ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ashes of the wake” – LAMB OF GOD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2004
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Epic
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Eugene “Gene” Freeman
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Randy Blythe
Κιθάρες – Mark Morton
Κιθάρες – Willie Adler
Μπάσο – John Campbell
Drums – Chris Adler
Μετά τον όλεθρο του “As the palaces burn” (2003) και ακατάπαυστες περιοδείες δεξιά και αριστερά, οι λατρεμένοι μου LAMB OF GOD, προετοιμάστηκαν με βήμα ταχύτατο για το επόμενο βήμα τους, που δεν ξέρω αν και οι ίδιοι συνειδητοποιούσαν πόσο θα τους άλλαζε επίπεδο. Ενδιάμεσα, έβγαλαν την τελευταία τους κυκλοφορία με την Prosthetic Records, το “Terror and hubris” DVD. Ηχογράφησαν στα Sound Of Music studios στο Richmond της Virginia (τη γενέτειρά τους άλλωστε) και στα Water Studios στο Hoboken του New Jersey και μια μέρα σαν τη σημερινή, παρέδωσαν την κατ’ εμέ κορυφαία τους στιγμή αλλά και αυτή που τους εκτόξευσε εμπορικά από μια μεγάλη ελπίδα, σε μια δύναμη που εδραιώνεται και πρέπει να αντιμετωπίζεται ως η νέα μεγάλη μπάντα του καιρού της. Το όνομα αυτού, “Ashes of the wake” και από το εξώφυλλο ήδη τα έχουμε χάσει και δεν τα βρίσκουμε!
Το “Laid to rest” που είχε βγει δύο βδομάδες και κάτι πριν τη κυκλοφορία του δίσκου, ανοίγει εμφατικά το δίσκο με ένα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ riff που έμεινε κλασσικό (βγαλμένο από τη “μήτρα” του “Into the pit” των TESTAMENT – δεν έκρυβαν άλλωστε τις κλασσικές thrash επιρροές τους οι κύριοι και μπράβο τους), μαζί με τα πρώτα λόγια του εκρηκτικού Randy Blythe “If there was a single day I could live, a single breath I could take, I’d trade all the others away” να καθηλώνουν προτού καν αρχίσει να σκίζει το λαρύγγι του ο μεγάλος αυτός frontman, πλαισιωμένος από την ιδιότυπη και τόσο μοναδικά γκρούβατη riff-ολογία που βγάζουν οι LAMB OF GOD. Οι old school thrash ρίζες διαφαίνονται έτι περαιτέρω στα αντίστοιχα ξεσπάσματα στα ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ “Now you’ve got something to die for” (από τα κομμάτια – σήματα κατατεθέντα της μπάντας, “Blood of the scribe” και “What I’ve become” που παρασέρνουν με την ορμή τους ό,τι έχει θράσος να αναπνέει!
Τα “One gun” και “Break you” φροντίζουν όπως προτείνει το δεύτερο εξ αυτών, να σε σπάσει σε κομματάκια, ε, και το πετυχαίνουν άκοπα! Ξεχωριστά να σταθώ, σε ένα από τα πλέον αγαπημένα μου κομμάτια του δίσκου, το “Hourglass”. ΦΟΝΙΚΗ γκρούβα, λυσσασμένες riff-άρες, ένας Randy σε αλλοφροσύνη και νομίζω τα αγαπημένα μου τύμπανα όλου του δίσκου, αλλά και με ένα από τα πλέον λατρεμένα μου σημεία στην ιστορία αυτής της μπάντας “You finally made it home, draped in the flag that you fell for. And so it goes, the ashes of the…waaaaaaaaaaaaaake!”. Ειδικά τα τύμπανα του Adler σε αυτό το breakdown, είναι αποθέωση! Το “The faded line” (CURSED FOR ALL TIME!) με το τόσο έξυπνα μελωδικό riff στο ρεφρέν του, σε εθίζει χωρίς να το καταλάβεις όσο περνάνε οι ακροάσεις του δίσκου (και είναι απανωτές, πίστεψε με!), ενώ το “Omerta” αποτελεί μια από τις πιο αργόσυρτες στιγμές του δίσκου, με την θρυλική αφήγηση του Randy στην αρχή του.
“Whoever appeals to the law against his fellow man, is either a fool or a coward. Whoever cannot take care of themselves, without that law is both.
For a wounded man shall say to his assailant: “If I live, I will kill you! If I die, You are forgiven”. Such is the rule of honor!”
