Οφείλω να ξεκινήσω αυτήν την παρουσίαση πρώτα με το να εκφράσω τον υπέρμετρο σεβασμό μου στο φαινόμενο που λέγεται ILLDISPOSED. Πολλοί μπορεί να απορείτε και εύλογα, αρκετοί όμως είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσετε μαζί μου ότι πρόκειται για πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη περίπτωση, καθώς πάντα είχαν τον τρόπο να είναι συνεπέστατοι δισκογραφικά και ποσοτικά (ειδικά) και ποιοτικά (ειδικότερα ανά περιόδους). Μιλάμε για μπάντα που δημιουργήθηκε το σωτήριον έτος 1991, οπότε παρά δύο χρόνια μετράει 30 (!) χρόνια στο κουρμπέτι, ενώ ξεκίνησαν να δισκογραφούν το 1993 με το εκπληκτικό “Four depressive seasons”. Θα σταθώ λίγο εδώ καθώς τους πρόλαβα τότε να το κυκλοφορούν και είχα πάθει την πλάκα μου με το συγκεκριμένο άλμπουμ και ιδιαίτερα με το άνοιγμα με το κολοσσιαίο “Forbidden summer poetry”. Από τότε για μένα οι συμπαθέστατοι Δανοί από το Aarhus γίνανε πολύ αγαπημένη περίπτωση και όσο και αν μέσα στα χρόνια άλλαξαν, φτάνουμε εν έτει 2019 να είναι ακόμα ενεργοί και υπερπαραγωγικοί και να έχουν καταθέσει μαζί με το συγκεκριμένο 13 ολοκληρωμένα άλμπουμ, 1 άλμπουμ διασκευών, 1 ΕΡ και πολύ ενέργεια, αδρεναλίνη και σύγχρονο μοντέρνο εύστοχο ήχο σε κάθε τους κυκλοφορία σε κάθε άλμπουμ. Μπορεί να μην έμειναν αυστηρά death metal αλλά οι αλλαγές που επιχείρησαν ήταν πάντα εύστοχες.
Οι ILLDISPOSED με το μπάσιμο των 00’s κι αφού κάνανε το “Retro” (το άλμπουμ διασκευών που λέγαμε πολύ πριν το επιχειρήσουν άλλοι), βγάλανε το εκπληκτικό “Kokaiinum” το οποίο τους περνούσε σε ένα άλλο στυλάκι το οποίο περιείχε πολύ γκρούβα και όμορφο μοντέρνο ήχο. Το χαρακτηριστικό λαρύγγι του Bo Summer είναι εκεί από την αρχή να δίνει πόνο και να αποτελεί το σήμα-κατατεθέν της μπάντας. Μιλάμε για ένα από τα καλύτερα υπόκωφα κάφρικα λαρύγγια της ιστορίας, φτύνει ανέκαθεν κάθε στίχο και προσθέτει έξτρα πώρωση στο τελικό αποτέλεσμα. Από κοντά του συνοδοιπόρος την τελευταία 20ετία είναι και ο ικανότατος κιθαρίστας Jakob “Batten” Hansen ο οποίος εδώ στο νέο δίσκο έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου τις κιθάρες καθώς ο Ken Holst που τον συντρόφευε στο προηγούμενο –επίσης φοβερό- άλμπουμ “Grey sky over black town” δεν είναι πλέον μέλος της μπάντας. Μια μπάντα που από το 2014 και μετά με το “With the lost souls on our side” έχει επιστρέψει στις ρίζες της ηχητικά και στις πρώτες τις μέρες, όπου το death metal στοιχείο προκρινόταν όσο τίποτα. Η αλλαγή αυτή σε πιο τραχύ, βαρύ και εν τέλει κάφρικο ήχο είναι φυσικότατα περισσότερο από ευπρόσδεκτη και βοηθάει σημαντικά στο να ακούγονται εμπνευσμένοι και σίγουροι για το υλικό τους.
Πιστεύω ότι με το νέο άλμπουμ, οι ILLDISPOSED έχουν τελειοποιήσει αυτό που άρχισαν να κάνουν από την προαναφερθείσα περίοδο και γενικά η τελευταία 5ετία τους βρίσκει πολύ ανανεωμένους και πιο εύστοχα προσβάσιμους στο μέσο αυτί, χωρίς να είναι εμπορικοί σε καμία περίπτωση και χωρίς οι ακροάσεις να κουράζουν, πράγμα το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Από την αρχή του δίσκου με την εισαγωγή “Reveal your soul…” είναι φανερό ότι έχουμε μία κορυφαία παραγωγή. Τα πάντα ακούγονται πεντακάθαρα αλλά όχι γυαλισμένα, οι κιθάρες αποτελούν το πρώτο βιολί όπως πρέπει να συμβαίνει σε κάθε μεταλλικό δίσκο, ενώ το μπάσο που ακολουθεί πολλάκις τα riff βοηθάει στον έξτρα όγκο και δίνει χώρο στα εκπληκτικά –και πολύ έξυπνα και γρήγορα- τύμπανα να βάλουν το κερασάκι στην τούρτα όσον αφορά το τελικό αποτέλεσμα. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι οι προσθήκες αρχικά του μπασίστα Kussen Jensen το 2014 στο μπάσο και του ντράμερ Rasmus Schmidt έχουν βοηθήσει απίστευτα πολύ τους Summer/Hansen και με τη σιγουριά καλών και στιβαρών παιχτών στο πλάι τους, οι ILLDISPOSED συνολικά έχουν ανέβει μία κλάση πάνω τα τελευταία χρόνια και δείχνουν ότι αυτό θα έχει και συνέχεια στα επόμενα χρόνια αν κάτι δεν αλλάξει δραματικά και παρά την έλλειψη ενός κιθαρίστα.
