ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Secret treaties” – BLUE OYSTER CULT
ETOΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1974
ETΑΙΡΙΑ: Columbia
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Murray Krugman / Sandy Pearlman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Eric Bloom / Donald “ Buck Dharma” Roeser
Κιθάρες – Donald“ Buck Dharma” Roeser / Eric Bloom
Πλήκτρα / ρυθμικές κιθάρες – Allen Lanier
Μπάσο / φωνητικά – Joe Bouchard
Τύμπανα / φωνητικά – Albert Bouchard
Kαι να που φτάσαμε τα 50 χρόνια από το “Secret Treaties”, το τρίτο άλμπουμξ της μπάντας που κυκλοφόρησε σαν σήμερα το 1974 και το οποίο προσωπικά αποτελεί για μένα ένα από τα top 20 άλμπουμ όλων των εποχών. Είναι ένας δίσκος που έχω ακούσει εκατοντάδες φορές και από αυτούς που θα έπαιρνα σίγουρα σε ένα ερημικό νησί. Είναι ένας δίσκος που κάποιος πρέπει να τον ακούσει ολοκληρωμένα και εμπεριστατωμένα για να καταλάβει “τι παίζει” στα αυλάκια του. Είναι για μένα ένας βιωματικός δίσκος και όποτε το ακούω είναι σαν να ανακαλύπτω έναν καινούργιο κόσμο μέσα από τα αυλάκια του δίσκου αυτού αν και κάθε φορά νιώθω ότι δεν έχω εξερευνήσει κάθε πτυχή του και ας τον έχω ακούσει άπειρες φορές. Είναι ένας δίσκος ή μάλλον καλύτερα θα έλεγα ότι είναι “ένα έργο” που ακούγεται ενιαίο στην ολότητά του. Το status του σαν ο καλύτερος δίσκος της μπάντας το έχει αποκτήσει απ’ όλους τους φανατικούς οπαδούς της μπάντας και όχι μόνο αλλά ας δούμε όμως πιο αναλυτικά παρακάτω τι περιέχει αυτό το album και με τι καταπιάνεται.
Ο δίσκος ξεκινά με το “Career of evil” μια σύνθεση που την μουσική έγραψε ο Albert Bouchard και οι στίχοι είναι της θεάς Patti Smith που για όσους δεν γνωρίζουν εκείνη την εποχή τα είχε με τον πληκτρά τους, Αllen Lanier και προσπαθούσε να καθιερωθεί σαν ποιήτρια. Ήταν η εποχή που δεν είχε ξεκινήσει ακόμα την δισκογραφική της πορεία. Βασισμένο σε ένα ποίημά της επηρεασμένο από τον Γάλλο ποιητή του 19ου αιώνα Isidore Ducasse, αναφέρεται σχετικά για έναν μοχθηρό τύπο χωρίς ηθικούς φραγμούς που αρέσκεται να απειλεί και να τρομοκρατεί τους άλλους. Μουσικά εδώ έχουμε να κάνουμε με μια φοβερή σύνθεση που διαθέτει πολλά ψυχεδελικά στοιχεία στον ήχο της λόγω των πλήκτρων του κομματιού. Κατά τ’ άλλα εδώ μας παραδίδουν μια σπουδαία σύνθεση με χαρακτηριστικό trademark Β.Ο.C ήχο.
Το “Subhuman” που ακολουθεί γράφθηκε από τον Eric Bloom με τους στίχους να ανήκουν στον manager της μπάντας Sandy Pearlman που μας μιλά για τους εξωγήινους Ιmaginos με τους Βlue oyster cult να έρχονται να τους σώσουν. Μουσικά μας ταξιδεύει πίσω στον ήχο του προηγούμενου τους δίσκου(“Tyranny and mutation”), ξεκινά με κάπως jazz διάθεση και εξελίσσεται σε έναν heavy rock δυναμίτη με το μπάσο και τα λυρικά κιθαρίστρια solos να ξεχωρίζουν.
“Dominance and submission” για την συνέχεια, θέλετε proto metal όλο δικό σας στα παρακάτω λεπτά. Με ένα riff ογκόλιθο εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλη μια Pearlman σύνθεση και με lead φωνητικά εξ ολοκλήρου σε αυτό και μόνο από τον ντράμερ Albert Bouchard. Oι στίχοι εδώ αναφέρονται στην μουσική και την επίδραση που έχουν στην κοινωνική συνείδηση. Μάλιστα ο στιχουργός αναφέρει ότι επηρεάσθηκε από την “εισβολή” των BEATLES στην Αμερική το 1963 και ότι ήταν μια εξελικτική διαδικασία όσον αφορά την μουσική, μια πορεία που ήταν προαποφασισμένη και άνοιγε έναν νέο κύκλο στην μουσική. Μάλιστα το κομμάτι αυτό υπήρξε από τα πιο αγαπημένα στα live set τους.
