a
Την Τρίτη 9/4 βρεθήκαμε στα Devasoundz Studios στην Αθήνα, για να ακούσουμε σε πρώτη το δεύτερο album των DIVINER με τίτλο “Realms of Time”, το οποίο κυκλοφορεί στις 7 Ιουνίου από την Ulterium Records. Θα αποτελείται από δέκα κομμάτια, τα οποία και ακούσαμε μία φορά. Για να βγει συμπέρασμα ασφαλές, φυσικά και θα πρέπει να ακουστεί ο δίσκος πολλές φορές και εμπεριστατωμένα, αλλά τις πρώτες εντυπώσεις μπορείτε να τις διαβάσετε παρακάτω:
1. AGAINST THE GRAIN: Το εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου είναι ιδανικό ώστε να φέρει εις πέρας την αποστολή του και να σε βάλει στο κλίμα. Μια επιθετική up tempo σύνθεση, με ογκώδεις κιθάρες, τραχιά φωνητικά, ωραίες διπλές κιθαριστικές αρμονίες και ευκολομνημόνευτο refrain, στα χνάρια που έχουν ανοίξει εδώ και 20+ χρόνια οι BRAINSTORM. Πολύ δυνατό!
2. HEAVEN FALLS: Στα ίδια «μονοπάτια» και το πρώτο video clip του άλμπουμ. Στακάτο, «πιασάρικο» και με βέρο, «κλασσικομεταλλάδικο» solo, ίσως σας θυμίσει και τα πιο «αιχμηρά» τραγούδια των σύγχρονων INNERWISH, πράγμα απόλυτα λογικό. Power metal από, και για τον 21ο αιώνα, με «μπρούσκα» φωνητικά. Εξαιρετικό και για συναυλιακό opener, κάτι μου λέει πως με αυτό θα ξεκινούν τα shows τους.
3. SET ME FREE: Εδώ αλλάζουν τα πράγματα και το power metal κάνει στην άκρη, για να περάσει ως αλλαγή το hard rock, φορώντας όμως ένα ξεκάθαρο heavy metal «κοστούμι». Κομμάτι με πολύ ωραίες αλλαγές, θα θυμίσει και εδώ την INNERWISH νοοτροπία των πιο hard rock στιγμών του “Inner strength” και του “No turning back”, αλλά επειδή μιλάμε για 2019 και DIVINER, «τουμπανιάστε» τις κιθάρες για να έχετε μια, πιο κοντά στην πραγματικότητα, εικόνα.
4. THE EARTH, THE MOON, THE SUN: Αυτό το κομμάτι θα είναι το πρώτο lyric video του άλμπουμ, και δικαίως. Ορμητικό power metal riffing που παντρεύεται με χορωδιακά σημεία και ατμοσφαιρικές ακουστικές κιθάρες. Η αλληλουχία μεταξύ της γέφυρας και του refrain είναι αριστουργηματική και τα κουπλέ γεμίζουν τον χώρο με μια μοναδική λυρικότητα. Μάλλον το καλύτερο ως τώρα κομμάτι, θα αποτελέσει γερό χαρτί στο μέλλον.
5. CAST DOWN IN FIRE: U.S metal. Άρα έπος. Θα μπορούσα να σταματήσω την περιγραφή, αλλά θα γράψω ακόμη πως εδώ ακούμε τον Παπανικολάου στα πιο δυναμικά και «σκληρά» του φωνητικά ως ώρας, να πατάνε πάνω σε χαμηλοκουρδισμένες (σε σχέση με τις μέχρι τώρα) κιθάρες και να τραγουδούν ένα συναυλιακότατο refrain. Οι METAL CHURCH συναντούν τους NEVERMORE κι εγώ δεν περιγράφω άλλο.
