a
Τι καταπληκτική χρονιά που είναι μέχρι τώρα το 2019 για το progressive ιδίωμα. Από τους DREAM THEATER στους SOEN, απ’ τον Devin Townsend στους OPETH, αυτή η χρονιά δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Και τώρα στη λίστα έρχεται να προστεθεί και ο νέος δίσκος των πιο άγνωστων, Αυστραλών TERAMAZE ο οποίος ανεβάζει ακόμα περισσότερο το πήχη για φέτος και το μέλλον. Με το “Are we soldiers” οι TERAMAZE κάνουν πιστεύω ένα σοβαρό breakthrough και ασφαλίζουν τη θέση τους στη λίστα με τα νέα, υποσχόμενα ονόματα που ανανεώνουν το είδος.
Ο τέταρτος δίσκος λοιπόν των TERAMAZE, όπως είπα, φέρνει έναν σοβαρό αέρα ανανέωσης. Μακριά από τα κλισέ του progressive (παπάδες, ψυχεδέλεια, «δύσκολα» χρονικά μέτρα, τεράστιες διάρκειες) η μπάντα αυτή ξέρει να γράφει όμορφα τραγούδια με απίστευτα ρεφραίν που σου μένουν για τη μελωδικότητα και ευκολία τους αλλά και για όλα όσα τα κάνουν προοδευτικά: λυρισμός, δεξιοτεχνία, πολυπλοκότητα και κινηματογραφικός ήχος. Παράλληλα, κάτι που δεν έλειπε σε προηγούμενες κυκλοφορίες αλλά τώρα είναι σίγουρα πιο ολοκληρωμένο, οι δέκα συνθέσεις του δίσκου έχουν κάτι το νεανικό και μοντέρνο πράγμα που τους ξεχωρίζει από τις προαναφερθείσες μπάντες. Αυτό διαφαίνεται στη λυρική φωνή του Nathan Peachey και στο πως συνδυάζουν το Djent χωρίς τον επιτηδευμένα βαρύ ήχο του είδους, αφήνοντας χώρο για όμορφα, μελωδικά περάσματα γεμάτα συναίσθημα και νόημα. Το αποτέλεσμα είναι μια εκπληκτική όσμωση του σύγχρονου progressive των CALIGULA’S HORSE, LEPROUS, PERIPHERY, TESSERACT αλλά με αρκετά συμβατικά χαρακτηριστικά που κάνει το “Are we soldiers” πιο προσιτό σ’ ένα κοινό που δεν ακούει αποκλειστικά progressive. Το κομμάτι του songwriting επομένως είναι ίσως το μεγαλύτερο ατού μιας μπάντας που πραγματικά ξέρει να γράφει ωραία τραγούδια που διανθίζονται από ένα τέλειο πάρε-δώσε κιθάρας πλήκτρων, ατμόσφαιρα και τέλος πάντων, προσωπικότητα. Αυτό ξεχωρίζει τους TERAMAZE από το συρμό – η προσωπικότητα τους που επίσης εκπέμπει ωριμότητα. Ωριμότητα είναι η ιδανική λέξη που έρχεται στο νου όταν μια μπάντα καταφέρνει να γράψει όμορφα τραγούδια που σε προκαλούν να τα ακούσεις μέχρι το τέλος, δεν κουράζουν αλλά παράλληλα ηχούν απολύτως προοδευτικά σε κάθε σκέλος – μουσικότητα, ήχο, παραγωγή, στίχους, artwork.
8,5 / 10
Φίλιππος Φίλης