Θέλετε κι άλλο proto metal, υπάρχει σε αφθονία και μάλιστα φτάνει για όλους. Ο λόγος για το “ΜΕ 262”, πάλι σε στίχους Sandy Pearlman. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια από τις κορυφαίες και πιο heavy συνθέσεις του δίσκου βασίζεται πάνω σε ένα rock n roll μοτίβο με τους ενισχυτές όμως full στο κόκκινο. Eδώ κάνουν σύνδεση και με το εξώφυλλο του δίσκου που δείχνει το βομβαρδιστικό ME 262 της Luftwaffe, μάλιστα οι στίχοι αναφέρονται πάνω σε αυτό το θέμα και είναι γραμμένοι με εξαιρετικό τρόπο όπως πάντα, παρόλο που κάποιοι τους παρερμήνευσαν και τους κατηγόρησαν ότι εξυμνούν τον Χίτλερ και την αεροπορία του.
Η δεύτερη πλευρά ξεκινά με το “Cagey Cretins” μια σύνθεση του Albert Bouchard (όλα τα μέλη της μπάντας ήταν ενεργοί συνθέτες) και σε στίχους του φίλου τους και εξωτερικού τους συνεργάτη Richard Meltzer. Εδώ έχουμε ένα κομμάτι που τραγουδούν οι τρεις από τους πέντε στα lead φωνητικά, επιπλέον εδώ διακρίνεται μια διάθεση χαβαλέ στην μουσική και στους στίχους που γράφθηκαν από τον στιχουργό ενώ ήταν χαλαρός καθώς παρακολουθούσε ειδήσεις που ανέφεραν έναν τύπο που το έσκασε από ένα τρελάδικο. Αυτό αποτυπώθηκε στους στίχους και απ’ ότι φαίνεται και στην μουσική.
Tα πράγματα δείχνουν να επανέρχονται στην βασική τους νόρμα με το “Harvester of eyes”. Άλλη μια σύνθεση του Meltzer εδώ, που μας μιλά για έναν διεφθαρμένο δικαστή που ανέβηκε τα αξιώματα μέσω προσωπικών γνωριμιών και μια σύνθεση που όπως αναφέρουν οι ίδιοι έχει επηρεασθεί από τους GRATEFUL DEAD και το κύμα της ψυχεδέλειας που κορυφώθηκε στην Αμερική το 1967. Εδώ όμως η μπάντα περνά τις οποίες επιρροές μέσα από το δικό της μουσικό καμβά και δημιουργεί μιας trademark σύνθεση, μοναδική και ιδιαίτερη όπως έκαναν όλα τα χρόνια της δεκαετίας του ‘70.
Από τα καλυτέρα και πιο ποικίλα κομμάτια που θα συναντήσουμε σε αυτόν τον δίσκο είναι φυσικά το επόμενο και ο λόγος για το λυρικό “Flaming Telepaths” που σε συνεπαίρνει με την μαγική του αύρα. Eξαιρετικές φωνητικές αρμονίες, κιθαριστικός λυρισμός στο έπακρο (ένας από τους λόγους που έχω πάντα τον Buck Dharma στους τρεις αγαπημένους μου κιθαρίστες ακούγονται σε αυτό το κομμάτι), μια σύνθεση των Bloom/ A. Bouchard/ Roeser και φυσικά σε στίχους Sandy Pearlman. Οι τελευταίοι έχουν επιρροές από Sci-fi, Lovecraft και fantasy, μάλιστα αρκετοί κάνουν λόγο ότι αναφέρονται στα πειράματα που έκαναν οι Γερμανοί γιατροί με τους Εβραίους κρατούμενους στον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, χωρίς ποτέ να έχει επιβεβαιωθεί κάτι τέτοιο. Και πάσα κατευθείαν στο τελευταίο και πιο διάσημο κομμάτι του δίσκου το “Astronomy”.
