Τι να πρωτοπεί κανείς για το “The final countdown”; Αναμφίβολα είναι ο δίσκος που απογείωσε την καριέρα των EUROPE και ίσως τους ταύτισε τόσο πολύ με αυτόν που θεωρούνται (λανθασμένα κατά τη γνώμη μου) από αρκετούς ως “one hit wonder band”. Ερχόμενοι από έναν δίσκο με αμιγώς hard rock ήχο και μπόλικα στοιχεία heavy metal, το “Wings of tomorrow”, στο “The final countdown” έχουμε μια νέα μουσική κατεύθυνση με τα keyboards να πρωταγωνιστούν και την κιθάρα να έχει εμφανώς δεύτερο ρόλο. Ο πληκτράς Mic Michaeli από κομπάρσος γίνεται πρωταγωνιστής και οι EUROPE χτυπάνε την κορυφή των μουσικών charts παγκοσμίως. Μπορεί ο John Norum να αποχώρησε από το συγκρότημα λόγω της πιο pop μουσικής προσέγγισης και της απομάκρυνσης από τις μουσικές τους ρίζες, εντούτοις η επιτυχία των EUROPE συνεχίστηκε και χτύπησε και την πόρτα της χώρας μας. Το ομώνυμο τραγούδι έγινε ο ύμνος της επιτυχίας της Εθνικής Ελλάδος στο μπάσκετ με την κατάκτηση του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 1987. Έκτοτε συνεχίζει και σε αθλητικά events σε όλο τον κόσμο. Μόνο μελανό σημείο αποτελεί το κάκιστο εξώφυλλο που σόκαρε ακόμη και τα μέλη του συγκροτήματος όταν το πρωτοείδαν, γεγονός όμως ελάχιστης σημασίας αφού ο δίσκος αγαπήθηκε για το περιεχόμενο του. Ας αξιολογήσουμε όμως ένα-ένα τα τραγούδια του δίσκου και να τα βάλουμε σε μια, υποκειμενική είναι η αλήθεια, σειρά προτίμησης.
“The final countdown” countdown:
- “Carrie” (4:30)
Το τρίτο single του δίσκου είναι μια γλυκανάλατη μπαλάντα χωρισμού. Τεράστια επιτυχία στην Αμερική που έφτασε στο νούμερο 3 του billboard, η μεγαλύτερη που έχουν κάνει οι EUROPE στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Το τραγούδι είναι και το μόνο που μέλος της μπάντας άλλο από τον Joey Tempest έχει συνεισφορά στην σύνθεση και αυτός δεν είναι άλλος από τον Mic Michaeli. Άνευρο και λίγο βαρετό.
- “Rock the night” (4:03)
Το δεύτερο single από το “The final countdown” είναι πιο ενδιαφέρον από το “Carrie” κι σίγουρα πιο χαβαλετζίδικο. Όχι κάτι ιδιαίτερο μουσικά, θα έλεγα αρκετά επαναλαμβανόμενο καθ’ όλη τη διάρκεια του, ξεχωρίζει κυρίως για την νεανική ζωντάνια του. Στο video clip που είναι γυρισμένο στο Hard Rock Cafe της Στοκχόλμης πρωτοεμφανίζεται ο νέος κιθαρίστας του συγκροτήματος Kee Marcello.
- “Time has come” (4:00)
Αν μου έχει μείνει κάτι από το συγκεκριμένο τραγούδι είναι τα keyboards στην εισαγωγή. Υπέροχη σύνθεση που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί και σήμερα σε πολλές σειρές με θεματολογία τα 80s. Σε γενικές γραμμές ένα αργό τραγούδι που έχει τις στιγμές του. Η ρυθμική κιθάρα έχει πνιγεί και τα πλήκτρα δίνουν τον ρυθμό.
- “Danger on the track” (3:45)
Το πρώτο τραγούδι σε αυτή την αξιολόγηση όπου ακούμε κιθάρα έστω και αν η ρυθμική πάλι είναι μπουκωμένη από την παραγωγή. Ωραίος ρυθμός και ένα αξιομνημόνευτο back-to-back solo από keyboards και κιθάρα. Όταν άκουσα το “No stone unturned” που περιλαμβάνεται στο “Last look at eden” κι έχει και αυτό κάτι αντίστοιχο, το μυαλό μου πήγε αμέσως στο “Danger on the track”. Ανεβαίνουμε!