Οι αναμνήσεις από τη δεύτερη φορά που τους είδα και άνοιξαν με αυτό, είναι ακόμα πολύ έντονες. Το δε ομώνυμο, συνοψίζοντας το πνεύμα του δίσκου, όχι μόνο μουσικά αλλά και στιχουργικά, μια και αντί για στίχους περιέχει εξομολογήσεις από πεζοναύτες του Αμερικάνικου στρατού το καιρό που γινόταν ο πόλεμος στο Ιράκ. Η φράση “I honestly feel that we’re committing genocide over here” ακόμα με χτυπάει βαθιά, κάθε φορά που ακούω το δίσκο (καλή ώρα), με τη μπάντα να έχει καταστήσει σαφέστατα τα αισθήματά της κατά αυτού του πολέμου καθ’ όλη τη διάρκειά του. Κερασάκι στη τούρτα μουσικό, το ύψιστο κομπλιμέντο που μπορεί να κάνει ένας λατρεμένος μουσικός σε ένα πνευματικό του τέκνο: να συμμετέχει στον δίσκο του. Εδώ λοιπόν έχουμε τους Κυρίους Alex Skolnick (TESTAMENT) και Chris Poland (MEGADETH) να προσφέρουν από ένα υπέροχο solo έκαστος.
Μεγάλο φινάλε με το “Remorse is for the dead”, που ξεκινάει σαν συνέχεια του ομώνυμου που “έσβηνε” αργά, σε μια άκρως ατμοσφαιρική εισαγωγή για τους LAMB OF GOD, που πάνω που πάει να μπει στα γνώριμα λημέρια του σχήματος, έρχονται και κόντρα κοψίματα να του αλλάξουν ύφος, σε ένα από τα πιο περιπετειώδη κομμάτια του δίσκου που όπως και το ομώνυμο που προηγήθηκε, απέχουν λίγο από το 6λεπτο έκαστο. Τρομερή σύλληψη, ενώ το πως ο Randy επαναλαμβάνει το τίτλο του κομματιού στο τέλος, είναι ανατριχιαστικό…ειδικά αυτό το “the dead….the dead…the dead!” το θυμόμουν καθαρά από τη πρώτη ακρόαση πως με στιγμάτισε! Ούτε 48 λεπτά που γράψανε ιστορία στον metal ήχο της τελευταίας 20ετίας, με ένα συγκρότημα που έμελλε να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο.
20 χρόνια έχουν περάσει από τότε που το “Ashes of the wake” μας σκλάβωσε με τα τεράστια κομμάτια του, τον αέρα πρωταθλητή που έφερε η μπάντα και την αδάμαστη οργή του. Το ότι αυτό το άλμπουμ, ηχεί όσο φρέσκο ηχούσε όταν κυκλοφορούσε για πρώτη φορά, παραμένει τεράστιο του παράσημο, αλλά το μεγαλύτερο παράσημο είναι ότι εδραίωσε τους LAMB OF GOD. Όχι μόνο από πλευράς ήχου, αλλά και από πλευράς περιοδειών, μια και σε αυτό το δίσκο, θα περιοδεύανε μεταξύ πολλών άλλων και με τους άρχοντες SLAYER.
Did you know that?
– ….μια περιοδεία η οποία θα αποτελούσε την αρχή μιας μακράς φιλίας μεταξύ τους, μια και στην τελευταία περιοδεία των SLAYER το 2019, οι LAMB OF GOD, πάλι θα επιλέγονταν ως το κύριο support, δίπλα σε μπάντες όπως οι CANNIBAL CORPSE, οι OBITUARY και οι ANTHRAX.
– Το video clip του “Now you’ve got something to die for” λειτουργεί και σαν πρόγευση του “Killadelphia” DVD (φόνος εν βρασμώ ψυχής) που θα έβγαινε στα καπάκια.
– Η πρώτη έκδοση είχε bonus CD το promo “Pure American metal” που περιείχε ένα κομμάτι από κάθε full-length της μπάντας: “Bloodletting” (“Burn the priest” ως BURN THE PRIEST), “The subtle arts of murder and persuasion” (“New American gospel”), “11th hour” (“As the palaces burn”), “Black label” (από το “Terror and hubris” DVD) συν ένα demo του “Laid to rest”.
– Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η επανακυκλοφορία για τα 20 χρόνια που είναι έκδοση διπλού CD. Στο δεύτερο, έχουμε demos προπαραγωγής για τα “Laid to rest”, “Ashes of the wake” και “Remorse is for the dead” (αυτά υπήρχαν και στην έκδοση για την 15η επέτειο, σημειωτέον), έχουμε το τότε Ιαπωνικό bonus “Another nail in your coffin” με τους KUBLAI KHAN και τους MALEVOLENCE να συμμετέχουν, έχουμε δύο remix των “Laid to rest” (από τους HEALTH) και του “Omerta” (από τον Justin Broadrick των GODFLESH – πάλαι ποτέ NAPALM DEATH) και δύο live εκτελέσεις των “Remorse is for the dead” και “Now you’ve got something to die for”.
Γιάννης Σαββίδης