Mουσική εδώ από τα αδέλφια Bouchard και στίχοι από τον Pearlman. Ένα εξάλεπτο και κάτι ψιλά μουσικό αριστούργημα με prog διαθέσεις, ένα κομμάτι που κορυφώνεται σταδιακά για να φτάσει στο τέλος σε ένα μουσικό ξεσάλωμα που όμοιό του δεν είχε και δεν έχει ξανακουστεί από τότε. Εδώ ο Bloom δίνει ρέστα στα φωνητικά και οι κιθάρες του Buck Dharma σε συνδυασμό με τα πλήκτρα του Lanier απογειώνουν την σύνθεση στην στρατόσφαιρα. Οι στίχοι δε του Pearlman βασίζονται σε ένα ποίημά του, το “The soft doctrines of Imaginos”, ένα concept που θα το αναπτύξει αρκετά χρόνια αργότερα στον δίσκο “Ιmaginos”, όπου εξωγήινοι που ονομάζονται Les Invisibles καθοδηγούν έναν τροποποιημένο άνθρωπο τον Ιmaginos μέσα στον χρόνο ώστε να παίξει καθοριστικό ρόλο στο ξέσπασμα του Πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Θεωρίες συνομωσίας που ήταν αγαπημένο θέμα του στιχουργού μαζί με ιστορικά γεγονότα μπλέκονται όλα μαζί και δημιουργούν το στιχουργικό περιτύλιγμα του σπουδαίου αυτού κομματιού.
Ο δίσκος απέσπασε διθυραμβικές κριτικές από όλα τα περιοδικά της εποχής, μάλιστα έγινε χρυσό και έφτασε στο # 53 των album charts στην Αμερική και θα παραμείνει στα charts για 14 εβδομάδες, δείχνοντας την εμπορική δυναμική του.
Στο εξώφυλλο βλέπουμε την μπάντα να φιγουράρει μπροστά στο βομβαρδιστικό ME 262 ενώ στο πιλοτήριο βλέπουμε ένα σκελετό που συμβολίζει τον θάνατο! Επίσης στο εξώφυλλο ο Εric Bloom κρατά τέσσερα Γερμανικά ποιμενικά σκυλιά τα οποία στο οπισθόφυλλο τα βλέπουμε σκοτωμένα. Επίσης και το άλμπουμ αυτό όπως και τα δυο που προηγήθηκαν, ανήκει στην τριλογία των White and black εξωφύλλων, μάλιστα πολλοί αναφέρονται σε αυτήν την περίοδο με αυτό το όνομα, δηλαδή σαν την Black and White περίοδο.
Θα περιοδεύσουν στην πατρίδα τους σε μια περιοδεία που κρατά πάνω από οκτώ μήνες τόσο μόνοι τους όσο και με τους ΚΙSS, NAZARETH, KANSAS, AEROSMITH, GOLDEN EARRING, RUSH και πολλούς άλλους. Στην σκηνή ήταν ανεπανάληπτοι και μοναδικοί γεγονός που καταγράφηκε στο εξαιρετικό πρώτο τους live album “On your feet or on your knees” που κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 1975.
Μετά από τρία εξαιρετικά άλμπουμ, είχαν αρχίσει να καθιερώνονται παγκόσμια και στα επόμενα χρόνια θα κυκλοφορούσαν και άλλα σπουδαία albums και τραγούδια κι γενικότερα θα καθιερώνονταν σαν ένα από τα πιο σπουδαία Αμερικάνικα hard rock συγκροτήματα της δεκαετίας του ’70. Προσωπικά τους τοποθετώ πολύ άνετα στα δέκα πιο σπουδαία hard rock σχήματα της δεκαετίας του ’70 και η δισκογραφία τους έχει καταγραφεί για του λόγου το αληθές.
Did you know that?
– O Eric Bloom για ακόμα μια φορά και πιο ξεκάθαρα εδώ αναλαμβάνει τα φωνητικά σε όλα σχεδόν τα κομμάτια του δίσκου. Επιπλέον αξιοσημείωτο και αρκετά περίεργο, ο κιθαρίστας Donald Roeser δεν τραγουδά για πρώτη φορά σε κανένα κομμάτι στον δίσκο αυτόν!
– Kάθε κομμάτι του δίσκου ενώνεται με το επόμενο σαν να υπάρχει ένα αόρατο concept.
– Στο εναρκτήριο κομμάτι “Career of evil” για τις ανάγκες του single άλλαξαν τον στίχο “I’d like to do it to your daughter on a dirty road” σε “Ι’d like to do it like you ought to”. Παρόλα αυτά το single δεν τα κατάφερε στα charts.
– Ο αρχικός τίτλος του δίσκου ήταν να ονομαστεί σε “Power in the hands of fools”.
