Όταν οι SATURDAY NIGHT SATAN έκαναν την εμφάνισή τους στο φετινό Up the Hammers, είχα ήδη το ντεμπούτο τους στα χέρια μου. Μπορεί να μην είχα προλάβει ακόμη να το «αφομοιώσω» στον βαθμό που θα ήθελα, αλλά οι πρώτες ακροάσεις με έκαναν να είμαι θετικός απέναντί τους, με τους ίδιους να φροντίζουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο να μην απογοητευτώ, με την πολύ καλή τους απόδοση. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να επανέλθω με ακόμη θετικότερη διάθεση, για τις υπόλοιπες ακροάσεις. Είμαι βλέπεις από αυτούς που αν ο αριθμός, των ακροάσεων, δε γίνει διψήφιος, όχι κριτική, ούτε πρόταση δε γράφω. Τι να κάνουμε… Χούγια είναι αυτά!
Τούτο το νέο σχήμα είναι «παιδί» της συνεργασίας του Δημήτρη Κότση και της Kate Soulthorn. Ο πρώτος, που έχει αναλάβει κιθάρες, μπάσο και β’ φωνητικά είναι γνωστός από τους metallers BLACK SOUL HORDE και MAHAKALA, η Κατερίνα από το μικρόφωνο των alternative rockers MISLEAD. Πληροφορίες για το ποιος παίζει τύμπανα δυστυχώς δεν υπάρχουν στο δελτίο που συνοδεύει το promo, θεωρώ όμως πιθανότατο από δω και στο εξής, η μπάντα να υφίσταται με την σύνθεση που την είδα στο Up the Hammers. Έδειξε πως υπήρχε πολύ καλή συνεργασία μεταξύ των μελών, έστω κι αν βρίσκονται μαζί για τόσο μικρό χρονικό διάστημα και πως η υπόθεση “studio project”, λογικά αποτελεί ήδη παρελθόν.
Οι SATURDAY NIGHT SATAN (και χάλια να ήταν η μουσική, η μπάντα θα έπαιρνε βαθμό μόνο και μόνο από το όνομα και το τόσο ταιριαστό εξώφυλλο) είναι ξεκάθαρα ενταγμένοι στο vintage heavy rock «στρατόπεδο» και έχουν στήσει την «σκηνή» τους στην περιοχή που «στρατοπεδεύουν» τα occult συγκροτήματα του κινήματος. Τόσο ο ήχος όσο και η εικόνα τους, εκεί τους κατατάσσουν. Η συνθετική τους αντίληψη είναι πολύ κοντά σε αυτή των THE DEVIL’S BLOOD, LUCIFER, JESS AND THE ANCIENT ONES και UNCLE ACID AND THE DEADBITS (νομίζω δε θα αποβάλλω ποτέ μου την συνήθεια να τους γράφω με το παλιό τους, μακρύ όνομα), χωρίς το garage «συστατικό» των τελευταίων. Αυτό σημαίνει πως το album είναι εντόνως κιθαριστικό, ατμοσφαιρικό για να (εξ)υπηρετείται το κινηματογραφικό, horror αισθητικό του concept, ποντάρει στην έντονη γκρούβα και «μεταλλίζει» σε σημεία.
Η Κατερίνα έχει πολύ χαρακτηριστική χροιά και αυτό της δίνει πολλούς πόντους. Όχι πως δεν έχει καλή φωνή, φυσικά και έχει, αλλά έχουμε δει καλές φωνές με μηδενικό «αποτύπωμα». Η χροιά της Κατερίνας την καθιστά αυτόματα αναγνωρίσιμη και σε συνδυασμό με το ότι ταιριάζει απολύτως στον ήχο των SNS, μετατρέπεται σε σημαντικό «όπλο» για το group. Τα τραγούδια είναι πραγματικά πολύ όμορφα. Όχι μόνο ως σύνολο, αλλά υπάρχουν και επιμέρους στιγμές που θα σε κάνουν να πατήσεις το rewind για να τις ξανακούσεις. Μια μελωδία στην κιθάρα ή στη φωνή, ένα solo, ένα refrain. Πουθενά δε δημιουργείται «κοιλιά», υπάρχει εξαιρετική ροή και άπαξ και πατήσεις “play” είπαμε, “rewind” μπορεί να κάνεις, “skip” και “forward” ποτέ. Top τριάδα, κατά προσωπική άποψη, τα “Rule with fire”, “Lurking in the shadows” και “By the river”, έτσι, επειδή θέλω να διαλέξω τρία. Όχι γι’ άλλο λόγο.
Παραπάνω από «επιτυχημένο» το πρώτο βήμα των SATURDAY NIGHT SATAN βάζει και τη χώρα μας στο «παιχνίδι» του vintage, με μεγάλη επιτυχία. Αξίζει όμως να ακούσεις το “All things black”, κι ας μην είσαι λάτρης του vintage/occult. Θα σε βοηθήσει η πολύ ωραία, δυναμική του παραγωγή να προσαρμοστείς ευκολότερα και να εκτιμήσεις τα τραγούδια του. Τώρα, αν είσαι ομοιοπαθής… δε χρειάζεσαι ιδιαίτερο «σπρώξιμο»!
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
