Μετά από πολλά χρόνια, επανακυκλοφορούν από τη θρυλική Metal Blade Ρecords, τα “Manic impressions” και “Screams and whispers” των Αμερικανών tech thrashers ANACRUSIS, τα οποία κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά το 1991 και 1993 αντίστοιχα. Για αυτό το εξαιρετικό συγκρότημα από το St. Louis, Missouri, έχετε διαβάσει τόσο στο αφιέρωμά μας στο τεχνικό thrash (pt. 1) από τον Κώστα Αλατά, όσο και στα αφιερώματά μας στο 1990 και 1991 αντίστοιχα, από τον Γρηγόρη Μπαξεβανίδη, οπότε το να μακρηγορήσω θα ήταν κουτό εκ μέρους μου. Για όσους όμως δεν έχουν διαβάσει τα εν λόγω κείμενα, καθώς και για όσους δεν έχουν ιδέα περί της παρέας του Kenn Nardi, ας πούμε γενικότερα δύο λόγια.
Όταν εννοούμε tech thrash, πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας πως δεν υπάρχει ένα μοτίβο σύνθεσης και ένα συγκεκριμένο στυλ παιξίματος. Το είδος είναι τέτοιο, που «σηκώνει» πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις. Tech thrash θα ακούσει κανείς και από τους WATCHTOWER, αλλά και από τους CORONER. Και από τους FORBIDDEN, αλλά και από τους VOIVOD ή τους DEPRESSIVE AGE. Θα τα ακούσει όμως όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, από τους ANACRUSIS. Από αυτήν την πειραματική μπάντα, που με κάθε κυκλοφορία διεύρυνε τους ορίζοντές της και πήγαινε τη μουσική της ένα βήμα παρακάτω. Που στο δικό της tech thrash, έβαλε και στοιχεία από το κλασσικό USPM (πρώιμοι METAL CHURCH και SAVATAGE), dark wave/gothic (THE CURE και JOY DIVISION), που «έσπασε» τα δεσμά κάθε ορίου, κάθε νόρμας, κάθε λογικής. Τι άλλο θα περίμενε κανείς άλλωστε από μία μπάντα που διασκεύασε το “I love the world” των NEW MODEL ARMY; Συμβατικότητα;
Τόσο το “Manic impressions” όσο και το “Screams and whispers”, επανακυκλοφορούν με bonus tracks, σε ωραίες digi-pack εκδόσεις, αλλά και σε βινύλιο για τους λάτρεις της βελόνας και έρχονται να συμπληρώσουν τα “Suffering hour” και “Reason”, τα οποία και επανακυκλοφόρησαν και αυτά τον Σεπτέμβριο. Έτσι λοιπόν, ο καθένας από εμάς που δηλώνουμε λάτρεις της «σπαστικότητας» και των άκρατων πειραματισμών στον thrash ήχο, μπορεί πια εύκολα να αποκτήσει μερικά από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους, σε προσεγμένες εκδόσεις. Αν δεν τους ξέρετε, τολμήστε. Αν όχι, ακούστε ένα χαρακτηριστικό κομμάτι και αν σας «ψήσει», τότε περάστε και στα ενδότερα. Η βαθμολογία φυσικά και δε χρειάζεται σε τέτοιες περιπτώσεις. Το άριστα το έχει δώσει ήδη η ιστορία.
Δημήτρης Τσέλλος