– “Subhuman”, υπάνθρωπους, τρίτης κατηγορίας ανθρώπους θεωρούσαν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο οι Γερμανοί στρατιώτες τους Ρώσους συνάδελφούς τους και τους Ρώσους γενικότερα. Η προπαγάνδα του Χίτλερ και την Άριας φυλής τους είχε περάσει αυτήν την πεποίθηση!
– Η εισαγωγή ανάμεσα στα κομμάτια “Harvester of Eyes” και “Flaming Telepaths” λέγεται ότι είναι μέρος από το βαλς του Ion Ivanovici “Waves of the Danube”.
– H διάσημη πλέον συγγραφέας του Harry Potter, J.K Rowling, το 2015 θα δημοσιεύσει το βιβλίο της “Career of evil” με το ψευδώνυμο Robert Galbraith!
– Ο Richard Meltzer υπήρξε συγγραφέας και αρθρογράφος σε μεγάλα περιοδικά όπως τα Rolling Stone, Cream και Village Voice. Ήταν φίλος με τον manager Sandy Pearlman και τον βρίσκουμε να προσφέρει τους στίχους του και σε πολλά άλλα κομμάτια της μπάντας όπως τα “She’s as Beautiful as a Foot”, “Stairway to the Stars”, “Teen Archer”, “Death Valley Nights”, “Dr. Music”, “Lips in the Hills”, “Veins”, “Spy in the House of Night”, “Stone of Love”, “The Return of St. Cecilia”, “Burnin’ for you”. Tα”Cagey Cretins” και “Harvester of Eyes” είναι αυτά που προσφέρει σε αυτόν εδώ τον δίσκο.
– Η ιστορία του “Αstronomy” του Sandy Perlman θα αναπτυχθεί πλήρως στον δίσκο “Ιmaginos” του 1987. Μάλιστα σε αυτόν τον δίσκο θα βρούμε επανεκτέλεση του κομματιού αυτού καθώς και του ‘Subhuman” σε εντελώς διαφορετική ενορχήστρωση και με αλλαγμένους στίχους που θα λέγεται πλέον “Blue oyster cult” όπως ήταν η αρχική ιδέα.
– O στίχος “Junkers Jumo 004” που υπάρχει στους στίχους του “ME 262” αναφέρεται στο πρώτο turbojet κινητήρα που κατασκευάστηκε ποτέ από την εταιρία Junkers Flugzeug- und Motorenwerke AG κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και χρησιμοποιήθηκε στο βομβαρδιστικό ME 262 της Luftwaffe στα μέσα του 1944.
– To Messerschmitt ME 262, με παρατσούκλι Schwalbe (γερμανικά: χελιδόνι) στην έκδοση μαχητικού ή Sturmvogel (γερμανικά: πουλί της καταιγίδας) στις εκδόσεις μαχητικού-βομβαρδιστικού, ήταν το πρώτο λειτουργικό αεριωθούμενο μαχητικό αεροσκάφος. Ο σχεδιασμός του είχε αρχίσει πριν την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά προβλήματα με τις μηχανές, την μεταλλουργία και καθυστερήσεις λόγω των βομβαρδισμών σήμαιναν ότι το σκάφος εντάχθηκε στο δυναμικό της Λουφτβάφε στα μέσα του 1944.
Το Me 262 ήταν ταχύτερο και πιο βαριά θωρακισμένο από όλα τα μαχητικά των Συμμάχων, συμπεριλαμβανομένου του βρετανικού αεριωθούμενου Gloster Meteor. Το ME 262 ήταν ένα από τα προηγμένα σχέδια σε υπηρεσιακή χρήση κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και ο ρόλος του περιλάμβανε επίσης το ελαφρύ βομβαρδιστικό, αναγνωριστικό και πειραματικές νυχτερινές εκδόσεις. Οι πιλότοι του MΕ 262 κατέρριψαν συνολικά 542 συμμαχικά αεροσκάφη, αν και αναφέρονται και μεγαλύτεροι αριθμοί. Οι Σύμμαχοι αντιστάθμισαν την αποτελεσματικότητά του στον αέρα επιτιθέμενοι στο αεροσκάφος στο έδαφος ή κατά τη διάρκεια της απογείωσης ή της προσγείωσης. (Πηγή Wikipedia)
– Στην επανακυκλοφορία του δίσκου σε CD το 2001 βρίσκουμε τρία ακυκλοφόρητα κομμάτια από τα sessions του δίσκου, τα “Boorman the Chauffeur”, “Mommy” και “Mes Dames Sarat”. Eπίσης μια διασκευή του “Born to be wild” των STEPPENWOLF και την single έκδοση του “Career of evil”.
Γιάννης Παπαευθυμίου