Το “…For the dead” που ανοίγει το δίσκο μετά την εισαγωγή κάνει φοβερή αρχή, με ένα ρυθμό σαν να σέρνεται ενώ από πίσω υπάρχει ποδοβολητό τυμπάνων, η φωνή του Summer από την αρχή είναι το αφεντικό που οδηγεί τις εξελίξεις και προσωπικά μου θυμίζουν όμορφες εποχές που οι ENTOMBED ήταν στα πάνω τους πραγματοποιώντας την αλλαγή που οδήγησε στο “Wolverine blues” και ξεπηδούσαν άλλες γκρουπάρες από τη Δανία όπως οι KONKHRA (που βγάζουν δίσκο πάλι φέτος) και οι FURIOUS TRAUMA. Έχω δει πολλούς να παρομοιάζουν τους ILLDISPOSED με τους KATAKLYSM, αλλά ειλικρινά δε μπορώ να κάνω τη σύνδεση, καθώς ναι μεν γκρουβάρουν και οι δύο ασύστολα και έχουν ένα πιο μοντέρνο ήχο, να δεχτώ ότι σε κάποιους η φωνή του Summer μπορεί να τους ακούγεται το ίδιο «στα μούτρα» και τσαμπουκαλίδικη όπως του Maurizio Iacono αντίστοιχα, αλλά νομίζω ότι οι διαφορές είναι περισσότερες από τα κοινά και συνολικά οι ILLDISPOSED έχουν περισσότερες εκπλήξεις και κρυφούς άσους στο μανίκι τους όσον αφορά τις δομές των κομματιών σε σχέση με τους –επίσης αγαπημένους- Καναδούς. Η διάρκεια του δίσκου (περίπου στα 43’) βοηθάει στο να αφομοιωθούν τα κομμάτια εύκολα με τις ακροάσεις χωρίς ποτέ ο οπαδός να κουραστεί και επιζητείται φυσιολογικά η επανάληψη από την αρχή.
Αν και πιστεύω ότι συνολικά είναι ένα άλμπουμ που βασίζεται στο ότι είναι πολύ συμπαγές από την αρχή ως το τέλος και ότι δεν ξεχωρίζει κάποιο τραγούδι συγκεκριμένα, δε μπορώ παρά να μη σταθώ σε κάποιες προσωπικά αγαπημένες στιγμές όπως το “This is our calling for the end”, το “Drink it all”και το φοβερό “All is sworn” που κλείνει το δίσκο μέσα σε φοβερό ρυθμό και με σύλληψη ιδέας που μπορώ να τη χαρακτηρίσω από ανανεωτική ως σχεδόν μεγαλειώδη. Προσωπικά μπορώ να εκφράσω τη χαρά μου σαν οπαδός της μπάντας διότι για άλλη μία (πολλοστή) φορά εξέλαβα από αυτούς ένα άλμπουμ που από την πρώτη ακρόαση έδειξε την αξία του και που ενισχύει την πεποίθηση μου ότι θα έπρεπε να χαίρουν πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης και αναγνωρισιμότητας γενικότερα. Κάτι που στη χώρα μας δυστυχώς δεν ισχύει και μάλιστα όταν μας επισκέφτηκαν πριν 10 χρόνια σε ένα από τα πλέον φοβερά τους άλμπουμ (“The prestige”), ο κόσμος δεν τους τίμησε καθόλου. Αν και ένα πουλάκι μου σφύριξε πρόσφατα ότι οι ίδιοι οι Δανοί θέλουν να μας επισκεφτούν ξανά (απορώ με τι κουράγιο μετά από όσα είδαν την πρώτη φορά), θα ήταν ευχής έργον να τους ξαναβλέπαμε και με τέτοιο δίσκο.
Υ.Γ.: Ο βαθμός μπαίνει και σε συνάρτηση με τη δισκογραφία τους, αν είστε νέοι οπαδοί που δεν τους έχετε ακούσει ξανά, είναι πολύ πιθανό μόνοι σας να ανεβάσετε τη βαθμολογία.
8 / 10
Άγγελος Κατσούρας