- “Cherokee” (4:13)
Τέταρτο single του δίσκου και καταϊδρωμένο μιας και γράφτηκε λίγες μέρες πριν την κυκλοφορία του “The final countdown”. Εμπνευσμένο από την φυλή των ιθαγενών της Αμερικής Τσερόκι, το τραγούδι είναι ενδεικτικό του ήχου των EUROPE στον συγκεκριμένο δίσκο. Το video clip γυρίστηκε στην Σιέρρα Νεβάδα της Ισπανίας και κατά το γύρισμα του προκλήθηκε μια σημαντικής έκτασης φωτιά με όλο το συνεργείο και τα μέλη του συγκροτήματος να συμμετέχουν στην κατάσβεση της. Τραγούδι που βάζει κυριολεκτικά … φωτιές!
- “On the loose” (3:08)
Το “Οn the loose” είναι από τα τραγούδια που σημείωσε μια ξεχωριστή επιτυχία. Γραμμένο το 1985, έχει περιληφθεί στην ταινία μικρού μήκους “On the loose” όπου ακούγεται για πρώτη φορά αλλά δίνει και το όνομα σε αυτή. Πιο κοντά στον ήχο του “Wings of tomorrow” (ειδικά η έκδοση που ακούγεται στην ταινία), ξαναγράφτηκε για τον δίσκο ώστε να εναρμονιστεί με την νέα μουσική κατεύθυνση. Ο ήχος της κιθάρας είναι πιο κοντά στα γούστα του John Norum και το solo είναι δυναμίτης.
- “Ninja” (3:46)
Το Ninja είναι από τα παλαιότερα τραγούδια του δίσκου και συγκεκριμένα είχε γραφτεί το 1984 όταν και οι EUROPE ξεκίνησαν να το παίζουν σε αρκετές συναυλίες. Η έκδοση που περιλήφθηκε στο “The final countdown” είναι εμφανώς πιο αργή σε εκτέλεση αλλά εξακολουθεί να είναι από τα πιο δυνατά τραγούδια του. Το solo στη κιθάρα αξιομνημόνευτο και χωρίς αμφιβολία ότι πιο κοντά στους προηγούμενους δίσκους των EUROPE.
- “Love chaser” (3:27)
Το πρώτο κρυφό διαμάντι του δίσκου. Απόλυτα ισορροπημένο και δημοκρατικό στο μουσικό κομμάτι, τα έχει σχεδόν όλα. Πλήκτρα, κιθάρα, φωνητικά είναι όλα σε αρμονία και το τραγούδι ξεχωρίζει για την στιβαρότητα του. John Norum από τα παλιά!
- “Heart of stone” (3:46)
Η δεύτερη κρυφή “διαμαντάρα”. Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί αυτό το τραγούδι δεν είχε μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό. Αν το “Love chaser” αγγίζει το τέλειο, αυτό είναι το τέλειο. Τα φωνητικά του Joey Tempest είναι με διαφορά τα καλύτερα του στον δίσκο, το solo του John Norum έχει μείνει ανεξίτηλo στον χρόνο και τα πλήκτρα του Mic Michaeli είναι πιο διαχρονικά από ποτέ και θαρρείς πως θα “κούμπωναν” σε οποιοδήποτε hard rock τραγούδι ακόμη και σήμερα. Από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ οι EUROPE.
- “The final countdown” (5:11)
Ο άνθρωπος πολλές φορές ενεργεί με βάση το συναίσθημα και όχι απαραίτητα με την σωστή του κρίση. Το “The final countdown” βρίσκεται στην κορυφή της λίστας όχι γιατί είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου αλλά γιατί είναι το πιο αγαπημένο. Τους EUROPE τους μάθαμε και τους αγαπήσαμε με αυτό το τραγούδι. Δεν είναι υπερβολή να πω πως το “The final countdown” με την προβολή που είχε από τα media αποτέλεσε και μια γέφυρα μεταξύ pop και hard rock με μεγάλο μέρος της γενιάς των 80s να μυείται δειλά-δειλά στην πιο σκληρή μουσική κουλτούρα. Το solo στην κιθάρα εξακολουθεί να μνημονεύεται ακόμη και σήμερα και δεν είναι τυχαίο που μαθαίνεται σε πολλές μουσικές σχολές ενώ το riff στα keyboards που είχε γράψει ο Joey Tempest στις αρχές της δεκαετίας του ’80 είναι μοναδικό. Ένα τραγούδι αγέραστο, αξεπέραστο και πάντα ξεχωριστό.
Νίκος Ανδρέου