6. BEYOND THE BORDER: Το 2ο lyric video. Εδώ ο ήχος γίνεται ακόμη πιο συμπαγής και σκληρός, η έντονη δίκαση κόβει λαρύγγια, και στο παραπάνω δίδυμο των επιρροών έρχονται να προστεθούν οι SYMPHONY X. Αυτά όμως κάνουν μια υπέροχη αντίθεση με το λυρικό refrain και τον progressive «αέρα» που διαπνέει το κομμάτι. Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση.
7. KING OF THE MASQUERADE: Και εδώ ξεφεύγουμε σε εντελώς power/thrash καταστάσεις. Αν το συγκεκριμένο κομμάτι είχε ηχογραφηθεί από τους HERETIC, τους POWER ή τους HADES στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και το τραγουδούσε ο Tecchio ή ο Howe, θα παραμιλούσε ο κόσμος. Στο άκουσμά του θα σας μείνει ο αυχένας στο χέρι. Εγγυημένο αποτέλεσμα.
8. TIME: Μελωδικό mid tempo με ωραίες φωνές στο refrain και μια έντονη αίσθηση από τους πρόσφατους JUDAS PRIEST του “Firepower”, των προσωπικών κυκλοφοριών του Bruce Dickinson και των αντίστοιχων του Halford.
9. THE VOICE FROM WITHIN: Ξεκινά ως power metal κομμάτι απευθείας βγαλμένο από το Seattle, και συγκεκριμένα τους NEVERMORE του “Dead heart in a dead world” και στην συνέχεια οι IRON MAIDEN του προσδίδουν την τελική του μορφή. Credit και για το ωραίο oriental solo.
10. STARGATE: Η πλέον διαφορετική, ιδιαίτερη και ενδιαφέρουσα σύνθεση του δίσκου, έρχεται στο finale του. Η ατμοσφαιρική εισαγωγή με τις ακουστικές κιθάρες και την φωνή του Παπανικολάου σιγά σιγά αποκτούν ολοένα και περισσότερη ισχύ και κορυφώνουν το κομμάτι. Μου θύμισε πολύ τραγούδια σαν το “Navigate the seas of the sun” του Dickinson. Όταν «μπαίνει» το power metal riff του νομίζεις πως τα ακουστικά μέρη τελείωσαν, αλλά αυτά είναι ακόμη εκεί και εναλλάσσονται με τα ηλεκτρικά. Το refrain είναι εξαιρετικό, ενώ από μέσα η κιθάρα κεντάει ένα solo που σε πάει από Blackmore σε Adrian Smith και πίσω. Το τέλος του δε, είναι αυτό που πρέπει ώστε να διατηρήσει όλη του την μεγαλοπρέπεια ως την τελευταία νότα.
Σε γενικές γραμμές, ο δίσκος είναι ένα τεράστιο βήμα μπροστά για την μπάντα, πολύ ανώτερος του παρόλα ταύτα πολύ καλού ντεμπούτου και αναμένεται να αφήσει το στίγμα του την χρονιά που διανύουμε. Αλλά αυτά θα τα πούμε αναλυτικά, με την κυκλοφορία του. Πάμε να δούμε τώρα τους συντελεστές του.
Οι DIVINER αποτελούνται από τους:
Γιάννη Παπανικολάου: φωνητικά
Γιώργο Μαρούλη και Κώστα Φίτο: κιθάρες
Ηρακλή Μπουζιώτη: μπάσο
Φραγκίσκο Σαμοΐλη: τύμπανα
H παραγωγή και η μίξη έγιναν από τον Φώτη Benardo (SIXFORNINE, πρώην SEPTIC FLESH), το mastering από τον Henrik Udd (POWERWOLF, HAMMERFALL, MYRATH) και το εξώφυλλο επιμελήθηκε o Jan Yrlund (BATTLE BEAST, APOCALYPTICA, KORPIKLAANI). Ευχαριστούμε πολύ την μπάντα και τον Φώτη για την υποδοχή και ανανεώνουμε λοιπόν το ραντεβού μας για την επίσημη κυκλοφορία του “Realms of Time”.
Δημήτρης Τσέλλος
