
Ας αρχίσουμε από το εξώφυλλο. Είναι καταπληκτικό, αυτή τη φορά με ένα έντονο κόκκινο χρώμα, που ξεχωρίζει και ιντριγκάρει. Οι NIGHTRAGE φαίνεται να δίνουν περισσότερη έμφαση τελευταία σε αυτό τον τομέα και θυμίζω το καταπληκτικό σχέδιο στο “The venomous” που επίσης είχε γίνει από τον Vagelis Petikas της Revolver Design. Εξίσου όμορφα σχέδια κυκλοφόρησαν για τα singles μέχρι σήμερα.
Ο ήχος της μπάντας δεν αλλάζει, μόνο ωριμάζει και βελτιώνεται. Το άλμπουμ είναι μια εξέλιξη του “The venomous” σε πολλά επίπεδα, μια αναβάθμιση, ίσως λίγο πιο ποικίλο και πιο σκληρό. Όσοι απολαύσατε το “By darkness drawn” με το οποίο μας προϊδέασαν για αυτή την κυκλοφορία, καταλάβατε πως όλα τα στοιχεία τους είναι έκδηλα κι εδώ! To τραγούδι αυτό μέσα σε 3 λεπτά και 30 δευτερόλεπτα, συνοψίζει παρελθόν και παρόν. Με τραγούδια όπως το απίστευτο “God forbid” παραδίδουν μαθήματα riffing και επιθετικότητας, αντίστοιχα με το στιχουργικό υπόβαθρο. Ο Ronnie Nyman τραγουδά για θρησκευτικούς πολέμους, ένα τόσο σύγχρονο και τόσο βίαιο θέμα, όσο και η μουσική των NIGHTRAGE.
Αν και συνεχίζουν την αρνητική τους παράδοση στο να μην στεριώνουν μια μόνιμη σύνθεση, ελάχιστα επηρεάζει αυτό την συνέχεια στην μουσική τους. Συχνά πυκνά, υπάρχουν ενέσεις νεωτερισμού, όπως εδώ γίνεται με το “The damned” που έχει τρομερό groove, αλλά η επαφή με τον παραδοσιακό Σουηδικό ήχο δεν χάνεται. To συγκεκριμένο κομμάτι, που σε χτυπά σαν χταπόδι στο βράχο, είναι από τα καλύτερα aggressive τραγούδια που θα ακούσεις φέτος! Έτσι απλά υπενθυμίζει τις δυνατότητες της μπάντας, με έναν Nyman να φτύνει προς όλους τους σύγχρονους άχρηστους που ζουν άθλιες, βαρετές ζωές.
Ο Μάριος ανέκαθεν εστιάζει στα ρεφραίν και αυτό του “Arm aim kill” είναι ίσως το πιο συναυλιακό του, σαν ένα δικό του “Hail and kill” θα έλεγα, αν και κοιτώντας σφαιρικά το συγκεκριμένο τραγούδι δεν με γεμίζει. Τα ρεφραίν, είναι από τα πιο χαρακτηριστικά τους στοιχεία και βέβαια μπορείτε να έχετε υψηλές απαιτήσεις κι εδώ. Ακούγοντας όμως το ομώνυμο “Wolf to man” δεν μπορώ να μην ταξιδέψω στην ατμόσφαιρα της δεκαετίας του ’90, όταν το NWOSDM ξεδιπλωνόταν. Ατμόσφαιρα, όγκος, βίαια φωνητικά και εναλασσόμενες ταχύτητες που μου ξύπνησαν συναισθήματα που πρωτοείχα τότε. Το “Wolf to man” είναι για άλλη μια φορά απόδειξη του κρυμμένου ενθουσιασμού του κιθαρίστα, παραγωγού και ηγέτη του συγκροτήματος. Εύχομαι αυτή τη φορά να μην μείνει ως κρυμμένο μυστικό και να το αγκαλιάσουν περισσότεροι.
Αν αναρωτιέστε κατά πόσο εξακολουθούν να αποπνέουν επιθετικότητα σε επικίνδυνο βαθμό για το σβέρκο σας, σας διαβεβαιώ ότι οι NIGHTRAGE θα σας αποζημιώσουν. Το “Gemini” καταδεικνύει ότι μπορούν να συνεχίζουν να εξελίσσονται, ακόμα και στα πιο γρήγορά τους κομμάτια. Μια ταιριαστή, αν και άρρωστη ιστορία στους στίχους να μιλά για ένα αγέννητο δίδυμο που βρίσκεται μες στο σώμα του γεννημένου παιδιού! Συγκρίνοντάς το με το εναρκτήριο “Starless night” που είναι και το πιο γρήγορό τους κομμάτι, το “Gemini” είναι πιο ενδιαφέρον με ρυθμό που σε ωθεί να σπάσεις το σβέρκο σου. Κάτι ανάμεσα σε SLAYER και παλιούς IN FLAMES με ένα απαραίτητο ηλεκτρακουστικό πέρασμα στην μέση. Είναι από τις καλύτερες στιγμές του άλμπουμ, μαζί με το “Embrace the Nightrage” που διέπεται από ένα καταστροφικό κοφτό ριφ και το πιο κολλητικό ρεφραίν με σαφή αναφορά στο όνομα του συγκροτήματος, παρότι αντί να αναφέρονται στην μπάντα, οι στίχοι σε ωθούν να ασπαστείς την σκοτεινή σου πλευρά.
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια του άλμπουμ είναι το τελευταίο “Escape route insertion” κυρίως για την εξαιρετική κιθαριστική του δουλειά. Με καταιγιστικό shredding αλλά και με κλασικομεταλικό ριφ που ακολουθεί. Όσο κι αν δεν συνοδεύεται από μελωδία στο ρεφραίν του, οι κιθάρες σε ξεσκίζουν σαν λεπίδες που τις ακονίζεις για χρόνια! Συχνά δίνω εύσημα στους NIGHTRAGE για τα τραγούδια τους, αλλά σε τέτοιες στιγμές αναβλίζει και το ταλέντο του ηγέτη τους, ως κιθαρίστα.
Η ειλικρίνεια του δημιουργού, είναι έκδηλη και στο μουσικό αποτέλεσμα του δημιουργήματος. Αντίστοιχα οι NIGHTRAGE εκφράζουν την πίστη και την εμμονή του Μάριου, με melodic death metal που κοιτάζει κατάματα οποιονδήποτε εμπορικά επιτυχημένο καλλιτέχνη του χώρου. Ένα άλμπουμ γεμάτο ενέργεια, γεμάτο το αίσθημα της περιπέτειας για την μπάντα, αλλά με καλή ισορροπία, πιο επιθετικό από τα τελευταία και άκρως ποιοτικό. Μαζί με τους SOILWORK, είναι ό,τι καλύτερο μπορείτε να ακούσετε στο πρώτο τρίμηνο του 2019.
Embrace the NIGHTRAGE!
8 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
