Τελικά το “The final chapter” που κυκλοφόρησαν πριν από δύο χρόνια οι cult θεούληδες thrashers NECRONOMICON μόνο … final δεν ήταν. Και όχι άδικα, καθώς ήταν μια εξαιρετική δουλειά σοβαρού thrash metal που δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αντίστοιχες κυκλοφορίες μεγαλύτερων ονομάτων. Με το ίδιο εξαιρετικό line up που πήρε κεφάλια στο “The final chapter” δηλαδή τον Freddy στα φωνητικά και τις κιθάρες, τον Marco Lohrenz στο μπάσο, τον απίστευτο Glen Shannon στις κιθάρες και το χταπόδι Rik Charron στα τύμπανα, οι διεθνείς, πλέον, NECRONOMICON (καθώς με έναν Καναδό και έναν Αμερικανό στη σύνθεση τους, Γερμανούς δεν τους λες) επιστρέφουν με νέο άλμπουμ που τιτλοφορείται “Constant to death”, φιλοδοξώντας να συνεχίσουν στην πορεία που χάραξαν με την προηγούμενή τους δουλειά και πραγματικά ήμουν πολύ περίεργος να δω αν τα κατάφεραν και αυτή τη φορά.
Για μένα ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη ότι οι NECRONOMICON δεν μπήκαν στη διαδικασία να βγάλουν άλλο ένα “The final chapter” αλλά προσπάθησαν να δημιουργήσουν κάτι διαφορετικό, χωρίς να μπουν σε safe mode αλλά διατεθειμένοι να ρισκάρουν και να πειραματιστούν, εξερευνώντας διάφορες μουσικές πτυχές. Το νέο άλμπουμ ακούγεται πιο ρυθμικό, με αρκετά mid tempo τραγούδια, αρκετά πιο ποικιλόμορφο (ενδεχομένως το πιο ποικιλόμορφο της καριέρας τους) και σκοτεινό από τον προκάτοχό του, χωρίς όμως να αγνοεί στο ελάχιστο τις thrash καταβολές της μπάντας. Στιβαρά και ευκολομνημόνευτα riffs πλαισιώνουν τις πολύ δομημένες συνθέσεις, που κάνουν την ακρόαση του άλμπουμ, παρά τα σχεδόν 50 λεπτά διάρκειας του, όχι μόνο να κυλά νεράκι αλλά να προκαλεί για άμεσο repeat. Ηχητικά το “Constant to death” παραπέμπει περισσότερο στο Αμερικάνικο παρά στο Ευρωπαϊκό thrash metal, κάτι που μου φαίνεται απόλυτα φυσιολογικό με την παρουσία των Shannon και Charron, χωρίς να λείπουν όμως και οι αναφορές στους KREATOR, κυρίως της πιο πρόσφατης εποχής. Τα πρώτα ψήγματα είχαν φανεί στο προηγούμενο άλμπουμ, όμως εδώ τα πράγματα είναι πιο ευδιάκριτα καθώς υπάρχουν στιγμές που θυμίζουν παλιούς METALLICA, MEGADETH αλλά και EXCITER (αλίμονο!). Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποια από τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ (το δέκατο τρίτο είναι outro) καθώς εκτιμώ ότι κάθε ένα από αυτά έχει τη δική του ταυτότητα και δυναμική. Μια εξαίρεση όμως οφείλω να κάνω για το “The guilty shepherd”, ίσως το πιο αντιπροσωπευτικό τραγούδι του δίσκου, με φοβερές εναλλαγές και εκπληκτική ατμόσφαιρα που αξίζει της προσοχής σας. Φυσικά δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ για μια ακόμη φορά στην εξαιρετική κιθαριστική δουλειά του Glen Shannon με τα καθηλωτικά solos του αλλά και στην απόδοση του Rik Charron πίσω από τα τύμπανα που δίνουν μια επιπλέον ώθηση στις, ούτως ή άλλως, πολύ δυνατές συνθέσεις του άλμπουμ.
Το “Constant to death” είναι ένας αρκετά διαφορετικός δίσκος για τους NECRONOMICON που ενδεχομένως να ξενίσει τους πιο παραδοσιακούς οπαδούς. Αυτό όμως δεν αναιρεί την ποιότητα του και την αξία του ούτε στο ελάχιστο και αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η μπάντα όχι απλώς εξελίσσεται μουσικά αλλά ανεβαίνει επίπεδο. Και πολύ χαίρομαι για αυτό.
8 ,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
