a
Οι WARRIOR PATH είναι ένα νέο μουσικό project του τραγουδοποιού/κιθαρίστα Ανδρέα Σινάνογλου. Σε αυτό το μουσικό του ταξίδι έχει δίπλα του τον Bob Katsionis (Μπάσο/πλήκτρα), τον Dave Rundle (τύμπανα) και τον Γιάννη Παπαδόπουλο στα φωνητικά!
Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ του συγκροτήματος με διάρκεια πάνω από μία ώρα, περιέχει 10 Heavy-Power-Melodic ύμνους που διηγούνται διαφορετικές ιστορίες για τον πόλεμο, τους πειρατές και πολεμιστές, που μπορούν όλες να έχουν μια αλληγορική προσέγγιση στους προσωπικούς αγώνες της σύγχρονης εποχής. Μουσικά δεν έχει κάτι καινούργιο να προσφέρει καθώς πατά πάνω στις κλασσικές μορφές των άνωθεν ιδιωμάτων προσφέροντας έτσι στον ακροατή εντελώς οικεία ακούσματα. Τα τρία πρώτα τραγούδια (“Riders of the dragon”, “The hunter”, “Sinnersworld”) κινούνται σε κλασσικές heavy/epic κλίμακες που δίνουν τον τόνο του δίσκου. Δυναμικά τραγούδια, ωραίες κιθαριστικές μελωδίες χωρίς όμως αυτό το κάτι που θα σε αρπάξει από το λαιμό για να σε ξεσηκώσει.
H πρώτη πραγματικά ενδιαφέρουσα σύνθεση του δίσκου, ακούει στο όνομα “Stormbringer”. Μπάσιμο με μελωδία που θυμίζει IRON MAIDEN/WARLORD, riff με σκασίματα κι ένας ωραίος mid tempo αέρας με όμορφη μελωδική, η οποία αναδεικνύει στο έπακρο το τραγούδι! Το “Black night” είναι μία ατμοσφαιρική μπαλάντα με όλα τα κομφόρ που θα μπορούσε να έχει, με ένα πολύ ωραίο ξέσπασμα προς το τέλος με δισολίες, πριν γυρίσει στην ακουστική της φύση και σου αφήσει ένα γλυκό τελείωμα ενώ το “The path of the warrior” που ακολουθεί πρέπει να είναι η πιο επική στιγμή του δίσκου. «Εμβατηριακό» intro, ακουστικές κιθάρες για τη συνέχεια και μέχρι τα μέσα του τραγουδιού, με τον Γιάννη να δίνει τον τόνο του κομματιού. Από τη μέση και μετά εξελίσσεται σε ένα epic/heavy ογκόλιθο που θα σε κάνει να κουνήσεις ασυναίσθητα το κεφάλι σου! Με διαφορά, το καλύτερο τραγούδι του δίσκου! Το “Fight for your life” είναι κλασσικό power metal τραγούδι, από τις πρώτες μέρες των HELLOWEEEN/HAMMERFALL, χωρίς να εντυπωσιάζει όμως, το “Mighty pirates” στα δικά μου αυτιά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν «μελωδικό OMEN» τραγούδι με τα καλά και τα κακά που έχει μία τέτοια προσέγγιση. Ο δίσκος κλείνει με δύο μπαλάντες, τα “Dying bird of prey” και “Valhalla I’m coming”, αφήνοντας τον ακροατή να ηρεμήσει από τον καταιγισμό των προηγούμενων κομματιών.
Στο σύνολό της, είναι μία αρκετά ικανοποιητική δουλειά. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που σε κάνουν να χαμογελάς αλλά και κάποια θέματα χιλιοπαιγμένα από άλλες μπάντες που μεγαλούργησαν σε περασμένες δεκαετίες. Όπως έχω αναφέρει και σε άλλες κριτικές, το να προσπαθήσεις να παίξεις το συγκεκριμένο είδος είναι πολύ δύσκολο διότι είναι κορεσμένο. Αν δε βάλεις την προσωπική σου σφραγίδα το αποτέλεσμα δε θα είναι και τόσο καλό ή αν θέλετε αλλιώς, διαφορετικό. Τα φόντα και οι κατάλληλοι μουσικοί που πλαισιώνουν τον Ανδρέα, είναι εκεί, οπότε περιμένω κάτι ακόμα καλύτερο στην επόμενη προσπάθειά των WARRIOR PATH, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν έμεινα ικανοποιημένος από το ντεμπούτο τους.
7 / 10
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
